Christel Provaas schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 8:26:


deze stelling zie ik herhaaldelijk onderuitgaan in de vaak wisselende samenstelling van de groepen hier. Zo is Rosa (trekpaard) erg bevriend met een kleine arabier, Pildym. Mopje en de andere merens Ollie kunnen elkaar niet uitstaan. Gelijke maat geeft wel meer mogelijkheid tot wederzijds krabbelen. Het is bv aandoenlijk om te zien hoe Max (koetspaard 1.70) zich buigt over de kleine pony Pipi (1) die nog net de onderkant van de schouder van Max kan bereiken. Rosa heeft echter geen succes met krabben bij Pildym omdat zij naar zijn mening te hard bijt.

De eerste edities waren bij mijn weten op het voetbalveld in Heppen (deelgemeente van Leopoldsburg). Bij mijn weten had het niets met het leger te maken.

Als ukkiepuk keek ik - op weg naar moemoe en vava, die nog verder achterin woonde - met grote ogen naar al die "rare" mensen met die "rare" kleren en hun haar recht omhoog in alle kleuren. Wist ik veel dat dat een hanekam werd genoemd. Ik denk dat dat het moment is dat ik het woord "raar" heb gedefinieerd. Ik herinner me nog dat ik aan mijn mama vroeg wat dat allemaal was. Papa antwoordde: "Dat zijn allemaal mensen die raar doen om gelukkig te zijn, je moet er niet te hard naar kijken, ze zijn niet helemaal normaal." Eens bij oma hoorde ik de hele avond de muziek en deed mijn uiterste best om nog een glimp op te vangen. Tevergeefs...

Zo'n 15 jaar later werd het een jaarlijkse afspraak, eerst met 1 podium (waar is de tijd gebleven), later met een Marquee, enz... Sinds enkele jaren heb ik afgehaakt, wegens te groot en te snel.
Dit jaar is het eerste keer dat ik me écht zorgen gemaakt heb, enkele goede vriend(in)en en kinderen van goede kennissen waren er. Om 23.30u wist ik dat ze allen oké waren... Ik ben blij dat ik er niet was...

Lena

muriel schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 10:08:

Trouwens

Ik begrijp het prima en blijf zeggen dat het onzin is. Hoe je het later ook weer probeert het recht te breien

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 13:32:


Dat laatste is geen optie, al te veel geprobeerd, de meeste mensen hebben geen idee waar ze mee bezig zijn,zijn erg tradi en schijnen niet na te kunnen denken. Plus dat met wat pech het een komen en gaan gaat zijn. Heb teveel slechte ervaringen.
Wat dat maatje of bijzetterje betreft, het was nu wel meer de bedoeling om ze mee te rijden. Ik vind ook dat je een jong paard niet zomaar "alleen maar" als weidevulling kunt neerzetten. Een ouder paardje wil ik nu even niet, ik heb van Carmen veel te snel afscheid moeten nemen.
Dus ja...Dat arabje zit wel enorm vast in haar rug, ze gebruikt hem niet, ze kan het niet. Gewillig is ze genoeg maar het doet haar pijn. Ze blokkeert gewoon. Kleine snelle galopsprongetjes om vooral haar rug maar niet te moeten gebruiken, zich totaal opspannend. Licht onregelmatig in haar draf, licht opwippend met haar hoofd telkens de ruiter in draf in het zadel komt.
Ze is 13, er kan veel goedkomen maar dan begin ik toch weer met problemen.
Player wil ik ook blijven rijden en heb eigenlijk geen tijd genoeg om twee paarden te trainen. Mijn buurjongen van 11 die half pension zou willen, kan ik dat ook niet aan toevertrouwen.
Natuurlijk gaat er ook tijd kruipen in de Konik, Traviata, maar dat gaat anders zijn. Dat zal mijn 11 jarig bijrijdertje wel kunnen, onder mijn begeleiding natuurlijk.
Ik twijfel enorm....ja, qua voedselbehoefte, voor het gemak, voor het groomen ishet arabje een gedroomd maatje....en wie weet, met de juiste training en osteopathie...
man man. Ze is ook zo lief en wijs, de klik is er ook....

Traviata staat ondertussen sinds vanmiddag al wel bij mij. Haar veulen was verkocht en is weggehaald. Ze hebben haar nu bij mij gezet. Ik mag ze kopen als ik wil maar mag ze ook tijdelijk als gezelschap bij Player zetten totdat ik beslist heb wat ik wil doen.
Ze is een echte Konik, heeft papieren en komt uit een waals natuurgebied. Ze kent niets, zelfs geen stal.
Gaat ze ook niet in dus.
Het was eigenlijk de bedoeling dat ze naar de slager ging omdat er geprobeerd wordt de Konik uit het particuliere circuit te houden. Hoe het komt dat dat niet gebeurd is, weet ik niet. Weet ook niet waarom ze weg moest uit het natuurpark.
Ze staat nog apart van Player omdat ze best niet op het gras staat nu, werd me verteld , omdat ze anders teveel melk blijft produceren.
Ze is vrij rustig, komt wel aan me snuffelen, roept af en toe wel maar is zeker niet in paniek....etn doet ze graag en daar vergeet ze graag haar achterdocht voor
heb foto's maar moet ze nog op de pc zetten.
Ook aan haar heb ik mijn hart al verpand.....
(en nee, 3 paarden is teveel)

