joop schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 12:08:


En hier in de omgeving noemen boeren en tuinders de paardenbloem distel en de akkerdistel stekel

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Aafke schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 11:41:


De mens verweven in zijn eigen gedachtenspinsels.
En iedere groep, iedere cultuur, heeft weer z'n eigen 'spinsels', en vindt die van de andere groep dom, gevaarlijk, slecht, enz.
En dan lekker gaan oorlog voeren tegen elkaar

Even diep adem halen en zuchten om al die onnodige onrust. En er om lachen
Doe jij jouw ding en laat mij het mijne doen.

Maar als we onze leefwijze en onze fouten willen verbeteren is het wel handig om naar de mening en inzichten van anderen te luisteren en daar van op te pikken wat we kunnen gebruiken.
Het blijven persoonlijke keuzes, die voor iedereen anders uitvallen om dat er voor iedereen weer andere belangen meespelen. Toch?

Vorige week was de laatste keer dat ik met mijn buurvrouw op pad geweest ben. Tijdens een buitenrit is het bijna mis gegaan toen Lily tijdens een plotseling opgekomen windvlaag en regenbui met haar kont in de wind wilde gaan staan. Het bleek voor mijn buurvrouw een onmogelijke opgave om Lily om te draaien en door te laten lopen. Ze haalde alles doorelkaar was wild met armen en benen aan het maaien en Lily had zoiets van: Bekijk het, ik ga naar huis en als je nog even doorgaat smijt ik je eraf. Terwijl Lily richting huis ging, zat mijn buurvrouw er schreeuwend op en hing met haar hele gewicht aan de teugels: Ze luistert niet, waarom luistert ze niet, ze wil gaan steigeren, bla bla bla.

Ik heb Litje aan de teugels gepakt en stil laten staan, ben flink uit mijn slof geschoten tegen mijn buurvrouw en heb haar verboden nog ergens aan te komen. Afstappen was eigenlijk de bedoeling, maar dat kon ze niet, ze was helemaal verkrampt. Dan maar Lily aan een teugel naar huis geleid.

Wat een drama. Lily was duidelijk boos en in de war van al die verschillende commando's. Mijn buurvrouw snapte er niks van, ze stopte niet toen ik dat wilde, bla bla bla. Nee, dat doet ze ook niet als je de meest vreemde commando's gebruikt en met grof geweld haar wil laten stoppen. Ik snap werkelijk niet dat ze na die vele malen dat we op pad zijn geweest ineens dit soort rare dingen doet. Ze zou onderhand toch moeten weten hoe Litje gereden moet worden. Ik heb het zo vaak herhaald, laten zien, verteld wat ze moet doen, en ze heeft ook gemerkt dat Lily prima reageert op de juiste commando's. Ik moet er niet aan denken als er een noodsituatie zou ontstaan, mijn buurvrouw zou door haar eigen stommiteiten in het ziekenhuis belanden.

Afgelopen zondag ben ik zelf met Liltje op pad geweest, tot mijn verbazing bleek er geen rem meer op te zitten en het commando voor draven werd niet meer begrepen werd. Remmen kon alleen nog door hard aan de teugels te trekken en draven door in haar buik te porren. Fraai.... en dan te bedenken dat Liltje op zit stopte en op met je tong klakken onmiddellijk aandraafde. Na een half uur duidelijk grenzen stellen en prijzen bij elke goede poging had ik Lily weer zover en we hebben nog een fijn ritje gemaakt.

Komende zaterdag zal mijn buurvrouw wel weer opduiken en vragen of ze mag rijden. Ik denk dat ik dan even een serieus gesprek met haar voer dat we er maar mee op moeten houden. Als ze het al niet aan kan als Liltje even omdraait...... Nog niet eerder heb ik Lily zo tegendraads en boos gezien, ze moet met ongeloofelijk veel druk en geweld geprobeerd hebben haar tegen te houden. Ik ben ervan geschrokken wat dat voor invloed gehad heeft op Lily.

Gelukkig is Liltje nu weer oude Liltje. Pffffff... ik doe mijn best de hulpen steeds lichter te maken, en wat doet mijn buurvrouw? Haar naar beneden halen.

Nou ja, weer een les voor de volgende keer.
Alleen ik rijd nog Liltje.

Ik gunde het mijn buurvrouw zo, ik heb als kind jarenlang smachtend naar paarden gekeken. Laat maar.....

