Wordt wel een winterveulen, dan.
Hengsten zijn vanaf de leeftijd van een jaar vruchtbaar. Soms al eerder.

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:00:

Spirithorses schreef op maandag 2 januari 2012, 15:26

Ik riep haar niet op de bank Pien, ze heeft altijd haar eigen plekje en dekentje in 'n hoekje van de bank.
Alleen nu kwam ze af en toe tegen me aanzitten, als ik aan het lezen of tv aan het kijken was. Ik zei dan wel bv hoi Mika en las of keek verder.
Ofschoon ik voor mijn gevoel zo normaal mogelijk deed omdat ik weet dat je met aai beloning het gedrag beloont, kan het best zijn dat ik onbewust toch 'n ander gevoel uitstraal wat zij dan leest. Moeilijk hoor .

Coralie schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:16:


Ik val hier wel weer eens van mijn stoel van verbazing. Iemand die toch al langer paarden houdt, hier regelmatig meeleest, en die zelfs een bedrijf voert rondom paarden en die zichzelf specialist noemt in gedragstherapie (waarbij grondige kennis van gedrag verondersteld mag worden) , en die niet weet dat merries altijd een soort hengstigheid gaan vertonen als je paarden inschaart in de kudde en die niet weet dat merries vaak meteen hengstig worden zodra een hengst in de buurt is en dan ook nog niet in de gaten heeft dat een 1 jarige hengst wel degelijk veulens kan verwekken en dat daarvoor 1 dekking voldoende kan zijn.

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:00:


De rest van het hele jaar maakt ik et goed,
dan ben ik o zo zoet
Maar volgend jaar dat zul je zien
knal ik in de buurt van Pien

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Spirithorses schreef op dinsdag 3 januari 2012, 10:00:

Frans Veldman schreef op maandag 2 januari 2012, 10:42:


Exposure of flooting blijkt volgens de laatste onderzoeken van de heren gedragsbiologen ook niet de beste oplossing. Belangrijkste risico is het ontstaan van learned helplessness. Omdat het dier het angstaanjagende voorwerp/geluid niet kan ontvluchten, kan het zich volledig afsluiten. Dan lijkt het geknal te tollereren, maar in feite levert het enorme inwendige stress op, die zich later in ander ongewenst gedrag kan uiten of ervoor kan zorgen dat ieder
soortgelijk geluid/voorwerp dit afsluiten tot gevolg heeft en serieuze problemen met zich mee brengt voor verdere training,.

Dan kom ik toch maar weer even met mijn manier.
Geen mogelijkheid tot weglopen, want een dier dat wegloopt is veel lastiger te trainen, 'k wil wel graag dat ie er bij blijft dus.
Knal!!, geen enkele reactie van de begeleider en hoe het dier reageert is in feite niet belangrijk. Zodra je iets van ontspanning ziet, al duurt het een kwartier: klik en beloning.
Weer knal enz. enz. enz. Wordt de reactie minder omdat je sneller ontspanning ziet 2 knallen of een hardere en zo voer je dat op.
Dus niet overladen met ellende waar een dier zich aan moet overgeven óf van dwars door het lint gaat, maar werken met geduld, héle kleine stapjes, met de klik en beloning na de eerst zichtbare ontspanning en als je toch nog te snel gaat, helemaal terug naar waar je begonnen bent .

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Ikke kies in geval van erge stress toch voor overshaduwing.

Flooting of overexposure nooit, om eerder genoemde reden.

Piet, ik ga ook maar even tegen jou in In echte stresssituaties zal het paard niet open staan voor de click en/of voer, mijn inziens.

Nee, ik zou gebruik maken van overshaduwing in combi met het progressief habitueren aan de prikkel. Voorwaarde is, dat het gedrag wat je kiest voor deze techniek zeer goed geconditioneerd is (min of meer reflexmatig wordt uitgevoerd)
Overshaduwen kan bv door hoofd laag te vragen om moment van nadering prikkel (werkt bv bij singeldwang goed. De vraag hoofd laag haalt de focus van het singelen af -vooropgesteld dat lichamelijk niets mis is- )
Bij geval van een nerveus paard was moet bewegen, zou ik kiezen voor een oefening waarbij die beweging uitgevoerd kan worden, maar dan onder controle, zoals bv afwisselend voorwaarts en achterwaarts stappen

De keuze waarbij een paard (of ander dier) mag rennen (om je heen bv) is een minder gelukkige keuze omdat je dan het rennen gaat verbinden aan een naderende prikkel en dat is juist iets wat je niet wil.

