Frans Veldman schreef op maandag 31 oktober 2011, 10:37:

Ik zou toch heus zeggen dat je een zwakkere soort kweekt, omdat hij immers geen ideale voedingsbodem heeft. Zuurminnende planten op een basische bodem staan eerder te verpieteren dan heel sterk te worden.

Anne Maria schreef op maandag 31 oktober 2011, 21:09:


Geeft niet hoor!


Nu kom je op het terrein van het immuunsysteem. In tegenstelling tot gif, kruiden, etc. is het immuunsysteem een actieve bestrijding, die zich kan aanpassen aan de omstandigheden en zelfs kan leren. (Op dit laatste principe berust vaccinatie). Het natuurlijke afweersysteem is feitelijk de enige vorm van bestrijding waarbij resistentie actief wordt bestreden: Als de parasiet verandert, verandert het afweersysteem gewoon mee.

Waarom het ene paard het beter kan dan het andere? Hiervoor zijn vele oorzaken. Leeftijd bijvoorbeeld. Een immuunsysteem kan leren. Herhaalde blootstelling aan een bepaalde ziekteverwekker zorgt voor een herkenning van die ziekteverwekker zodat die beter kan worden bestreden. Veulens lopen gemakkelijker ziektes op omdat het immuunsysteem nog niet alle ziekteverwekkers herkent. In dit systeem kun je niet van buitenaf ingrijpen, zonder blootstelling gaat het niet. Je kan ook niet immuun worden tegen rode hond zonder blootstelling (al dan niet middels een vaccin).
Een andere reden kan zijn dat het paard tegelijkertijd ook nog met andere ziekteverwekkers bezig is. Het immuunsysteem kan maar een beperkt aantal verschillende ziekteverwekkers tegelijk "behandelen".
En verder is er natuurlijk ook een aangeboren variatie. De ene heeft nu eenmaal een aangeboren betere weerstand, terwijl een andere aangeboren betere hoeven heeft. Ook daar kun je niet echt invloed op uitoefenen, behalve dan door selectief te fokken.


Ja, in de mate waarin het paard immuun is geworden voor de ziekteverwekker. Hiervoor is dus ook blootstelling aan die ziekteverwekker nodig. Vaker ontwormen leidt tot een geringere blootstelling dus ook aan een verminderde weerstand tegen die ziekteverwekker.


Met het afstoten van de betreffende worm. Waarschijnlijk middels een lokale ontstekingsreactie, maar de details hierover weet ik niet, dat is echt een vakgebied apart.


Nee. Alleen (herhaalde) blootstelling werkt. Je wordt niet immuun tegen rode hond door wat kruiden te gebruiken, noch zal na een blootstelling de immuniteit "beter" worden als je er ook nog wat "weerstand verhogende" middeltjes bij gebruikt. Er worden heel wat zogenaamde "weerstandsverhogende" middeltjes verkocht, maar geen van allen doorstaat een simpele dubbelblinde proef. Het immuunsysteem lijkt niet echt van buitenaf te besturen te zijn, behalve dan door vaccinaties, maar dat zijn gewoon verkapte blootstellingen aan de ziekteverwekker.

Het wordt nu trouwens ook wat verwarrend. De kruiden zouden de wormen verjagen, maar nu zijn we op zoek naar iets dat de weerstand verhoogt? Dat zijn wel twee totaal verschillende dingen hoor!

ALS er al een weerstandsverhogend middel zou worden uitgevonden dan kun je dat moeilijk aanprijzen als "ontwormmiddel", het zou een veel bredere werking hebben dan dat (en de uitvinder ervan een Nobelprijs opleveren).

Frans

Christel Provaas schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:00:


Als hij zich aan heeft gepast aan een basische bodem is het geen zuurminnende plant meer.

