joop schreef op dinsdag 14 juni 2011, 11:46:
> e m kraak schreef op maandag 13 juni 2011, 22:01:
>
>> Frans Veldman schreef op maandag 13 juni 2011, 20:09:

>> Probeer maar... als je je gedroogde gele hooi weer nat maakt wordt het er
>> echt niet weer groen van.
>
> uiteraard niet, de planten in hooi zijn afgesneden en dus dood.
We hebben het toch over hooi, en/of/hoe dat verschilt van levend gewas in de wei?
Zonder je gewas uit de dood te laten verrijzen krijg je niet voor mekaar krijgt dat je bruine hooi of kuil, wat toch eerder waarschijnlijk wel als groen gewas ervaren werd, groen vanwege het vooral door chlorofyl gereflecteerde licht, wederom groen wordt.
Waarom het groene bruin wordt heeft naar de praktijk doet vermoeden o.a. te maken met de weersgesteldheid tijdens het droogproces. Of niet?
Dat de kleurverandering veroorzaakt wordt door een verandering in oppervlaktestructuur (en daarom ander gereflecteerd licht) geloof ik niet in omdat je dan bij doorsnede groen zou moeten waarnemen. Dat is niet zo dus is de kleurverandering niet oppervlakkig maar is blijkbaar de "groenmaker", het chlorofyl, veranderd.
Een apart aspect vind ik nog altijd het magnesiumgebeuren. Mg kun je toch niet zeldzaam noemen, of te weinig toegankelijk, als potdomme ieder chlorofyltje dat gegeten wordt een Mg-atoom heeft!
Maar, het chlorofyl kan stabiel zijn... en wordt dan net zo uitgepoept (=groene poep).
Dat brengt mij op de gedachte dat, als wat ik denk waar is, het chlorofyl bij verbruind dood gewas de stabiliteit verloren heeft en dus geen chlorofyl meer is (net zoals mijn chemische proefjes als teenager met spinazie vroeger), dat Mg-atoom wellicht beter opneembaar is.
Lijkt me een mogelijke (deel)verklaring waarom je de "typische Mg problemen" (als het al daadwerkelijk Mg problemen zijn!) veel minder of niet hebt in biotoop waar paarden eigenlijk thuishoren en waar ze halfverdroogde verbruinde ruigt vreten. Idem als ze NIET in een volvette groene hollandse wei staan maar slechts wat vogeltjeslandhooi krijgen en een bakkie pulp.