Merel Stoffers schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:29:


Als de namen van spiergroepen werkelijk bijdragen aan het inzicht en de discussie. Ik vind het niet nodig, om onnodig met ingewikkelde termen en namen te gaan gooien.

Ik wil wel even verwijzen naar de literatuur:

a lifetime of soundness (strasser) blz 20 t/m 23 en 50 t/m 57

Cook, R. www.bitlessbride.com Strasser, H: Een paardenleven lang gezond, ISBN: 0-9685988-0-3 Cook, R.: Metaal in de mond, Mensport Books vof Lochem, 2008, ISBN 978-908094703-0 Heuschmann, G: Dressuur onder vuur, Tirion Uitgevers Baarn, 2008, ISBN 978-90-5210-741-7 Clayton, H: http://cvm.msu.edu/research/research-centers/mcphail-equine-performance-center/publications/usdf-connection/USDF_July03.pdf

Karin schreef op dinsdag 21 juni 2011, 15:44:


door die pezen en spieren op een groot oppervlakte te laten aanhechten : schouderblad

muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 13:39:


Hoofdhouding zoals het paard het wil, alleen sterrenkijken of stofzuigen corrigeer ik omdat dat op den duur blessures opleveren kan.
Verzameling: vraag ik tussendoor regelmatig een paar passen, om te checken of de achterkant nog steeds paraat is. Hieruit vloeit lichtheid (in de hand) vanzelf voort. De lichtheid is immers door de dressuuroefeningen die de achterhand sterk maken, al geïnstalleerd dus het paard kent het gevoel van bekken kantelen.
En omdat ik niet hersenloos op een scheef paard wil rijden, corrigeer ik dat ook dmv contrastelling.

Galop alleen vol gas als het pad/strand overzichtelijk is, anders een handgalopje en bij meer stenen en kuilen verzamelde galop.
Zoiets.

Peter Donck schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:35:

Druk = kracht / oppervlakte

Oftewel de druk per stukje oppervlakte-eenheid.

Hoe groter het oppervlak, des te beter wordt de druk verdeeld (zie ook het verhaal over boomzadels versus boomloze). De druk kan dus door de voorhand beter verwerkt worden dan door de achterhand, die via een relatief klein oppervlak direct verbonden is met de ruggengraat.

Zowel de druk van het gewicht van de ruiter (gewicht = de kracht die een voorwerp uitoefent op zijn ondersteuning of ophanging), als de krachten die ontstaan door het voortbewegen (hoef landt op de grond) en dus een betere schokdemping.

Peter Donck schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:35:


Goed voorbeeld, overigens zitten alle onderdelen van het skelet los van elkaar en worden door pezen en/of spieren bij elkaar gehouden. Sommige verbindingen zijn stijver dan andere, doordat er meer of minder pezen enof botten zijn. Het voorbeeld van de sleutelbeenloze kat is interessant, het dier kan hierdoor gevaarloos van grote hoogte neerkomen zonder zich te bezeren, terwijl mensen al gauw bij val juist het sleutelbeen breken.

Een sterke achterhand heeft alleen nut als het gaat om voortstuwing of als je veel bergjes op gaat (in mul duinzand). Dresuur is zo ongeveer de meest onnatuurlijke sport die er is;

- je laat een paard dat ontworpen is voor lange stukken rechtuit, zich bewegen op en postzegeltje van 20 x 40
- een paard moet daardoor steeds draaien; elke 30 meter is er een bocht -> belasting van spieren en pezen op een onnatuurlijke manier
- het paard wordt geacht te bewegen in een houding die door mensen mooi gevonden wordt, zoals al eerder beschreven is; slechts uitgevoerd door opgefukte hengsten en niet langer dan enkele minuten

Ondertussen wordt al die dressuuronzin met mooie praatjes goedgepraat door de dressuuurgoeroe's en tegelijkertijd wordt degenen die er niet mee doen een schuldgevoel aangepraat. Dressuur in de zin van 'leren wat links rechts stop en gas' is, is voldoende. Je paard moet ontspannen zijn tijdens het rijden, dat bereik je door schriktraining en vertrouwen. Niet door allerlei touwtjes, bijzetmartelwerktuigen en moeilijke oefeningen op een kleine oppervlakte.