Zo is die diversiteit aan planten ook ontstaan, doordat planten zich gingen aanpassen aan "lastige" grondsoorten, verschillende klimaten, predatoren, etc. Die zuurminnende plant is waarschijnlijk ooit begonnen op een PN-neutrale bodem, is steeds verder zijn grenzen gaan verleggen naar een zuurdere bodem omdat daar minder concurrentie was, en is daarmee steeds beter aangepast aan een zure bodem. Dat proces kun je ook weer de andere richting opsturen door hem gedwongen in een minder zure omgeving te laten groeien. Elke soort (plant en dier) is ontstaan door een opeenvolging van aanpassingen aan een veranderende omgeving.

Frans

Lena schreef op maandag 31 oktober 2011, 13:18:


IK weet nog wel een 'sport' waar jullie je ook vast thuis kunnen voelen
wandelen en hindernissen nemen

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op zaterdag 29 oktober 2011, 19:30:


Diwaterstofoxide is in grotere hoeveelheden ook giftig en als het op z'n kookpunt is kan het ernstige brandwonden veroorzaken.

Ilma Meijer schreef op maandag 31 oktober 2011, 21:01:




Dat was 'em... lang geleden zeg! Jij bent vast lerares Nederlands dat je zoiets paraat hebt.

Christel Provaas schreef op maandag 31 oktober 2011, 21:57:


nog zo een mooie contaminatie

en apart wegen?

Nee, tuurlijk niet.
Maar ... ... JIJ wel

Nils Vellinga schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:21:

e m kraak schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:32:


nou, dat gaat nooit niet werken


Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Arabesk schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:30:


Toch denk ik er sterk over om diwaterstofoxide als paardensupplement op de markt te brengen.

Het is een middel dat nog maar nauwelijks is herkend door de supplementenindustrie. Toch zijn er al vele paarden door een tekort aan diwaterstofoxide doodgegaan.
Naast het opheffen van een eventueel tekort heeft het enorme voordelen:
Het bevordert de spijsvertering.
Het compenseert verliezen ontstaan door transpiratie.
Het zorgt voor een beter uithoudingsvermogen.
En zo zijn er nog een heel scala aan voordelen.
Echte nadelen zijn er niet, behalve bij een teveel, maar bij een volwassen paard heb je het al snel over vele kilo's per dag alvorens het giftig wordt.

We hopen dit middel ergens rond week 13 in 2012 te kunnen aankondigen.

Frans

Mijn 2 dames hebben vorig voorjaar/zomer naast een wei met 3 jonge hengsten gestaan en dat heeft geen problemen opgeleverd.
Moet er wel bij zeggen dat de omheining van die wei standaard al vrij hoog afgezet was en dat we voor alle zekerheid nog een lage draad aan de binnenkant van onze wei hadden gespannen (met gewone prikpaaltjes) zodat onze dames niet met de heren konden gaan staan neuzen of tijdens de hengstigheid te dicht bij de heren konden staan knipogen .

wie zei ooit, neem een koudbloed die zijn het
makkelijkst :)

Dank voor jullie adviezen!

De dierenarts is vandaag geweest en heeft wat bloed afgenomen. Bij de eerste beoordeling leek hij geen ernstige ziektes te hebben, en de bloedtest zal dat hopelijk bevestigen.
Wel had hij flinke haken aan zijn kiezen, maar ook zij adviseerde nog even te wachten met het behandelen daarvan omdat hij wel goed eet.

Zo zijn ook de hoeven heel dringend aan een bekapbeurt toe, maar op dit moment ligt de prioriteit vooral bij tot rust komen en aansterken.

Hoe zwak hij is zag ik gisteren toe hij even lag te rollen na de wasbeurt waarbij we een laag aangekoekte stront van hem afgeweekt hebben. Bij het opstaan zakte hij door zijn achterbenen. Hij heeft dan ook totaal geen spieren meer, het is echt een geraamte met vel eroverheen.

Frans Veldman schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:08:


Ik wist niet waar te knippen, heb ik dit maar laten staan om mijn reactie op te plaatsen.

