Peet schreef op woensdag, 16 maart 2005, 12:14:


Even snel (zit op werk ): vroeger altijd geiten bij de paarden gehad. Nooit problemen. Zelfs een geitje dat regelmatig van de rand van de box (oeps... yep we hadden paarden 's nachts op stal) bovenop het paard sprong. Kan me niet herinneren dat we ooit speciaal moeite hebben gedaan om ze over en weer aan elkaar te laten wennen. Ook nooit een geit aan een paard zien knagen (kwestie van voldoende ruimte en andere afleiding, misschien?). Was wel gezellig, zo'n geitje erbij...
groeten,
j.

Ik probeer iemand te vinden met een digitaal fototoestel

e m kraak schreef op woensdag, 16 maart 2005, 16:08:


Ik heb het over "verschillende mogelijkheden" gehad, dacht ik .
Ik heb ze niet allemaal opgesomd... Ik had het niet moeten doen, want ik moet te beknopt zijn waarbij ik heel erg heb nagedacht over hoe ik de voeten van een paard kan bereiken - jij denkt in veel grotere zwartwitlijnen; en ik had er ook niet aan moeten beginnen, omdat je een aantal standpunten hebt die zeer afgelijnd zijn. Je voelt je aangevallen over je halster, en dat is niet mijn bedoeling geweest. Ik heb alleen een paar vragen vanuit een andere belevingswereld dan jij - waar jij weer aan het eind van het pad staat te zwaaien met je lichtje en ik naast al die gewone mensen mee op hun pad, denk ik. Bovendien ben ik er niet van overtuigd dat een bit per definitie een marteltuig is, dus de drang om op je halster te vliegen is minder groot .


Dat weet ik niet, of dat zo is. Ik zal het je weten zeggen . Op dit moment klopt het voor mezelf helemaal, maar ik weet natuurlijk niet hoe ik er over vijf jaar over denk.


Natuurlijk is dat zo. Zoals jouw reacties eerder komen vanuit het ijslanderrijden, denk ik. Ik kan me niet in alles even erg verdiepen, ik heb m'n handen vol alleen al met grondwerk, en in mindere mate met dressuur.


Ik zou Piet bijvoorbeeld nou niet direct een dressuurruiter noemen...? Natuurlijk schrijf ik over dressuur, dat is wat mij interesseert, en dus zie ik de implicaties van OC op dressuur. Ik weet niet zoveel van westernrijden, heb alleen een paar vermoedens; en ik weet eigenlijk niks over ijslanderrijden. Daar schrijf ik dus niet over: ik kan er niets zinnigs over zeggen - dat laat ik dan aan jou over .


Wat voor materiaal je ook gebruikt aan het hoofd van het paard, de biomechanica van een paard verandert niet. Als ik mijn hand op de teugel leg, dan verwacht ik dat dat gevoel doorgaat tot in de achtervoet van het paard. Simpel.
Ik stel voor dat je het boek van Esther leent als ze het uitheeft en je pas daarna een mening vormt over een vermeende breuk tussen mijn grondwerk en mijn rijden, OK?


Ik denk dat jij bedoelt dat je liever op "cue" wil kunnen rijden, dan op"hulp"?



In grondwerk vind ik redelijk goed mijn weg, goed genoeg om een boek ts schrijven; maar rijden, daar heb ik mijn grenzen toch een beetje verlegd. Is dat vreemd? Het is gewoon eerlijk.


Ja, maar ik weet niet of het doet wat je zou willen. Maar je probeert tenminste, en dat apprecieer ik. Niet in het minst dat je er een soort Linux van hebt gemaakt .


Ik dacht eerder aan april of zo ;-p.

met vriendelijke groeten,
Inge