Afgelopen zaterdag ben ik voor de tweede keer met mijn buurvrouw op pad geweest. We hebben nu een grotere ronde gemaakt. Het eerste gedeelte heb ik weer gereden en haar steeds weer laten zien wat de bedoeling is. Halverwege hebben we gewisseld. Mijn buurvrouw was super gemotiveerd om alles goed te doen. Liltje luistert normaal erg goed, let je echter niet op of geef je een commando halfgebakken, begint ze te testen. Dat heeft mijn buurvrouw zaterdag een paar keer ondervonden. De eerste keer dat ze wilde draven was de "klik" niet goed. Liltje bleef lekker doorstappen en reageerde nergens op. Heel goed, zo heeft ze het geleerd, immers. Ik heb niets gezegd en dacht, eens kijken wat de buurvrouw nu doet. Ze begon te mompelen, moeilijk te kijken, toen kwam er een duidelijke klik uit en Liltje draafde braaf aan. Een gelukzalige blik in de ogen van de buurvrouw.
Aan het eind van de weg aangekomen terug naar stap met "walk", geen probleem, Liltje reageerde onmiddellijk met een bijna gelanceerde buurvrouw....
Toen moest de drukke weg tussen Diele en Brual overgestoken worden. De buurvrouw moest Lily laten stoppen. Dat ging helemaal niet goed: "HO" "RUK". Even een gesprekje gevoerd over haar kinderen: hoe vraagt ze haar zoontjes ergens mee op te houden. Eh... ik vraag het ze? En wanneer pas je hardere maatregelen toe? Eh.... als ze niet luisteren? Geef je ze de gelegenheid te reageren? Eh.... ja natuurlijk?
Ach... en waarom krijgt Lily geen gelegenheid te reageren? Fase twee en drie tegelijk! Waar is fase een? Een erg moeilijk gezicht..... Eh....vergeten?
Dus maar even herhaald:
Fase 1: gaan zitten
Fase 2: "HO", desnoods met "LILY, HO"
Fase 3: wat druk op de teugels tot ze stopt en weer los laten
Blijkt dat ze eigenlijk geen idee heeft HOE je een paard op zit kunt stoppen. GRRR.... waarom ZEG je dat dan niet?! Ze wilde niet dom overkomen. Jemig..... dat is toch niet dom?! Ik vind het dom als iemand niet VRAAGT!
Buurvrouw gerustgesteld en er even over gepraat wat ze niet begreep. Na een paar keer stappen en stoppen kon ze tenminste op "HO" zonder de teugels Liltje stoppen. Het gaan zitten was een ramp met de meest komische acrobatische toeren. We gaan volgende keer eerst maar even op het stoepje oefenen. Wellicht kan ze gewoon niet gaan zitten ivm haar bekkenbreuk, dan is "HO" zonder teugels natuurlijk ook prima.
Verder ging het prima, ik moest haar er af en toe nog aan herinneren dat het geen enkel nut heeft de teugels aan te trekken bij iets engs. Als Liltje weg wil, dan is ze weg, teugels of niet, bit of niet. Het is zaak haar zoveel zekerheid te bieden dat ze bij je blijft. En daar hoort NIET bij dat je Liltje aait als er iets engs is of haar laat kijken. Het is gewoon zaak het engs te benoemen, zeggen dat het niets is, haar hoofd weer recht en vragen de weg te vervolgen. Mijn buurvrouw wil haar er bijna wel langs DRAGEN.
Op zich erg lief, maar in Liltje haar geval funest. De drie-seconden-regel ingevoerd: Liltje mag drie seconden ergens naar kijken, dan hoofd weer recht en door. Zij voelt nog het niet aan wanneer Liltje begint met iets "eng" te vinden, dan maar zo. Werkt overigens prima.
Al met al een fijne rit, Liltje heeft genoten, ze draaft graag en kijkt met glanzende ogen en gespitste oren om zich heen. Iedereen tevreden en uitkijkend naar de volgende rit.
Monique
Warboel
