Christel Provaas schreef op vrijdag 2 september 2011, 9:46:
> Sarah_Noah_Sol schreef op donderdag 1 september 2011, 8:39:
>
>> Alle paarden zijn altijd de beste, liefste, mooiste vriendjes van de hele
>> wereld, tot ze stuk gaan, dan mogen ze weg. Soms vraag ik mij af of deze
>> mensen écht zo "dom" zijn, of verwachten ze nu echt dat iemand die géén
>> band heeft met het paard, zit te wachten op een kapot paard? Zij hebben
>> notabene altijd plezier gehad van het dier, tijd om iets terug te doen
>> lijkt me.
>
> Is het dom? Men wordt ook door de omgeving gevormd.
Iemand (rijke erfgename) die ik ken van heel lang geleden en die in de tradi paardenwereld is blijven hangen bekloeg zich: zij heeft zo'n pech, het ene na het andere paard, ze krijgen allemaal last van kreupelheid en uiteindelijk moet zij dan, na "alles uit de kast te hebben gehaald" , weer besluiten het paard te laten slachten, en in een latere fase ging zij over tot euthanasie in zulke gevallen. Als ik dan zeg: probeer mijn methode eens: buiten in de kudde enz... dat wordt afgewimpeld: haar paarden willen gewoon naar binnen. Eens kon zij een boerderij kopen met 5 hct land, maar de koop werd afgeblazen: er mochte geen stallen bijgebouwd.
Toch vreemd, zij tobt gewoon door en ik heb een hele kudde mooie gezonde paarden (met hier en daar wat door mensen veroorzaakte mankementen) en ik heb niet een fractie van de kosten. Hoe kan het dat mensen zo blind blijven.
Warboel
