Wil schreef op vrijdag 10 juni 2011, 19:54:


Kruiskruid bijvoorbeeld.
Dat smikkelen ze in hooi gewoon naar binnen.
Terwijl ze daar op een weide toch grotendeels af blijven.

Als dat al voorkomt (op het moment niet omdat ik steeds lage tellingen heb) dan ga ik inderdaad eerst heel secuur mest ruimen voor ik de honden buitenlaat en zolang ze buiten zijn let ik ook heel goed op de paarden, als er eentje gaat poepen hou ik het bakje eronder

Ans Jondral schreef op vrijdag 10 juni 2011, 20:07:


Dat was een geruststellend idee. Ik weet dat wanneer er genoeg gras is ze er prachtig omheen vreten, maar ik heb toch een aantal vrij korte weitjes gezien in de nazomer waar het Jkk ook heel aardig gekortwiekt was hoor.
Dus ik ben er helemáál niet zeker meer van.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op vrijdag 10 juni 2011, 20:25:


Ja, ik weet dat ze het eten.
De mijne alleszins wel. Maar ze vinden het vers duidelijk niet het lekkerste hapje.
Daarom dat woordje 'grotendeels'

Maar in hooi is het al helemaal hap-slik en binnen.

Dank je Wil,

En als alles goed gaat dan heb ik eind Augustus, zeer zeker eind September die in de Natuur levende paarden bezocht, bestudeerd en ook nog eens met een PN expert erbij .
Ik heb er nu echt zin in en ga vast in bergje op - bergje af training. Want ik begin toch een beetje aan die lariekoek te twijfelen, dat paarden niet zouden weten wat goed is voor ze.

Dat een paard in het wild alleen dit of dat eet? Maya leeft praktisch wild, een luxe die ze zich in postzegelland niet eens kunnen voorstellen hoe dat werkt.

Natuurlijk gaat een paard aannemen wat wij ze aanbieden. Dat hebben we ze zelf zo aangeleerd. Een paard eten geven en beslissen wat het krijgt, is menselijke controlfreakerij, maar ga het alsjelieft niet vergelijken met een paard dat de vrijheid heeft om zelf te kiezen uit van alles lekkers en goeds in een natuurlijke onbemeste met rust gelaten wei. Dat is paddock Paradise en daar staan wilde appels en er zijn slangen en als die paarden daar een appeltje eten dan komen ze in een manege terecht of een postzegeltje ergens.... of misschien toch niet Paradise mag.

Ik had toevallig al aan Zanka gevraagd of de gypsy paarden of die van de boer ooit haar wortels uit de tuin hebben staan graven - nee dus - en Maya eet niet alle rozebottels in een keer op - elke dag een paar - hetzelfde met de appels en de walnoten. Wel heb ik Morat de oude bieten uit de mestvaal van de buurman zien stelen, maar werkende gypsy paarden hebben dan ook niet genoeg tijd in de dag om gewoon met grazen hun quota binnen te krijgen. Als iemand nog wil weten hoeveel ribben een paard heeft dan kan ik ze wel even gaan tellen...

Maar ik heb het over Maya, een paard wat precies beslist wat ze zelf wil eten, elke dag. En ja ze wilde dolgraag terug komen naar de tuin 's avonds omdat ze geleerd heeft dat daar dan het blauwe bakje stond met de lekkertjes. Voor mij een garantie dat ze dus wel terug naar de tuin kwam voor haar eigen veiligheid. Aangeleerd gedrag dus. Ik wil nu wel eens zien of ze diezelfde lekkertjes in Augustus wild uit het veld staat te smikkelen, als dat experiment dit jaar niet lukt dan zaai ik ze volgend jaar in mijn eigen dorp.

Maar als het waar is dat ze ook liever patatjes eten, dan is het wel een gat in de markt, gelijk een patat kraam op die Botev piek. Touristen en paarden welkom...!

En uitbreidings mogelijkheden in het Pirin gebergte, daar is ook een hele kudde Balkan paarden in het wild. En ook een fantastisch mooi gebied.

