Peter Donck schreef op donderdag 30 juni 2011, 9:51:


Echt waar?
Ik heb nog nooit één van mijn paarden een hap van de boerenwormkruid zien nemen.
(Die ik echt niet verwar met een ander kruid: ik teelde het met opzet, gebruikte het ooit als ontwormmiddel).

Maar het kan paard gebonden zijn:
mijn vorige paarden (haflingers, heb er 7 gehad) kwamen nooit aan de (gewone) berenklauw.
Mijn Arabier daarentegen is dol op berenklauw, zoekt het speciaal op!
(Wat zij met boerenwormkruid doet, weet ik niet. Ze heeft nooit in een wei gestaan waar dit kruid groeide.)

ja duhhh... lekkere adviezen... we wonen midden in de bossen.
Dorp is 10 km verderop en de velden die hier zijn, zijn ook omgeven door bossen en stikken dus van de dazen.
Flink vaart maken lijkt me met twee merries zonder conditie, waarvan een alleen gestapt heeft onder het zadel en bereden wordt door een echtgenoot die ook alleen nog maar heeft gestapt nog niet het meest goede advies.
Nog afgezien dat ze dan flink gaan zweten en daarmee nog het tienvoudige van ongedierte aantrekken, om daarna in hun wei, tegenover bos, met alleen open stal uit te dampen en nog meer dazen te trekken

Ik denk niet dat de paarden erg bewust bezig zijn met wat ze eten, maar dat ze onder normale omstandigheden, met genoeg eetbaars voor handen, geen of nauwelijks giftige zaken eten.
Ik heb eens een docu gezien over graseters en blijkbaar heeft giftig spul gewoon een minder aangename smaak (of alarmeert iets?)

Maar het wordt , denk ik, anders als er tekort aan groenvoer is. Denk dat dan de kans groot is dat ze uiteindelijk wel iets eten wat niet zo bevorderlijk is.
Hier zie je de paarden duidelijke keuzes maken over wat ze wel en niet eten, maar goed.. ze hebben nogal en lap natuurgrond met zijn tweetjes.

Tegelijk lees je ook wel over vergiftigde paarden en hoe dat dan komt???

Zou het verschil uitmaken of een paard is opgegroeid in een extreem beschermd milieu (paddock, stal, voetbalveldje) in vergelijk met paarden die opgegroeid zijn met buitenleven op natuurgrond?