Je bent niet de enige die zo enorm op zijn maatje(s) gesteld is! En zeker hier niet.
Gelukkig is het nare randje eraf en blijft gezonde oplettendheid over.
Knap dat je het hier hebt opgeschreven.

(Ik mis een knuffelsmiley)

Liefs Marsha

Amai, proficiat, heel erg knap gedaan. , geeft veel moed en inspiratie om dit uitgevoerd te zien op zo'n kalme en ontspannen wijze.

In afwachting van DA kun je (als je het hebt staan) een oplossing van dettol maken 5% en daarmee de plekjes schoonmaken.

Ik blijf dit even volgen.
Ik heb precies hetzelfde als Geertje, maar dan met mijn 2,5 jarige Haflinger.
In de paddock doet hij alles best leuk en aardig, maar zodra ik met hem over het terrein wil gaan wandelen begint het. Hij probeert alles totdat hij zich uiteindelijk los weet te rukken en gaat rennen.
Ook met voetjes geven. Hij geeft ze en voor laat hij ze ook wel uitkrabben, maar als het iets langer duurt begint hij te ''springen'' en laat gaat daarna leunen totdat hij uiteindelijk op de grond terecht komt.
Achterhoeven is al helemaal een probleem, dan blijft hij zo hard trappen tot je echt niet vast kan houden.

Die catching game spreekt me overigens wel heel erg aan om dat al eens te gaan doen met hem.
Ik wil hem gewoon duidelijk maken dat met mij meegaan leuk is en dat hij daarna zijn beloning krijgt in de vorm van vrijheid, rust, eten of wat ook goed werkt voor hem.

Geheel offtopic: jouw haf lijkt een klein beetje op de mijne! Ken je zijn afstamming?

Geertje, als je les zoekt hier in de omgeving, kun je Janna de Vries proberen, die is ook wel in voor grondwerk en al zo een dingen.

Lenneke keijzer schreef op woensdag 14 september 2011, 16:08:


Ik zou niet goed weten waarom dat zou moeten. Onze hengsten hebben welliswaar merries, maar als die niet hengstig zijn (worden ze niet zo vaak in de winter) dan hebben ze maanden geen seks en ze lijken daar totaal niet om te lijden.
De drang tot seks wordt ingegeven door de aanwezigheid van een hengstige merrie, is die er niet, dan is er ook geen drang. De hengsten lopen dan gewoon tussen de merries zonder zich om de merries te bekommeren, tenminste niet anders dan een ruin zou doen.

Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 15 september 2011, 0:04:


Nee zo bedoelde ik het ook niet. Als het zo rechtlijnig simpel was...


Maar ze hebben wel een fixatie, een familie.


omdat de primaire sleutelprikkel geur is


Klopt wel ongeveer. Maar nogmaals, ze hebben een thuis, een fixatie, een familie.
Het is toch eigenlijk mooi dat je aan "echte" hengsten zoveel duidelijker kunt waarnemen als er iets mis is, als er iets aan schort.

Waar ik meer aan dacht is dat je de seksuele fixatie van je hengst, als je geen merries, geen "goede" familie kunt bieden, wellicht anders kunt richten zodat je hengst dat toch ergens kwijt kan. Dat zal niet verhinderen dat hij zich onderweg over van alles en nog wat mag opwinden (als je dat niet leuk vindt kun je misschien beter op een motorfiets ofzo gaan zitten) maar hij weet dan wel dat als hij "thuis" (wat dat thuis dan ook is) komt, en hij zou er behoefte aan hebben....
Daar is vast wel een zinnige en hanteerbare routine voor te bedenken die geleerd kan worden (en vandaar de link naar Crump. Nogmaal, het meest bijzondere aan Crump vind ik dat ze de sleutelprikkel blijkbaar losgekoppeld/vervangen hebben). Als ik niet had geweten hoe dat allemaal moest hadden jullie geen veulen gehad.

e m kraak schreef


Waar ik vroeger werkte hadden we een rood dek-halster voor de dekhengst als hij mocht sexen en hij werd helemaal geil als je met dat halster aankwam lopen. Bij zijn gewone zwarte stalhalster was hij mak als een lammetje.

Offeh... een andere hengst die uitbrak en niet naar de merries ging maar naar zijn fantoom merrie voor zijn KI kwakje.

Bedoel je zoiets, Egon? Ik heb de link namelijk nog niet gelezen.