Rila moet ik nog uitzoeken, maar wilde paarden bij de seven Rila lakes zou natuurlijk helemaal te gek zijn. Hiking heaven.

Nog even geduld en dan gaan jullie een onwijs en een wijs rapport lezen over die Natuurlijke Paarden, hun eetgedrag, de staat van hun hoeven en als jullie nog iets meer willen weten laat dat dan maar even voor die tijd horen.

Gosh en na die patatkraam heb ik echt zin in een kroketje Nou ja dan maar Nazdrave

Marianne Gomes schreef op vrijdag 10 juni 2011, 20:43:

Het blijft interessant met jou op het forum... én Frans...mijn hersens Kraaken.
Myriam

Wil schreef op vrijdag 10 juni 2011, 19:56:

Maar hoe haal je de secuur mest van 4,5 hectare? Hopen te vinden welke mest de verse is of alles "voor het gemak" maar verzamelen (heb ik de tijd noch de mogelijkheden voor)... Hoe lang blijft het in die mest gevaarlijk eigenlijk? Tot het eruit gespoeld is...?
De laatste keer dat ik chemisch ontwormd heb was in 2008 en toen hadden we een halve hectare. Een makkie met verzamelen dus (en nog geen hond).
Heb net ook een telling gedaan, 10 eitjes op 2 gram.. helaas zitten er ook ezelwormen op deze nieuwe weide... en die eitjes vind je niet...

Marianne Gomes schreef op vrijdag 10 juni 2011, 20:43:


Tuurlijk, ergens zal dat oerinstinct gerust nog werken hoor! Alleen is de patatkraam (lees: de allerlekkerste hapjes) belangrijk. In 'n later stadium worden ook de minder lekkere, doch ook gezonde en benodigde hapjes weggewerkt. Selectieve grazers, dat zijn het wel. Grappig is dat onze Duitse vrienden, die 3 haflingers vrij rond hebben lopen in berg/dal... precies hetzelfde zeggen als jij. Dat die paarden zelf wel weten wat ze wel en niet moeten eten. En ja, op dat terrein staat idd. ook JKK. Ik gruwel ervan... maar ik zie dat ze er idd. niet van vreten. M.a.w.: ander voedsel voldoende.
In tijden van nood zullen ze het echter wél eten.
Nee, het is niet te vergelijken met monocultuur weiland.

Ja.... of daar, net zoals mijn Catcher, ook veeeeeeeels te dikke paarden bijzitten!
Dik door alles wat groeit en bloeit... maar echt niet allemaal gras. Denk zelfs van de kruiden! Portugees welvaren, compleet met prachtige appeltjes en een big smile op z'n smoel.

Ah.... tikkie heimwee... van Dobben kroketje op 'n broodje met 'n likkie mosterd.....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Als je normaliter die 4,5 hec. ook opruimt, dan zijn het de verse hopen ja.
Doe je dat niet... oeps.. Misschien dan toch een paar dagen beperken.
Ik vermoed dat het met regen eruit spoelt en zo in de aarde verdwijnt.

Hier zou het verdrogen.... en uiteindelijk wegwaaien.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

@Suzanne: daar bedoel ik eigenlijk de langere westernteugels mee. Die zijn los van elkaar en de linker kan je over de schoft naar rechts hangen en omgekeerd. Zo kan je eigenlijk een beetje werken aan de lange teugel, maar als je dan even op het jonge paard gaat, kan je ook er ineens mee rijden. Met gewone lange teugels geraak je anders in de knoop, met korte teugels ben je niet zoveel op de grond in het bos.

Vandaag wederom een les in ooooontspaaaaaneeeeuuuuuuuhh, zachter worden in mijn handen en het verleden loslaaaateeeeeuuuuuuuh.
Tja, als we als team willen veranderen, moeten wel enkel nog in de toekomst kijken en niet meer willen anticiperen op wat zou kunnen ... Neen, want "it ain't gonna happen"!