Inge Teblick schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 20:49:
> e m kraak schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 19:30:
>
>> Ik denk te begrijpen wat je SCHRIJFT, maar niet de handeling
>> zelf. Ik heb nooit veel van dit soort dressuurmatige dingen
>> kunnen begrijpen, maar misschien kun jij het uitleggen? Wat ik
>> er nl. uit opmaakt is dat je een tegengesteld werkend p+
>> handhaaft.
>
> Ga je ervan uit dat "contact" hebben ("aanleuning") via de
> teugel een soort van constante vorm van P+ is? Want dan voel ik
Ja vaak wel, en daarbij van een heel dom soort. Laatst nog hoorde ik van iemand dat een mondcontact van 1 kg (en ik meen dat dit ook nog onderzocht is - is natuurlijk best simpel te onderzoeken) heel normaal was. Een dergelijke basisdruk verruïneert nmm al een belangrijk deel van het mondgevoel van het paard, omdat de sensorische receptoren binair werken en de drempelwaarde tussen sterkte van stimulus en respons onbedoeld, onbewust maar desalniettemin enorm verhoogd wordt. Vergelijk dit anders met pepers eten; een ietsje peper door je voer veroorzaakt smaaksensatie, flink veel peper is gewoon "heet", en daar weer bovenop ERORM veel peper doet niets meer. Dan heb je een gevoelloze mond dus.
> de dingen anders aan dan jij. Ik kan mij voorstellen hoe
>
trekken P+ is waardoor een paard schrik krijgt van het bit en
> eraf blijft (zoals veel Spaanse ruiters rijden!). Maar dat is
> niet hoe ik rij (of laat ons zeggen, probeer te rijden
).
Zeker, dat iberisch soort signaalrijden is p+, maar ze verhogen daarentegen de prikkelongevoeligheid niet nodeloos.
> Het bit (of in dit geval: het touw over de neus) is van het
> paard en ik wil alleen maar graag dat mijn paard op mij (mijn
> hand) wacht voor informatie. Als dat paard graag op mij wacht,
> de neus - hoewel ik niet weet of het even fijn kan verlopen
> (fijn in de zin van klein). Puur mechanisch gezien lijkt het mij
> dat het contact van de paardenneus afglijdt, of dat mijn paard
> te diep komt, achter de loodlijn.
Probeer je voor te stellen dat je de kilo gewicht van je telefoonlijn vervangt door enkele grammen slechts... dan hou je toch contact, en het contrast tussen geen - of wel signaal kan veel groter zijn.
Hoe lichter daarbij de structuur van de telefoonlijn tussen jouw hand en het hoofd van je paard is, hoe gevoeliger het werkt. Vandaar mijn recommendatie van "probeer zo fijn/licht mogelijk".
> kunnen dragen, en als het ware "vooruit vallen". Die hebben
> geleerd te gaan hangen op de handen van de ruiter (omdat de
> ruiter is gaan tegenhangen en ze zo een soort van evenwicht
> hebben gevonden). Je kan dat op verschillende manieren gaan
Dat hangen op zich is een van de typische gevolgen van verhoging sensorische drempelwaarde.
> oplossen, in de eerste plaats natuurlijk door te zorgen dat een
> paard niet gaat hangen. Eén van de mogelijkheden is dat dat
> dan even heel veel kan gaan wegen in je hand (omdat je de
> achtervoeten vraagt "ga voorwaarts" maar met je handen zeg je
> "tot hier en niet verder" - je zegt dan tegen het paard "het
> antwoord ligt niet vooraan, maar achteraan - kom juist van het
> bit af want het dient niet om te gaan hangen"). Het gewicht
> dat je voelt in je handen komt dan van het paard, niet van jou.
Ik wil niet zeggen dat dit geen mogelijke methode is, maar ik stel daar dan liever wel een andere methode tegenover - weglaten i.p.v. toevoegen. En dat gaat uiterst simpel. Als je je paard niets om op te hangen aanbiedt zal deze gewoonte vanzelf verdwijnen en je paard gaat weer normaal lopen. Vervolgens kun je opnieuw proberen dat paard te
leren de achterhand te gebruiken.
> Net zoals een paard dat je aan het leidtouw hebt en je wil hem
> over een plas heen meenemen. Je zet je hand stil, maar je trekt
> niet. Als je paard gaat tegenhangen, is het zijn gewicht, niet
> het jouwe. Dat kan even heel veel wegen, hoezeer je ook probeert
> niet te trekken en je vraag constant te houden - zelfs als je
> meegaat. Nageven is net hetzelfde. Een paard kan dit ook aan één
> kant hebben, als hij scheef is (en dan ook één achtervoet minder
Ook "rechttrekken" van een "scheef" paard werkt niet, of averechts. Vergelijkbaar met in de krul trekken.
> voorwaarts gebruikt dan de andere). Vandaar het belang van een
> stabiel hoofdstel - met een gewoon touwhalster kom je in elk
> geval nergens op dat punt. Het is uiteindelijk de bedoeling zo
> goed als niets in je handen te hebben, nietwaar (en dat heeft niets met de lengte van de teugels te maken) - het is de bedoeling dat het paard zichzelf draagt, gelijkmatig verdeeld over de vier benen.
En dat doe je niet via het hoofd. Het hoofdstel, al dan niet bebit, behoort daar slechts een sluitpost bij te zijn. Dat is dan 1 van de zaken die
Parelli nmm chronologisch wel juist ziet. Mijn hoofdstelletje is dan ook niets voor absolute beginners en dat staat duidelijk op de site.
>
> Er zijn ook een heleboel mensen die denken dat het "zo hoort", dat gewicht.
Zie mijn kilo-commentaar boven?
Die dat dus constant hebben. Ik denk dat heel veel mensen naar jouw halster gaan grijpen om hun problemen op te lossen, maar er komen er gewoon andere in de plaats. Je komt - ook met jouw halster - toch weer tegen dat de hand aan de andere kant bepaalt wat er gebeurt met het paard (ALS dat gebeurt, ik weet het niet, ik praat een beetje in voorwaardelijke vorm, pin me niet vast).
Deze laatste opmerking lijkt me logisch, de gebruiker bepaalt uiteindelijk altijd. Toch lijkt mij (naief wellicht?) de mate van misbruik beperkt, juist omdat het geen "stabiel" hoofdstel is. Je begint ook niet te leren vliegen in een F16 (uiterst labiel en onstabiel ding) maar in een pipercubje, en daar weer voor gewoon op de grond in simulator.
Groeten, Egon
Warboel