Wordt vervolgd...

nu je het zegt, 3 is teveel dat snap ik maar al te goed....
Toch heeft het gebeurde met Carmen mij wel aan het denken gezet...
Ik heb er ook 2 die erg aan elkaar hangen, moeder en dochter,maar dat is geen kudde natuurlijk...
Uit elkaar halen voor een rondje rijden of whatever, gaat nu best, maar als er een zou overlijden, staat de ander toch ineens alleen, zou er een grotere groep zijn, heeft de ander daar toch steun aan....?
lijkt mij dan?
Is Player nu rustiger nu er een ander bij staat?
Het moet met hem toch ook maar klikken lijkt mij?
.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 17:29:


was je nog een antwoord schuldig...
Ja, misschien kom ik kennis tekort om lang teugelen ( LT ) altijd zonder druk op te lossen.
Hoewel ik een paard best al lopend om me heen zou kunnen laten krullen. Mijn eigen Shiny kan dat goed, maar die wordt dat na 20 meter beu als kouwe pap én die heeft geen pijn in zijn voeten.
Maar zoals ik al zei pas ik het vnl toe bij krabbepaarden met een voetprobleem en dan móet ik wel druk gebruiken omdat het in de praktijk veel te moeilijk is om te kijken of ik dat zo'n paard in vrijwilligheid aan kan leren én dat tevens de eigenaar aan te leren, want dié moet het de volgende dag doen.
Ik 'vraag' zo'n paard dan met een constante druk op de teugels in een positie te gaan lopen en y/b voor het laten vallen van de druk op de teugel. Ik ben dan dus niet degene die de druk laat vallen.
Dat is natuurlijk wel vermijdings leren, vandaar mijn vraag aan Egon, maar hij komt nog niet uit zijn schulp, die Groninger.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Marlies Sanders schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 16:55:


Ja, absoluut dat een grotere groep beter zou zijn maar - altijd maar die "maar" - het moet nog te doen zijn ook, financieel èn qua tijd.
Mijn huisgenoten zijn totaal geen paardenmensen, dan zou het hier wel anders zijn denk ik

Krijg nu al veel gedaan

Player was al wel gekalmeerd maar happy was ze zeker niet. Reageerde hysterisch als er een paard passeerde....of als ergens achter onze wei iemand ging wandelen met haar paard. Ze is rustiger nu, staat niet meer alleen, al staan ze nog niet bij elkaar. De paddock is in twee gesplist en daar kan ze kennis maken met Traviata.

Lotte, één van de geadopteerde shetten heeft onwijs lange manen. (zie fotoserie http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=1426 ) Nu staat dat heel leuk, maar ik ben niet zo'n poets-type en haar manen gaan behoorlijk snel vervilten. Ik heb dat nog nooit meegemaakt en heb toch wel meer paarden met lange manen gehad. Als je er weinig aan doet, gaan manen en staart wel in elkaar draaien en krijg je een soort rasta-kapsel, maar de manen van Lotte klitten allemaal aan elkaar tot het bijna één grote mat wordt.
Vandaag met equi-star en een grove kam alles weer voorzichtig losgemaakt en ze ziet er nu pico-bello uit, maar ik vraag me af of ik, behalve vaak borstelen iets anders kan doen om het vervilten te voorkomen. De fjorden, ook beiden met lange manen en staart, kam en borstel ik hoogst zelden en die hebben nooit dergelijke problemen.

Iemand advies? De heren hier in huis vinden dat ik de manen er maar gewoon af moet knippen, maar dat vind ik toch ook wel zonde.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Beste Jacqueline,

Heel veel sterkte gewenst voor jou én voor Player. Ik heb de laatste tijd niet zo gevolgd dus weet niet echt wat je met Carmen al allemaal doorstaan had, maar ik lees dat ze bij jou helemaal weer zichzelf kon zijn, dat cadeau heb je haar toch kunnen geven. Hoe gaat het met Player? Ik herinner me wel hoeveel moeite je hebt gedaan om een geschikte vriendin voor haar te vinden...

Liefs,
Nathalie

Invlechten. Eén of meer.

muriel schreef op zaterdag 20 augustus 2011, 10:08:


Net zo heb ik het gezien in de Pyrenneeen (Franse kant). De kudde Merens was 'ergens op de berg', en als ze nodig waren voor een trektocht werd de zoon des huizes (een getrainde loper) uitgestuurd voor een 'paardvindexpeditie' die één à twee dagen kon duren. Daar op trektocht in het hooggebergte heb ik ook kuddes gezien van paarden die voor het vlees werden gehouden. Een paardnatuurlijker bestaan dan zij had ik nog nergens gezien. Mensen kwamen er nauwelijks aan te pas - enkel jammer van hun einde...

Zoals je nu doet, antiklit erin, vlechten erin (je kan best gewoon een aantal lange, losse vlechten maken, niet te vast want dan verstik je de haren), 1x per week vlechten eruit, opnieuw doorkammen, opnieuw vlechten erin (evt indien nodig met opnieuw antiklit).