Hallo,

Ik houd deze website al een tijdje in de gaten en ben heel geïnteresseerd in de manier van paardenhouden die hier gepropogandeerd wordt. Wel moet ik er eerlijk bij zeggen dat ik er ook wat huiverig tegenover sta. Theoretisch begrijp ik het volkomen, maar in de praktijk heb ik mijn twijfels. Dit kan aan mij of mijn paarden liggen, maar ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Ik heb het hier ook af en toe met mijn dierenarts en instructrice (monty/parelli) over gehad. 'Natuurlijk' lijkt een goed idee, maar wat dat precies is zijn de meningen over verdeeld.

Een korte beschrijving van mijn situatie: Ik heb momenteel drie dieren thuis staan. Een welsh-arabier klophengt, een kwpn-ruin en een dartmoor-ruintje. De kwpner is 7 en nu net onder het zadel, na anderhalf jaar vechten tegen de manier waarop hij was ingereden (op zijn 5e). Het hengstje is bijna 20, superactief, maar begint wat krakkemikkig te worden. Hij heeft op hoog niveau dressuur gelopen, een beetje gesprongen en vind het nu nog erg leuk om op een basisniveau te werken, zowel binnen de bak als in het bos. Hij is altijd heel erg enthousiast geweest met het werk en heeft alles voor me over. Mijn dartmoor is 11, een kleine apekop, super lief voor de kleine kinderen, lekker eigenwijs voor de kinderen die hem willen laten lopen. Hij staat vooral in de wei de andere twee te irriteren.

Ik heb drie stallen, die meestal open staan en een schuilstal in de wei voor als het hek naar de wei dicht gaat. Dit maakt dat ik jullie theorie zo vreemd vind. Ik zie namelijk elke avond de paarden uit zichzelf de stallen in lopen. Ieder apart, of dartmoor en kwpner samen (meestal is de kleine zo vervelend dat de grote hem zijn stal uit jaagt op gegeven moment). We voeren wel apart, omdat de kleine dik wordt van lucht en anders veel te veel hooi krijgt. Voeren doen we zowel in de stallen als in de wei. Als paarden overal zo goed tegen kunnen, hoe kan het dan dat mijn dieren bij een flinke regenbui, of bij dazen in de zomer binnen no time in de stal staan en dat ze hun eigen deur savonds dicht doen om lekker te gaan liggen maffen (alleen de kwpner). Dit lijkt niet te stroken met de theorie die hier aangehangen wordt.

Het belangrijkste vind ik de dekens in de winter. Ik heb mijn hengstje een paar keer (op 16, 17 en 18jarige leeftijd) met onderkoelingsverschijnselen uit de wei gehaald in de herfst (de koude herfstbuien). Hij stond te rillen, volgens jullie normaal, maar met een niet zo normale temperatuur van 35,8 graden. Gevaarlijk laag! Sindsdien staat hij met een licht gevoerde regendeken buiten, niets meer aan de hand. Sinds ik vorige winter ook bij mijn kwpner iets soortgelijks meemaakte (minder heftig) staan ze nu allebei onder de deken. Dit alles uiteraard op advies van mijn dierenarts, die mij daarbij mededeelde dat het rillen van een paard absoluut NIET normaal is. Met de dartmoor, een goede overwinteraar, is er uiteraard niets aan de hand. Hij staat in weer en wind met een lekker dikke wintervacht.

Mijn vraag cq opmerking is hier dus: Is het misschien niet zo dat, hoewel veel paarden 24/7 buiten kunnen staan, sommige paarden of rassen daar niet meer voor gemaakt zijn? Ik zal de laatste zijn die paarden als mensen ziet, maar hun gedrag zegt voor mij genoeg. Het is onzinnig om een shet of een ander koudbloedras onder een deken of in een stal te zetten, maar kan je dat nog voor alle paarden zeggen? Hebben wij niet te ver doorgefokt? Wolven kunnen in weer en wind lopen, maar een hazewindhond vriest in de winter dood zonder dekentje. Dat dier is daar niet meer voor gemaakt.

Ik wil vooral oproepen tot waakzaamheid. Ieder paard heeft ruimte en beweging nodig, maar misschien zijn sommige dieren gewoon zelfredzamer en anderen meer afhankelijk van ons geworden.

Ik ben benieuwd wat jullie van mijn verhaal vinden en kijk uit naar de reacties!
Karen