Anita Cats schreef op woensdag 15 juni 2011, 19:09:
> Hoe en van wie je het oppakt maakt niet uit, als je het maar begrijpt.
> Ik snap alleen niet dat het niet bekent was bij je. Wat we een paard leren
> zijn de gehoorzaamheidsoefeningen en die introduceer je al vrij snel. Het
> zijn belangrijk, kan toch niet voor het eerst zijn, dat het paard en
> jijzelf hiermee in aanraking komen, lijkt mij.
> Als het paard maar zijn eigen ding kan doen zonder begeleiding is het niet
> vreemd dat ze zoekende is naar rust veiligheid.
Het was me wel bekend daarom volgde ik ook de clinic omdat ik het graag zou beheersen, maar ik had het nog niet in de vingers. In twee lessen kan je dit niet beheersen, maar misschien ben ik een uitzondering en heel erg traag van begrip?
Geloof me, wat hij doet is niet eenvoudig. Ik ken maar weinig mensen die hiermee vertrouwd zijn behalve hier dan zo te lezen, wat ik fantastisch vind natuurlijk
. Dit is echter niet iets dat ik zomaar in de vingers heb, vooral de handigheid en de opmerkzaamheid om de achterhand eerst weg te zetten vooraleer de schouder terug bereikbaar is als ze door de lijnen loopt, kan jij dat? Je moet zo subtiel maar doortastend genoeg zijn om resultaat te hebben, het is echt op de seconde reageren met je lichaamstaal want ben je te laat, dan is het 1-0 voor het paard.
Opzij, achteruit enzoverder kent ze wel en dat doet ze goed (
Parelli) omdat ze zo gevoelig is. Dat oefen ik enkele keren in de week.
Staar je echter niet blind op het feit dat ik even afgeleid was, hier kan je makkelijk zeggen ik doe dit niet en amai dat je dat niet wist en dat je zo'n grove fout gemaakt hebt door je te laten afleiden door de geslepen clinic-meester, maar ik zie ontzaglijk veel ruiters deze fout maken. Ook is het een stelling en ik veronderstel dat je die ook kent, het is NIET omdat een paard THUIS z'n lesje kent, dat hij dit ook kent op VERPLAATSING. Geloof me, het lijkt of ze even alles vergeten zijn en dat het terug opgefrist moet worden. Je kan niet verwachten van een paard dat in de kudde gelopen heeft en voor de eerste keer in een vreemde omgeving komt, dat hij als een doetje zich zal gedragen, zeker zij niet met al dat bloed. Ik moet in elk geval geen zo'n paard hebben
Tja, nauwe opening, ik kan niet anders dan die nemen om in de weide te komen. M'n paard is heus geen watje en ik wil er jamais de la vie een watje van maken. Als je steeds je paarden dingen gaat ontzien omdat ze er misschien wel eens zouden van kunnen schrikken, dan geraak je nooit nergens. Nu doet ze die doorgang alleen, terwijl ze vroeger stond te wachten op mij. Ik moest nooit trekken, zij gaf aan wanneer ze er klaar voor was en dat ging vrij snel als ik haar aan het touw nam. dat heeft onze band versterkt.
Ik ga haar ook vanaf nu zoveel mogelijk gewoon maken aan enge dingen, op een rustige en kalme manier. Heb ik met de oudste (haar zus) ook gedaan en die is heel erg veranderd.
Lendenen bol? Ja inderdaad, zit wat in haar bloedlijn, de papa had het ook, was nochtans een hele goeie dekhengst.
Misschien ben je zo'n soort paarden niet gewoon? Heb je warmbloeden?
Haar halfzus heeft dit ook. Is typisch iets voor die Veiga-lijn, ze is zowel aan vaders als moeders kant puur gefokt voor stieregevechten (93% veiga en puur stiergevechtersbloed, maravilha/Boca Negra/Bailador). Weet dat jullie niet malen om afstamming, maar ik ben er veel door te weten gekomen over het karakter van het paard.
Hempfling schreef nochtans in z'n boek dat dit een goeie rug was, begrijp niet goed waarom je denkt dat dit niet ok is? Kun je me eens uitleggen?
Geen goede kudde? Ik denk dat ze het niet beter kan treffen? Eentje is haar zus waar ze in de weide bij stond in frankrijk en mee naar huis is gekomen en eentje is ze mee gespeend geweest in Frankrijk samen in dezelfde box, met de Andalusier komt ze super goed overeen want die hebben samen in de Eifel gezeten (die hingen echt aan elkaar), maar ze heeft nu eenmaal zo'n karakter. Als ik hooi geef word er in het begin wel eens wat zenuwachtig heen en weer gelopen, omdat elk paard denkt dat in de ander z'n bak meer en lekkerder hooi zit. Doen jullie paarden dat dan niet? Zij is gewoon het gevoeligste en vind het dan leuk om op haar gemakje in de weide te gaan eten. Voor mij geen probleem, als ze zich maar goed voelt...
In Frankrijk, toen ik haar voor het eerst zag als veulen vertoonde ze al zo'n gedrag (eh, ik ben ook zo, herkende wat dat gedrag van liever aan de zijkant alles gade te slaan, terwijl m'n Andalusiër meer zo eentje is van: ik ben hier, kijk naar mij want ik ben het middelpunt...) voordeel is dan ook dat ze er geen zo'n punt van maakt om eventjes alleen te staan. Ze heeft een sterk karakter en is heel zelfstandig.
Problemen? Niet echt, Ik wou gewoon aantonen dat zij minder respect heeft voor de lijnen dan de andere. Weet je, hoe meer Veiga bloed (zij heeft het grootste percentage van de drie), hoe vuriger en gevoeliger en hoe meer ze je testen. Dat zit in de genen, dat maakt ze ook zo fenomenaal om mee te werken.
Ik snap overigens niet dat hierover zo'n probleem gemaakt wordt. Het is een jong paard en ik vond dat Chris heel goed werk deed.
Warboel
