Sandra van Bommel schreef op maandag 22 augustus 2011, 12:44:

Hm, ja, je moet zelf ook de berg nog wel op en af komen Ik heb me laatst omhoog laten trekken. Staart vast bepakt haha. De koek was op, bij mij dan. En dan scheelt dat wel. Zal ook wel een leuk uitzicht geven voor de mensen verder op
Leuk is dat ja
Aanvankelijk hier stond ik er vaak van te kijken waartoe ze in staat zijn op het terrein.

Wat dapper en goed van jullie, om daar langs die verjaardag te gaan!! Goede oefening voor Lily idd.
Ik ben altijd erg onaardig voor kinderen onderweg, als ze aan komen rennen stop ik ze op afstand met mijn dodelijke blik (moet ik met Pip voor oefenen, bij kinderen werkt ie feilloos )
En als ze al durven vragen of ze mogen aaien zeg ik meestal "nee, hij bijt!"o.i.d.

Op zich is Pip vriendelijk en nieuwsgierig naar kinderen, maar Joe heeft er een hekel aan. Vooral als ze ook nog lopen te schreeuwen en druk doen. Hij heeft ooit tot zijn grote verdriet een dik jaar op een manege vertoeft, in een kleine stal waar hij denk ik ook niet goed weg kon als ze hem per se zo nodig wilden aaien.(hij was toen niet van mij, voor de duidelijkheid!)

Hij kan er op zich wel tegen om er langs te lopen, is alleen geirriteerd en wantrouwig.Ik ga het daarom ook niet met hem oefenen ofzo. Maar bij Lily ligt dat anders, met zulke waarschijnlijk hele nare ervaringen. Arme dier.

The horse is never wrong

Martina schreef op maandag 22 augustus 2011, 12:51:



Wat betreft Lily haar stokken angst: ik kan heel veel bij haar maken. Ik heb ook zo'n fijne hark en Lily heeft ontdekt dat daarmee krabben heerlijk is. Ik krab daarmee zelfs tussen haar oren en achterbenen. Ook als andere mensen ermee rondlopen / zwaaien kijkt ze nauwelijks meer, maar ik moet er wel bij zijn, anders trekt ze zich terug. In paniek ervan door gaat ze niet meer.

Ik stond er daarom echt van te kijken dat Lily zo extreem reageerde op dat kleine takje in de handen van dat jongetje. Kim had meer zoiets van "Is dat eetbaar?".

Zaterdag heb ik naar een erg leuk tafereeltje gekeken: Mijn moeder was bezig een plant die de bak in gewoekerd was eruit te trekken en Lily kwam heeeeel stilletjes naar haar toe lopen. Moeder had niets in de gaten, Lily stond pal achter haar met haar hoofd laag te kijken wat ze daar nu aan het doen was. Lily besloot in haar haar te snuffelen. Mijn moeder in de lucht aan het meppen en mopperen "rotvliegen". Lily bleef staan en snuffelde weer. Mijn moeder weer in de lucht meppen, had ze ineens Lily haar neus beet. Ze kijkt omhoog en valt van schrik achterover, zo tussen de benen van Lily. Die maakte van de gelegenheid gebruik even fijn met haar neus in het gezicht van mijn moeder te snuffelen. Ik heb dubbel gelegen. Een spartelende moeder die tussen de voorbenen van een nieuwsgierig snuffelend paard ligt. Kim ontbrak er eigenlijk nog aan.

Monique

Klaas gaat daar niet harder van rennen maar maakt wel fraaie sprongen.

Ilona Kooistra schreef op maandag 22 augustus 2011, 10:14:


Niet echt een fijn beeld nee. Gister heb ik per ongeluk ook spontaan maden gekweekt- ik had een kuipje kattenvoer neergezet voor de stal/aanloopkat, die er heerlijk van begon te eten. Toen ik 's avonds kwam zat het kuipje nog voor driekwart vol (verkeerde smaak zeker ) en krioelde van de vliegen. Toen die wegvlogen zag ik dat het voer bedekt was met vliegeneitjes
Misschien is dat wat? kun je kattenvoer en maden combineren!
(alhoewel,dat zachte kattenvoer voert voor geen meter natuurlijk...)