Monique

Fem schreef op dinsdag 30 augustus 2011, 13:50:

H nooit meer gezien zeker??Fem??

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Goed dat je lil zo goed beschermd tegen onwetende buurvrouwen

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Ik neem aan dat iedereen hier opzich wel doordrongen is van het gevaar van ijzers. Mijn paardje wordt ook door een natuurlijk/modern bekapper gedaan en geen haar op mijn hoofd zou overwegen ijzers onder zijn voeten te laten zetten.
Maar jammer genoeg ben ik alleen verantwoordelijk voor het welzijn van mijn eigen beesje en niet van de 10 anderen die hier staan.
De eigenaar wil wedstrijden springen en schroeven draaien en tja, dan is het dus "logisch" dat er een ijzer onder komt.

Vorige week begon de ellende. Charme, een lieve merrie heeft al sinds jaren ijzers. Maar opeens kwam er een barst doorheen de gaatjes van de nagels van het ijzer.
Het ijzer zat los dus de hoefsmid werd gebeld. Het ijzer werd terug beter vast getimmerd en rijden was geen probleem volgens hem. Het zou een week of 3 duren voor de hoef weer lang genoeg was om opnieuw te beslaan.

Maar 2 dagen later stond ze kreupel op haar weitje. Het beesje had duidelijk pijn. Dus werd ze binnen gezet en de eigenaar dacht aan een blaar. Hoef was warm. Dus misschien was het dat. Toch maar de hoefsmit gebeld weer eens.
Die dacht niet dat het een blaar was maar wilde dat een dierenarts ernaar zou kijken. HIj vermoedde gebarsten hoefbeen. Maar omdat hij er niet in kon kijken durfde hij niets te doen.

Vandaag kwam de dierenarts dan.
Niet best. Waarschijnlijk zit de hele hoefwand los. Deze zal weg gesneden moeten worden tot er waar weer een stukje gezonde hoefwand is in de hoop dat het dan weer als een goede hoef aangroeid.
MAAR minstens 2 maanden op stal.
Mogelijk is het hoefbeen gebarsten. Daarom zijn er foto`s gemaakt. Als het dat is hangt het van de barst af. Beste geval MAAR 4 maanden boxrust, in het slechtste geval, als het tot het gewricht is, is er niet veel meer te doen.

We hebben de dierenarts gevraagd hoe dat nu kan ontstaan van die hoefwand. Hij zei doordat er een opening in de witte lijn ontstaat en daar een bacterie in komt en die de hele hoefwand aantast van binnenuit.

Charme zal nog heel wat uurtjes in haar box moeten staan. Ik vind het vreselijk zielig en ze heeft veel pijn. Normaal is ze een pittige tante maar nu is ze de rust zelve.

Ik heb weer geleerd waarom er nooit ijzers onder mijn paard komen. Misschien kan dit ook bij ijzerloze paarden gebeuren, ik weet het niet. Maar ik controleer de wittelijn steeds en met een ijzer erop zie je dat toch helemaal niet!
Ik ben er goed ziek van. De eigenaar zal zijn les niet leren. De sport is veel te belangrijk. Maar ten koste van wat....?

Frans Veldman schreef op maandag 24 oktober 2011, 21:31:

knip


mijn eigen gras invoeren?


OK maar waarom meteen het advies equilife?


nee, 6.1 kg droge stof


ja


welk onderzoek is dat? interessant.

knip


Ik vraag me af hoe je dat in de praktijk moet realiseren. Mijn paard zou zo'n advies wel eens in de wind kunnen slaan en gewoon doorgrazen. Zo natuurlijk mogelijk paarden houden, liefst altijd 100% gras behalve als het fructaangehalte hoger wordt, dat gaat mij niet lukken.

Trudy schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 14:24:


Onwetend.....

Ik vind het helemaal niet grappig, ik vind het gewoon diep triest dat een volwassen vrouw gewoon weer aan de teugels begint te sjorren "omdat dat de manier is een bokkig onwillig paard bij je te houden" en die alternatieve nieuwigheden toch stiekum maar stom vindt, naar het schijnt.

Monique

joop schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 14:43:


Ja, het linkje "Product toevoegen". Dan kun je daar de mineraalwaarden enzo van je eigen gras invoeren (als je die weet tenminste).


Omdat dat een supplement is waar veel koper en zink in zit. Er zijn vast wel meer supplementen die voldoen, maar ik wil niet de hele paardendrogist aan de voedingscalculator gaan toevoegen.