Groet, Pien

Lenneke keijzer schreef op woensdag 14 september 2011, 16:08:


Als het maar zo simpel zou zijn, zou ik daar geen enkel bezwaar tegen hebben. Kleine moeite uiteindelijk en maar iets van 10 seconden werk, hoewel, dat hengst afrukken is een kunst op zich en werkt heel anders dan bij mensen. Dat moet vooral niet verkeerd begrepen worden.
Maar zo simpel ligt het dus zeer zeker niet want het gaat niet om het je hengst afrukken en het is al helemaal NIET, persé NIET, de bedoeling zijn fixatie op jou als seksfaciliteit te richten want dat lijkt mij levensgevaarlijk zonder dat je daar een solide routine voor bedacht hebt, maar om het manipuleren van een sterke biologische drijfveer en de individuele persoonlijkheid van je paard telt daarin ook zwaar mee.

Ik wou alleen een handvat aanreiken waar je misschien met je hengst op 1 of andere manier verder mee kan, als je erover nadenkt. Think!, plan, do.
Ik heb in de loop der jaren hier al vaker over gedacht en een mogelijke optie als je hengst onhanteerbaar is met als duidelijke oorzaak seksuele frustratie (maar is dat wel echt zo? of moet je gewoon leren beter met je paard om te gaan?), lijkt mij de fixatie te richten op een (willekeurig te bedenken) object, bijvoorbeeld een rood kussen (in ieder geval iets waarvan de kans dat je iets vergelijkbaars per ongeluk onderweg tegen komt verwaarloosbaar klein is). Het moet wel iets zijn dat geschikt is om in te bijten.


jaloers?

Spirithorses schreef op donderdag 15 september 2011, 1:07:


Ja, zonet gepost richting Lenneke zonder dit nog gelezen te hebben
Het is uiteraard wel noodzakelijk een routine goed en foolproof doordacht te hebben.

Nils Vellinga schreef op zondag 4 september 2011, 21:57:


Nou....... dat leren snel en met vertrouwen durf ik toch zeer ernstig in twijfel te trekken met mijn eigen wilde fjord in de wei...
Wordt wel een beetje droevig van deze succes verhalen wetend dat mijn fjord na 2 jaar nog steeds panisch is voor alles wat ie niet kent (en trouwens ook alles wat ie wel kent eigenlijk...). Dus naja, kheb ook zo'n wild beest maar van mij geen tips te verwachten wat tis alles behalve een succes verhaal .

Ziet hij wel goed, Geertje? Als een paard na zoveel jaren nog steeds zo angstig reageert, lijkt het mij dat er iets anders mis is dan alleen maar een verleden als wild paard. Dat wilde verleden en daardoor schrikken van mensen is echt wel een keer overschreven.

Wat ee verhaal, Monique. Heb het ademloos gelezen. wat kruipen ze toch in ons , onze paarden, onze dieren.
Super hoe je ermee bent omgegaan, zowel met Indy als met jezelf daarna, zo sterk.
Op nu naar vele zorgeloze jaren met Lily en Kim!!

Elk paard heeft recht op een staart

Dit is een hele fijne site. Ik heb hier in het verleden curcuma en vlozaad gekocht, zeer tevreden en super snel in huis.

Nou, we zijn erweer hoor. Helaas geen warm weer meegenomen. Gisteren nog zo'n 32 graden nu nog maar 16
Maar .... we hebben inderdaad genoten.

Voor wie echt even weg van de stress wil zijn is Sonho Cabana een echte aanrader.
De kust is echt super en je waant je haast op een privéstrand, de rust een genot, het geurt er in de natuur naar heerlijke kruiden, en in de stad en dorpen naar geroosterde vis en kip.
's Ochtends een begroeting door een vrolijke Noppes die we nog mochten meemaken voor zijn verhuizing naar Nederland.
En last but nog least, de gastvrijheid van Wil en Jules....

Vele bakkies koffie, enkele flessen wijn, gebrande amandelen bij thuiskomst na een dagje uit. Een woeste rit in de Portugese jungel, zonder kettingzaag maar met vereende krachten krijg je een omgevallen boom ook wel van het pad af
Gezellig kletsen onder luid commentaar van de roodstaartpapagaaien,hèhe, koffíe..... met daarna een stevige oprisping gevolgd door, sorry
Met als slagroom op de taart, lekker bubbelen onder een sterrenhemel of onder de volle maan in een heerlijk warme Jacuzzi....
Wie volgt....................