Ans Jondral schreef op woensdag 17 augustus 2011, 23:00:

vooruit dan maar, nu de nacht er weer is over gegaan
bij elke naam zie je 3 tercios, daaronder staan de daarvoor gebruikte paarden
met fokker, (hierro = brandmerk) en ras of rasmix
overigens kan je de rasmixen er zelf uit analyseren zonder te kunnen lezen
hoge sokken zijn bv altijd arabier, en de morfologie ook natuurlijk
de paarden zijn "naakt" en vierkant voorgesteld, beter dus dan meeste pokkefotos via goegel

http://www.mundotoro.com/auxiliar/Mundoestribo/2.cuadras2011/cuadras.htm

Lily heb ik nu twee jaar en al die tijd was het niet mogelijk haar vast te binden. Ze ging steigeren, hangen, trekken, rukken aan het touw, vreselijke paniek. Of ik moest haar met haar hoofd plat tegen de muur aan vastbinden, zoals ik het advies kreeg van een van de toenmalige verzorgers van Lily, heel goed om een jong paard te leren dat ze toch niet los kan komen.

Tot dusver heb ik Lily los laten staan en dat ging prima. Het is echter wel handig dat ze ook vastgebonden kan staan, mocht dat ooit nodig zijn.

Gisteravond voelde het goed en heb ik Lily voor het eerst "vastgebonden". Wat heet "vastgebonden".... ik heb voor de zekerheid het touw over het hek laten bungelen en met "HO STAY" haar laten weten dat ze daar moet blijven. Dat kan ze heel goed, ik kan dan zo bij haar weglopen, zonder dat ze me achterna loopt. Lily vond het wel wat spannend. Ze drukte haar neus tegen het touw en bleef met grote ogen stokstijf staan. Ik ben rustig aan het borstelen geweest en heb haar favoriete plekjes gekrabd.

Op een gegeven moment begon ze wat glazig te kijken en te gapen, een achterbeen ging op rust staan - wat een vooruitgang! Toen Lily op het idee kwam een vlieg te verjagen, stond ze op het punt in paniek te raken: het touw ging met een grote zwaai de lucht in en belandde precies op haar hoofd. Ze bleef toch staan en keek vragend naar mij. Ik heb het touw van haar hoofd gehaald met een "Liltje, wat doe je nu, blijf even staan", het touw weer over het hek gegooid en er was niets aan de hand.

Ik ben zo blij dat ze zo'n groot vertrouwen heeft gekregen. Nu nog een paar keer oefenen met een los touw en dan eens kijken of ik haar met een snelle-los-trek-knoop eventjes kan vastbinden.

Ik ben trots op mijn Liltje!

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 17 augustus 2011, 16:18:


heel lief dat je dit zo schrijft.
Ik zit ook elke dag bij haar, aai haar, zeg haar hoeveel het me spijt dat ik haar niet heb kunnen helpen, hoeveel we haar missen. Ben ook opgelucht dat ze geen pijn meer heeft, dat het over mag zijn. Rust voor haar, in haar lijf en in mijn hoofd. Herinneringen en verdriet zitten daar nog maar dat zal zijn evenwicht wel vinden.

Christel Provaas schreef op woensdag 17 augustus 2011, 19:57:


Dat is inderdaad nog niet eeder gebeurd.
Katrien vertelde me dat ze dat bij kleinere pony's niet doen omdat ze heel de boel beschadigen van binnen. Op haar arm zat inderdaad bloed van de gesprongen adertjes door het onderzoek.

Coralie schreef op woensdag 17 augustus 2011, 22:48:


Player is de kluts kwijt.
Ze gaat continu kijken of Carmen er nog ligt, staat er naar te staren, begrijpt ook niet dat ze niet komt eten. Bromhinnikt zacht tegen haar. Mijn hart breekt.
Ben al bezig met een ander paardje.
Kan dit niet aanzien.
Wil haar niet eenzaam zien.
Voor mij ook goed om mijn gedachten te verzetten en een leegte op te vullen. Niet dat Carmen vervangen kan worden, haar plaats in mijn hart en hoofd zijn van haar. Daar komt niets of niemand tussen. Zij is onvervangbaar.

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 18 augustus 2011, 9:36:


Arm dier, tranen schieten in m'n ogen....


Goed zo! Helemaal Top!


Hoeft ook niet, op dat plekje in jou hart heeft ze ook recht. Maar.... zou zij (menselijk gedacht) ook niets liever willen dan een maatje voor Player.