van harte Piet

Enno is Benny's paard. Hij heeft vorig jaar heel veel tijd geïnvesteerd om een goede ruiter te worden (beginner die al aardig wat buiten kan rijden) om met Enno verder te kunnen.
Toen hij daar klaar voor was. Kreeg ik doodsangsten, nachtemerries, paniekaanvallen. Ik was bang dat hij met Enno zou verongelukken. Omdat ik wist hoe juist je moest zijn, wat je zeker niet mocht doen, zelfs niet in noodgevallen. Het was een tijdbom waarvoor je fingerspitzengefuhl moest hebben om hem ontpannen te krijgen en te houden. Welke beginner heeft dat, hoe hard hij zijn best ook doet?
Ik heb hem huilend geëist zijn droom te laten varen omdat ik anders nooit nog rust zou vinden. Hij begreep me niet, maar stelde me gerust dat hij er toch nog niet helemaal klaar voor was. Sindsdien heeft hij nooit meer gereden. Hartverscheurend was deze tweestrijd.
Vorige week begreep hij pas echt waarom ik hem zo zeer wilde beschermen en de hele situatie niet wilde vertrouwen. En ik heb me maanden rot gevoeld omdat ik de boeman was die zijn geluk met dit paard in de weg leek te staan.

Hij heeft nu mijn absolute droompaard Invierno van me gekregen. En ik wens hen beide al het geluk van de wereld toe. Invierno wordt stillaan zadelmak door me gemaakt. Hopelijk kan Benny volgende zomer samen met dit paard, Amaroc en ik mee het bos in. Laat ons hopen ...

Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 8 juli 2011, 9:03:

vanwaar ken ik nou toch dat dekentje?

Cindy Helms schreef op vrijdag 8 juli 2011, 11:50:


tja het is indrukwekkend hoe een mens zich met zijn eigen gedachten kan kwellen.


terwijl je gewoon je eigen geluk in de weg stond.


Niks hopen, gewoon nemen wat er komt. Voor beginners zijn net zadelmakke paarden geen uitkomst. Ga gewoon verder met waar je mee bezig bent, en de tijd zal leren wie op welk paard het bos in gaat straks. Met Enno is het allemaal op zijn pootjes terecht gekomen en zo zal het met alle andere paarden in de toekomst ook gaan, als je maar open staat voor een open einde.

Coralie schreef op vrijdag 1 juli 2011, 8:58:


de adelaarsvaren staat veel op ontboste grond. Het wordt gemaaid en in de winter aan de koeien gegeven waarbij het beetje gras eruit wordt gegeten en de rest als stro gebruikt wordt. Vroeger had je hier bijna geen stro en werd varen veel gebruikt. (trouwens ook om kussens en matrassen mee te vullen, dit werd dan iedere winter ververst)

Rita Klompmaker schreef op donderdag 7 juli 2011, 22:58:


Niks doen, dan raast het vanzelf uit. Geen makkelijke opgaaf want het kan jaren duren.

joop schreef op vrijdag 8 juli 2011, 12:56:

.

Hier in Noord Portugal is de adelaarsvaren een plaag, heb ik me laten vertellen. Inderdaad ook door ontbossing (door de vele bosbranden). En ik zie hier nog wel eens een kar volgeladen met varens. Wordt hier gebruikt als bodembedekking in o.a. een varkensstal.

joop schreef op vrijdag 8 juli 2011, 12:51:


Goh, dat weet ik zo nog niet. Dat zal van geval tot geval afhangen. Invierno is hier zowel mentaal als fysiek het meest stabiele paard. Daar zet ik zo kinderen op omdat ik hem blindelings vertrouw (Rock nu ook, maar toch). Wat niet wil zeggen dat hij eens geen apenstreken zal durven uithalen. Maar ik vertrouw hem zelf ook meer met dan de andere 3.