Ik zou een paard nemen dat qua ras het dichtst bij je eigen paard ligt, als je graag wil dat er vriendschap uit voortvloeit. De kans is dan in elk geval het grootst. Ik kan me voorstellen dat een konik anders 'in de kop' is dan een mede-volbloed of arabier. (Player is toch engels volbloed?)

Wat betreft de arabier: ik zie ze vaak stijf, ze zijn doorgaans geen kampioenen in ruggebruik. Maar het gaat voor jou toch om een bijzettertje, moet je dan heel kritisch zijn? En met goede gymnastiek en een ostheopatische investering kom je een heel eind!

Martina schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 8:08:


Yep, maar daar is het ook warm hé?
Doet mij denken aan "De Vakantieman" waar men de vakantieplaats op een kaart moest aanwijzen!

Martina schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 8:03:


Ik zeg maar zo, ik zeg maar niets ... of eigenlijk is met "Nazdrave! " alles wel gezegd!

Even een correctie:

In Noord Portugal lopen kuddes Garrano's in de bergen, scharrelen zelf hun kostje bij elkaar, wordt nauwelijks naar omgekeken.

Myriam schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 8:14:


Jaaaaaaaaaa .... en doe er dan wat Rescue druppels bij, Aura spreuken, Peperkoekwijsheden en een fikse borrel!
Misschien op Facebook een leuk besloten groepje oprichten om daar de belevenissen tot een hoogtepunt uit te schrijven. Nee, je hoeft niets te bewijzen, je kunt niets bewijzen, want wat je ziet is wat je ziet ... yeah right! Het is allemaal zo vervuld van positive vibes, maar o jee ... als er één kritische noot geleverd wordt ... dan komt de ware, minder aura-achtige aard, naar boven drijven!

Kijk eens naar de gemiddelde leeftijd van de actieve forumleden en zet dat eens af tegen de rest van het te bereiken paardenvolk? Ook een observatie ... zie je geen conclusie?

Fem schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 7:43:


Je zult zien, ze zijn er dol op en je weet dan zeker dat je niets slechts voert als beloning! Ik gebruik het ook als beloning en uitsluitend als beloning. Fijn spul en ze doen er een moord voor (niet letterlijk hoor )

oh oke dank je..
Het standaard verhaal ken ik wel, ja. Dus als het vooral daarom gaat, schiet ik er niets mee op.
Alternatieve middeltjes heb ik geprobeerd, maar tot nu toe is het weggegooid geld geweest. Ik zag geen enkel verschil.

Nja... vooralsnog is het dus dieet en beweging, desnoods volgende zomer een eczeemdeken en uiteindelijk hopen dat het beter wordt.

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 23:41:


beetje tijd is genoeg, dat gaat zo snel, je zal versteld staan.


had die arabier niet iets met de staart?

Ach, je mag best je verhalen en ervaringen opschrijven. Maar verbind er dan geen conclusies aan die nergens op slaan en wees dan nog gepikeerd ook als er kritiek komt of niet iedereen het op de letter wil lezen.

Maria Delavega schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 17:48:


geestig om te lezen hoe ver iemand er met zijn fantasie naast kan zitten. Het toont weer eens aan hoe moeilijk het is een mens naar aanleiding van wat forumgeschrijf te beoordelen.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 9:05:


Nog even een correctie:

Vele ijslanders in de opfok in natuurgebieden hier in Nederland.

In Engeland (Dartmoor) heb ik zelf vroeger ongeveer iets gelijk aan de situatie in Bulgarije meegemaakt. Opzadelplaats in dorp paarden los in Dartmoor, als toeristen zich melden met jeep Dartmoor in op 3 mogelijke plaatsen roepen (kudde van ongeveer 50 paarden en ponies) met zak haver in de achterbak.

De paarden (5 tot 10 stuks) die we nodig hadden los mee terwijl ik met enkel halster
voorop zonder zadel de groep door het dorp naar de "stal" reed. Trouwens alles werd bitloos en zonder ijzers gereden. Was enkel niet zo mensvriendelijke stal. We verloren weleens een toerist onderweg aangezien het tempo niet werd aangepast aan de traagste ruiter.

De pony die ik nog weleens reed voegde zich soms bij een kudde "wilde" ponies en dan moesten wij hem weer zoeken, vangen en mee terug nemen als leidpaard. Ging allemaal te paard was ik weer een dagje zoet.

Ja oeps, ik moet ook wat aan mijn topo doen!