leuk leuk!
ik wil wel graag een filmpje zien

Fem schreef op zaterdag 7 januari 2012, 21:27:


ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Trudy schreef op zaterdag 7 januari 2012, 22:21:


Er was net een DA aanwezig voor massale inenting en Zij liet de merrie achteruit lopen.
Dit ging nogal fors,want t dier wilde t niet,maar t schijnt dat als je dat doet t dan weer "terugschiet"
Dat werkte dus niet en aangezien de eigenarresse op vakantie is en ik voor de dieren zou zorgen/opletten wilde ik nog niet opgeven.
Ik heb wat voer gepakt en zo rustig de merrie naar me toe laten komen en weer wat stapjes terug.
Na een paar keer dat gedaan te hebben zag ik dat de beweging en de beenstand wat normaler werd,maar aangezien ik er verder ook niets aan wist te doen ,heb ik t zo gelaten.
Tydje later(ik bleef toch in de buurt) zag ik dat ze weer normaal liep.

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

En ivermectine is toch voor honden ook dodelijk?

e m kraak schreef op zaterdag 7 januari 2012, 20:37:



Het was toch ik fok zelf wel, want met afgedankte paarden van een ander zit ik met de rommel van een ander?

Ik ben ook wel benieuwd

Ik ook!
Wil je de link niet hier plaatsen?

Een maand geleden heb ik in de winterpaddock voor de stal een laag dennen houtschors over de modder gedaan.Het andere gedeelte waar ze minder lopen gewoon zo gelaten.Het gedeelte met de houtschors is gedurende enkele weken heel droog gebleven ook bij regen,nu er de laatste dagen zoveel regen is geweest , is het drassig en staat er ook water op,maar het is te doen. Dit in tegenstelling tot het gedeelte waar geen houtschors gelegd is,daar zak je 20 cm in de modder en zuigt het je laarzen uit je voeten.
Ik denk er nu aan,in de ganse paddock een dikke laag boomschors te leggen en daarop betonnen tegels.

angelique hage schreef op zaterdag 7 januari 2012, 12:58:


Tja, ik heb liever ook mijn eigen rotzooi dan die van een ander.
Kan goed gaan, kan mislukken... Dat risico heb je met elk paard.
Maar als dat het geval is, dan heb ik er tenminste op emotioneel vlak nog iets aan.

Ik heb er eerlijk gezegd ook mijn veto hier al eens in gesteld. Leuk en aardig die opvangpaardjes. Maar we hebben hier al 2 weggevertjes rondlopen. 1 inderdaad erg goed bruikbaar, de ander stuk.
Maar nog één om de boel te komen vergroten wilde ik niet meer. Ik vind al onze paarden lief en leuk en zou er geen willen missen. Maar ik wil geen dieren meer bij tenzij dat dier er komt met een bepaald doel voor ogen. En toch tenminste de intentie bestaat er dingen mee te gaan doen.
Ik heb al eens een leuke jonge pony weg gedaan omdat hij mij niet 100% lag en ik geen werk voor hem had en hij zich daarom kapot liep te frustreren. Het zou dan nogal idioot zijn om een ander paard in net dezelfde situatie te brengen. Alleen omdat het wel 'een leuk paard' is en we toevallig de plek hebben.
Dus ik heb al wel eens subtiel laten weten, dat ik het zou vertikken het betreffende beest eten te geven. En dat ze daar dan lekker zelf elke dag voor mogen opdraaien.
Boodschap begrepen, geloof ik... Aangezien het er momenteel nog steeds 4 zijn.

Die veulens passen trouwens wél binnen dit criterium. Char is nu 15, Angel is 13 en Pête is er 14 (en al jaren kreupel) en Mandy is er 21. (Maar die is buiten categorie.)
Opvolging wordt binnen enkele jaren dus wel noodzakelijk.
Zeker in Pête haar geval.

Ans Jondral schreef :


Wij hebben meerdere veulens waarvan we er 5 zelf gefokt hebben en ze zijn alle 5 nog steeds gewoon gezellig hier. Hun ouders ook trouwens. Voordeel is dat je ze van kleins afaan ziet opgroeien, dat je de familiebanden kent, weet wat er met ze gebeurd is, dat je ze een goede start kunt geven dus bijna alles zelf in de hand hebt tijdens de opvoeding/het opgroeien. En dat is echt zo. Wij kennen onze veulens door en door en zij ons en dat geeft veel vertrouwen over en weer. Het is heel 'eigen 'daardoor.

Nadeel is dat ze best veel geld kosten in 'onderhoud' voordat ze 4 á 5 jaar zijn. (Maar daar had ik al over geschreven). We hebben ook wel niet-hier-geboren-veulens en da's toch een heel klein beetje anders want je kent een gedeelte van hun eerste levensstuk niet en je kent hun ouders niet.

Wij zijn uitgeveulend. De hengsten zijn geen hengst meer, en qua kostenbesparing hoef je het niet te doen. En zo hebben we elk jaar een eigen aanwas-veulen dat wordt ingereden. 't komend jaar zijn Iskander en Alegría aan de beurt.

Spirithorses schreef op zondag 8 januari 2012, 0:25:

aan.

Ja, ik spreek liever met 2 woorden (om welbekende redenen natuurlijk )

Maar babypaard heeft hier ook al even veel gekost als een leuke (papierloze) 3-jarige.
En babypaard moet nog geboren worden...

Het gaat mij trouwens niet alleen om het veulen.
Ook omwille van het idee dat mijn merrie 'mama' mag zijn. (En dat is ze nu al. Regelrechte mama-bitch. )

joop schreef op zaterdag 7 januari 2012, 16:30:


Ja, kben net aan geaccepteerd, maar de eerste woorden van m'n pa waren toch echt: oh shit, het is een rooie

Anne Maria schreef op zondag 8 januari 2012, 0:39:


Ach, daar kun je wat aan doen tegenwoordig.
Mijn vader zei; 'baby's zijn net jonge hondjes'.

Bizar om levende wezens rotzooi te noemen.
Ik heb hier op één paard na alleen maar dieren - paarden, katten, kippen, geiten en helaas nog maar een varkentje - die dus blijkbaar rotzooi zijn.
Er mist een poot, er is er een mank, een halfblind, een nog wat schriel, een paar behoorlijk oud, een helemaal gestoord, de rest perfect en gewoon zomaar afgedankt.

Laat iedereen vooral lekker selecteren op merk, kleur, type of weet ik wat, ga je goddelijke gang, en hou je deuren vooral gesloten voor wat verder nog aanklopt, maar de rest rotzooi te noemen, ik zou er zelfs behoorlijk pissed van kunnen worden. En het is alweer een tijdje geleden dat me dat overkwam.

Spirithorses schreef op zondag 8 januari 2012, 0:25:


Dat vind ik het grootste, het allergrootste én belangrijkste, voordeel van een eigen veulentje fokken ... hoewel ik toch liever, hypocriet, krijgen zou willen noemen: je weet wat er met zo'n dier gebeurd is.
Ik wilde die ervaring ook, een veulentje van één van mijn merries die gewoon helemaal puur zou zijn en kon blijven. In een groep zou opgroeien en een band met de moeder kon blijven houden zolang zij dat zelf nodig vinden. Ik heb er geen spijt van en het is nog een bijzonder mooi veulentje geworden ook! Je leert er veel van en je hebt inderdaad een band, je groeit samen op. Liever zo dan de verkeerde fokkers in stand houden!