De maag/darm worm is dan wel een parasiet, maar nog geen ziekte verwekker, in de zin dat het lichaam word aangevallen. Het leeft in de darmen en produceert eitjes die uitgescheiden (gescheten ) worden, zonder het paard kwaad te doen.
Zelfs de opgenomen larfjes doen het paard geen kwaad, dat komt pas als er teveel larfjes zijn. Zelfs het inkapselen schaad het paard niet, DAT komt pas als teveel ingekapselde larven "besluiten" uit hun rustplaats te komen. (teveel "beschadigingen" in de darmwand, ineens)
Naar mijn bescheiden mening ligt het geheim van het "immuunsysteem" in een onaangenaam darm milieu, waarin een larve niet naar volwassenheid groeit.
Nu heb ik toevallig geen idee, wat de levens verwachting van een volwassen bloedworm is, hoe "oud" die zouden kunnen worden? Maar ik verwacht niet, vele jaren.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op maandag 31 oktober 2011, 23:31:


Een donororgaan valt het lichaam ook niet aan, is geen ziekteverwekker, maar zal toch door het afweersysteem worden aangevallen.

Het afweersysteem valt gewoon eigen lichaamsvreemde weefsels aan en kijkt daarbij niet of het een ziekteverwekker is of niet.

Je kunt toch ook aan antistoffen in het bloed zien of er sprake is van een wormbesmetting? (Mits het immuunsysteem reeds geactiveerd is tegen de parasiet).


Nou eh, op zijn minst consumeert het voedsel. En ik dacht niet uit de darminhoud maar uit het bloed van het paard. Zou dat de reden zijn waarom het bloedwormen heten?


Inkapselen schaadt wel, er worden gaten en gangen geboord in weefsels, tot ver buiten de darmen. Daarna is het een tijd "rustig", tot die &^#%$-dingen weer wakker worden en weer terugtrekken naar de darmen, wederom een spoor van vernieling achterlatend.

Frans

Frans Veldman schreef op maandag 31 oktober 2011, 22:20:


Die waarschijnlijkheid ontgaat mij totaal, daarom mag je me dat haarfijn uitleggen


Dat is nog maar zeer de vraag. Hoe komt het toch dat je een zo klakkeloos en kritiekloos volger bent van wat er aan neo-darwiniaanse simplistische nonsens wordt voorgekauwd?
Een andere even goede mogelijkheid is dat een levensvorm ontstaat door endosymbiose of nog anders. Legio mogelijkheden en mechanismen. De enige echte constanten waar levensvormen aan onderworpen zijn, zijn van vooral natuurkundige aard, bijv. zwaartekracht.
Om kort te gaan is verandering (evolutie) mogelijk zonder evolutionaire druk. Prof. Kimura bedacht in deze richting zelfs de genetische drift die veroorzaakt dat verandering ALTIJD en per definitie gebeurt.

Theoretisch lijkt het evolutionair con- en divergeren uiteraard een heel elegant model en het bestaat ook nog in werkelijkheid, maar het is bepaald niet zo dat het automatisch op gaat omdat er veel meer mogelijkheden zijn.
De mogelijkheid echter dat een levensvorm terug stuurt naar een voorgaand genotype heeft een dermate kleine kans dat je die gerust aan niet bestaand gelijk kan stellen

Het lijkt mij het meest praktisch, als we de neo-darwinistische kerk even laten voor wat het is, er van uit te gaan dat wanneer je het substraat waarop een plant groeit teveel verandert, die plant gewoon dood gaat. De kans dat er geheel nieuwe boterbloemen gefabriekt worden die "aangepast zijn aan de nieuwe situatie" is veel kleiner dan de kans dat er voor die "nieuwe situatie" die evolutionair eigenlijk helemaal niet nieuw is, reeds een andere boterbloemsoort bestaat die het gewoon overneemt.
Het wordt evolutionair pas echt interessant wanneer een omstandigheid echt nieuw is, zoals bepaalde vormen van door mensen veroorzaakte "vervuiling".