Heb je de gegevens van dat paard opgeslagen? Dan kan ik meekijken wat de calculator zegt en waarom ie dat zegt.


Nou ja, het waren er meer dan 1...
Als je er nog meer wilt dan heb ik er nog wel een paar.
Fleurance et al., 2001
Menard et al., 2002
Pearson et al.,2001
Dulphy et al., 1997a
Martin-Rosset and Dulphy, 1987
Shingu et al., 2001
Aiken etal., 1989
Crozier et al.,1997
Heusner 1993
Marlow et al., 1983


Tsja, wij zetten gewoon het draadje wat minder ver en voeren dan meer hooi bij.

Frans

Monique Meijer schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 15:08:


Zou het niet zo zijn dat het nog anders ligt?
Bij de meesten zie ik, als onwetendheid en onkunde gepasseerd zijn, angst of noem die angst maar zoals je wil (onbehagen, onzekerheid, whatever) maar de bottomline is gewoon angst. Vanuit die angst ontstaat een antagone reflex, net als bij alle beesten die nooit geleerd hebben mee te geven of los te laten.
Vraag komt dan op waarom je op een paard gaat zitten als dat angst opwekt? Soort van masochisme? Misschien heb ik het mis want ik ken je buurvrouw niet, en misschien moet je die vragen wel stellen....

joop schreef op dinsdag 25 oktober 2011, 12:08:


Hier groeien toch voornamelijk akkerdistels?

e m kraak schreef :


Hier kom ik dat natuurlijk ook regelmatig tegen.

-Een vrouw die hier is komen rijden omdat ze eigenlijk met dolfijnen wilde knuffelen maar toen dat niet mogelijk was is ze hier maar komen paardrijden (echt waar!).
-Mensen die echt álles "zielluggg" vinden....(dan kom je niet ver he).
-Mensen die eigenlijk bang voor paarden zijn maar zichzelf willen overwinnen (waarop ik aangeef dat ik voor mezelf ook niet hoef te gaan bungee jumpen omdat ik 'zonodig iets te overwinnen heb').
-Mensen die paarden máchtige wezens vinden en altijd al 'iets' met paarden wilden doen maar gelijk 7 passen naar achteren springen als het paard ook maar boe zegt (en geheid dát ze boe gaan lopen roepen he).
-Iemand die in vol cowboy ornaat compleet met pick-up track met blote-dames-kalender het terrein opgereden kwam, alleen maar op onze lieve Fjord Izzy van 1.38 durfde, maar wel geen cap op willen he (hij is toen afgedropen....).
-Of mensen die de signalen van het paard totaal niet in de gaten hebben en daarmee stomme risico's lopen. De paarden vertellen zoveel maar als iemand in zijn/haar eigen tunneltje zit dringt dat meestal niet door.

Angst, ik kom het vaak tegen en vraag me dan soms werkelijk af wat zo'n mensen beweegt om toch op zo'n paard te willen zitten. Contact, communicatie is er niet, alles roept angst en controledrang op en ze gaan lopen trekken aan de teugels vastklemmen met de benen (moet je dus niet doen op onze paarden), voorover hangen (zoals een aap meelift op de rug van zijn moeder) en roepen ('hoow, hoow, hoow, EASYYYYY").

Misschien is het een vals gevoel van macht, hoewel ik dat niet zo heel vaak tegenkom. Maar wat zeker ook meespeelt is dat ze zo graag een band willen opbouwen met een (in hun ogen) zo Groot en Machtig wezen.....

In nederland groeien ongeveer 10 verschillende distels daarvan heb ik er enkele kunnen vinden. De meest voorkomende distels zijn de akkerdistel en de speerdistel.
Jammer genoeg geen mariadistel anders had ik het wel geweten

Gele distel
Kruisdistel
Blauwe distel
Akkerdistel
Vederdistel
Kaardebol
Speerdistel
Kogeldistel
Knikkende distel

Als je erop zoekt met google en afbeeldingen opvraagt kun je deze stekelige plantjes bewonderen.

A journey of a thousand miles, begins with a
single step...

Niets is zo moeilijk als het veranderen van gewoontes, of eigenlijk het afleren van een gewoonte en daar een andere voor in de plaats zetten.
Op het moment dat er stress (angst) is, vallen mensen vaak weer in hun oude patroon...