The horse is never wrong

joop schreef op maandag 22 augustus 2011, 9:27:


De mijne was er zo een die bij de Bodt terecht kwam. Met dit verschil: hij stond al levenslang 24/7 buiten met een kameraad, voldoende beweging, geen stalstress en hij was toch scheef!
De verbeterde rijtechniek is echt het enige dat de kreupelheid, veroorzaakt door zijn rechtshandigheid, heeft opgeheven.

Martina, aha je kent dus de menselijke beperking bij bergje op en af Kan me voorstellen dat het een komisch gezicht is als je aan zijn staart hang

Christel, misschien stel je hogere eisen aan de paarden dan ik bv (alleen boshobbelen) en heeft dat ook invloed? Als je bv echt dressuur wil rijden?

Fem schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:48:


Tuurlijk wel... gewoon ff handjes in soppen en rondspetteren
Niet vergeten plakkerige vingertjes achteraf aflikken.

Sandra van Bommel schreef op maandag 22 augustus 2011, 10:29:

Wat sowieso helpt, is de korte kant oprekken dmv targetoefeningen. Laat het paard een plukje gras uit je hand nemen vanaf diverse plekken op verschillende hoogtes waardoor hij zijn hals oprekt.
Om een groter deel van het lijf te buigen laat je het paard 'ubertreten' langs een rand (fietspad, hoefslag, afrastering). Zet paard in een kleiner dan 90 graden hoek met zijn neus richting de rand. Jij staat in de driehoek die daardoor ontstaat. Je vraagt het paard voorwaarts/zijwaarts te gaan waarbij hij zowel voor- als achterbenen moet kruisen. Als het paard dit nog niet snapt, maak je de hoek zodanig klein dat hij meer voorwaarts dan zijwaarts stapt, dat houdt ook de gang erin. Langzaam maar zeker vergroot je de hoek, zodat het paard verder moet overstappen wat meer bekkenbeweging oplevert. Zorg dat je zelf rechtdoor blijft lopen en niet afwachtend naar het paard toe draait. Prachtige oefening om laterale spieren op te rekken.
Laat hem volledig vrij in zijn hoofdhouding. Geen AR dus!

Later kun je deze oefening ook doen met langeteugelen, waardoor je ook de stelling (en dus het niet vallen op de bolle schouder want dat willen ze) kunt beïnvloeden. Daardoor is je rek-opbrengst nog groter.

Fem schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:37:


Dan zal hij ook wel het nodige meegemaakt hebben. Is ook niet leuk, opgesloten, geen kant op kunnen en al die handjes die aan je zitten.....

Ik ben blij dat ik Lily zover heb kunnen krijgen dat ze gewoon stil bleef staan. Eerder draaide ze om als haar iets teveel werd en ging het in ferme stap naar huis. Op hol slaan in stap: geen kans om eraf te vallen, maar niet te stoppen tot we bij huis waren. Ik heb er wel eens opgezeten met de armen over elkaar, er was toch niets tegen te doen. Zolang er geen auto o.i.d. in zicht was heb ik haar laten lopen en af en toe geprobeerd of er weer contact mogelijk was. Dit doet ze gelukkig niet meer.

Met Lily wil ik wel oefenen, ik vind het erg vervelend voor haar dat ze zo bang is voor een simpel takje in kinderhanden.

Monique

Christel Provaas schreef op maandag 22 augustus 2011, 13:50:


Máár als ik kijk naar die foto's die je op dat ene forum had gezet (waar toen hier zo'n ophef over was), dan rijd/reed jij wel met vrij strakke teugels en dus een gedwongen houding en je vroeg meer van het paard dan gewoon lopen in de natuur. Das wel een verschil...

--
Ilona