Bijna elke sport is onnatuurlijk; hekjes springen waar elk normaal paard normaal gesproken áchter zou blijven. Endurance; je paard over z'n natuurlijke grenzen heenjagen. Meer dan vier uur achterelkaar jakkeren zonder een flinke pauze met toegang tot ruwvoer. Meer dan klasse I of II is eigenlijk al onnatuurlijk.

Feit blijft dat dressuur in NL de populairste paardensport is, meer dan 80% van de paardeneigenaren doet aan dressuur.

Anita Cats schreef op dinsdag 21 juni 2011, 12:00:


Kan ik hieruit concluderen dat je inmiddels weer bitloos rijdt en traint?

Arabesk schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:42:


toch een korrektie :
de achterhand veert WEL beter dan de voorhand
doordat alle gewrichten een schuine helling hebben tov de loodlijn (eigenlijk de stijve delen die aan de gewrichten vast zitten)
terwijl het kniegewricht van het voorbeen net op de loodlijn zit die door voorarm en pijp loopt
daarom is het voorbeen bij uitstek geschikt als springstok / tuimelpaal of gewoon als stijf element dat ervoor zorgt dat het lichaam in een lichte boog over het steunpunt (hoef-aan-grond) geholpen wordt
Door de aanhechting van heup/ruggengraat aan de veer die de achterhand vormt is deze achterhand bij uitstek geschikt als voortstuwende motor van het gewicht dat over het gestrekte voorbeen vooruitgeholpen wordt :
- dus ja daarbij mag het gewicht op het voorbeen gerust groter zijn
- dus neen, de achterhand heeft geen baat bij ondergespierdheid zoals sommigen hierop aansturen meer heeft wel degelijk zijn rol in de hier verguisde "impuls"

Arabesk schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:48:

los van alle bondagegedoe is L & R, vooruit en stop niet voldoende
ga zelf maar eens wat rondbanjeren op geaccidenteerd terrein met een ijslollie in je hand,
vraag me af of je na de eerste beek ontspannen over te steken
nog steeds een bol op je horentje hebt ?!
tenzij je je concentreert op :
- de ijsbal op het hoorntje houden,
- de oversteekbreedte tegelijk taxeren
- je hersenschors laten berekenen met welke kracht je je afzet moet nemen
- tegelijk berekenen waar je je voet zal zetten als je neerkomt
- en de volgende om omwille van de traagheid je lijf op te vangen
- de mentale klik maken om weer aan je ijsje te likken dat je toch iets binnen hebt van dat lekker ding....

DOEN !!

Nu kan ik me voorstellen dat Indy dit door haar scheve geblesseerde- spieren of pezen?- schouder nodig had en dat die blessure verergerde door te proberen die stand te veranderen, door de voeten gelijker te maken.
Zo ongeveer als bij een mens met een korter been. Het is dan handig, hoewel dit beeld niet helemaal klopt, om het ene been kunstmatig zo te verlengen dat de heupen en rug recht blijven.
Het is wat anders als die voeten een andere vorm krijgen omdat het paard krom is. Nmm zal je dit scheve nooit niet kunnen oplossen als je de voeten niet zo gelijk mogelijk maakt. Als de ene hiel twee, drie cm hoger is dan de ander krijg je automatisch een andere belasting dus ongelijke spiervorming aan de schouders met tot gevolg op den duur door overbelasting mogelijk een kreupel paard.
Nu ben ik benieuwd of dit verhaal natuurkundig klopt, want als het níet klopt dan vraag ik me af hoe het dan wel komt dat gelijkere hoeven en bewuste oefening kreupele paarden weer normaal doen lopen.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:41:


Wanneer een paard 'alleen maar' loopt te sterrenkijken of te stofzuigeren, dan lijkt mij dat er lichamelijk (en misschien zelfs geestelijk) iets niet in orde is.
Dan lijkt een goeie check mij beter dan dit telkens te corrigeren.

Doet een paard dit af en toe, dan vind ik dat dit moet kunnen. Een paard doet dit namelijk niet voor niets en heeft tussendoor zo'n houding even aannemen blijkbaar even nodig.

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:41:


Ja, daar kan ik wat mee.