Sandra van Bommel schreef op donderdag 19 januari 2012, 11:45:
> oefenen met een praam lijkt mij niet nodig. Zoals Joop al zegt... je moet
> oefenen met de handelingen van de d.a. Dan is de praam niet nodig.
>
Tja, toch heb ik het idee dat het niet zozeer de handelingen van de dierenarts zijn, maar meer puur de aanwezigheid van de dierenarts. De handelingen kan ik oefenen wat ik wil (heb vaak genoeg injecties e.d. gesimuleerd met haar), maar zodra een ander het wil doen, wordt het echt een andere pony. Ze gaat dan echt in de paniekmodus, nog voordat ze daadwerkelijk is aangeraakt.
Dibble is dus vooral heel argwanend naar anderen. Ik probeer wel te oefenen met 'vreemden', maar dan moet je diegenen eigenlijk precies instructies kunnen geven voor wat ze wanneer moeten doen. Denk niet dat veel veeartsen daarvoor openstaan (ook als je voor de extra tijd zou betalen)
. Al lijken we er nu wel een gevonden te hebben die snapt dat meer druk bij haar averechts werkt en alleen maar meer tijd kost.
Ze heeft ooit een keer koliek gehad (dat was volgens mij de eerste keer dat ik merkte dat ze zo heftig reageerde, terwijl de veearts toen alleen nog maar haar slijmvliezen wilde bekijken), en die dierenarts zei toen dat het inbrengen van een sonde veel te gevaarlijk zou zijn bij haar (was toen gelukkig ook niet nodig). Dat vind ik toch wel een heel eng idee, dus ik hoop dat we het wel kunnen verbeteren.
Ben wel heel blij dat haar zoon (hier geboren) heel anders is. Die kunnen ze gelukkig gewoon los enten
.
En voor het geval een praam ooit nodig is, dan is oefenen voor mij toch echt wel nodig! Met mijn oog-handcoördinatie had ik vaker mijn eigen pols of hand te pakken dan de bovenlip van m'n pony...
Warboel
