Aan deze klucht wil ik niet al te veel tijd gaan steken. Het heeft er alle potentie van een geloofskwestie te worden, en daar kun je niet tegen vechten.
Even wat feiten op een rijtje:
1) Het meten van mineraalwaarden in bloed is zinloos! In de humane geneeskunde halen ze dit soort malle fratsen niet uit (wanneer heb jij voor het laatst je koper- of seleniumgehalte laten meten, hilarisch toch?) want het is zinloos. Ik kan dit niet genoeg onderstrepen.
Het is zinloos omdat de bloedwaarden van zo ongelooflijk veel variabelen afhangen dat er geen enkele correlatie met een eventueel tekort overblijft. Neem even bloedsuiker (geen mineraal overigens, maar goed bruikbaar als voorbeeld omdat velen zich er wel iets bij voor kunnen stellen). Een laag of hoog bloedsuikergehalte zegt iets over de koolhydraatstofwisseling maar niks over of je meer of minder suiker in je voeding moet nemen. Iemand zo dik als een ton kan best een laag suikergehalte hebben, en het omgekeerde is ook heel normaal. Je cellen kunnen een schreeuwend tekort aan suiker hebben terwijl de bloedwaarde torenhoog is. Omgekeerd kan ook.
BLOEDWAARDES ZIJN NIET BRUIKBAAR OM EEN TEKORT AF TE LEIDEN!!!
2) Dat paarden die
krachtvoer krijgen een hogere Se-spiegel hebben is GEEN indicatie dat er in
krachtvoer meer Se zit.
Krachtvoer kan evengoed de stofwisseling dermate beinvloeden dat de weefsels het Se slechter uit het bloed kunnen opnemen. De weefsels hebben een tekort terwijl de bloedwaarden daarom juist stijgen. (Weer een reden waarom bloedwaarden totaal zinloos zijn). Belangrijk voor het organisme is of de CELLEN voldoende voedingstoffen krijgen, bloedwaarden zijn niet hiervoor niet indicatief.
Ik kan volkomen houdbaar beweren dat een lage bloedwaarde betekent dat de weefsels het Se juist erg goed opnemen! En dat hoge bloedwaarden betekenen dat de cellen het niet goed uit het bloed kunnen opnemen.
3) De fixatie op normwaarden is een hype. Normwaarden voor paarden bestaan uit giswerk, niks meer dan dat. Het erge is dat voor de "bepaling" van de normwaarden uitgegaan wordt van niet natuurlijk gehouden paarden.
Wat zou jij er van vinden als we de bloedwaardes van overvette Amerikanen die alleen maar McDonalds te eten hebben gehad tot norm zouden verheffen, en bij iedereen die lagere waarden heeft dan die Amerikanen direct constateren dat er DUS tekorten zijn en dat proberen aan te vullen? Zou de gezondheid daarop vooruit gaan denk je?
Wie zegt dat de hogere Se-bloedwaarden bij paarden die
krachtvoer krijgen normaal zijn? Wellicht zijn die hogere Se-waarden juist een indicatie dat de cellen die troep niet meer uit het bloed willen opnemen, en dat er dus een overschot is gevoerd?
Zoals ik het geschetst heb is daadwerkelijk zoals ze het doen: Op een goede (of kwade!) dag rent er een stel studenten een of andere stal binnen en begint bloed te trekken uit de paarden (die net hun maaltje McDonalds op hebben), ze meten alle Se-waarden en zetten die in een grafiek uit, publiceren de gegevens, en de gemiddelde gevonden waarde wordt overgenomen in de lesboeken als normwaarde. Regelmatig wordt er met oprechte verwarring gekeken naar de bloedwaardes van wilde paarden die totaal afwijken van onze bij elkaar gefantaseerde normwaarden!
4) In de humane geneeskunde ondersteunen de bloedwaarden de diagnose, en niet omgekeerd. Met andere woorden: Als de bloedtest aangeeft dat jij griep hebt, maar jij hebt geen koorts, geen spierpijn, voelt je kiplekker, etc. dan is de conclusie dat jij geen griep hebt en gaat de bloedtest de prullenbak in.
Met andere woorden, als een of andere mallotige bloedtest een Se-tekort aangeeft maar het betreffende paard mist de eenduidige symptomen die dat ondersteunen, dan heeft het paard geen Se-tekort!!! (En nee, "spierzwakte" is niet bepaald een eenduidig symptoom van een Se-tekort).
5) In de literatuur waarin de tot stand koming van de Se-normen wordt beschreven staat duidelijk dat tekorten aan Se bij paarden nauwelijs kunnen voorkomen. Paarden zijn enorm tolerant voor lage Se-waarden: Ze hebben paarden jarenlang laten fourageren in een gebied waar Se zo laag was dat runderen spontaan dood neervielen. De paarden hadden er totaal geen last van. Toch is er voor de normalisatie van de Se-waarden met een schuin oog gekeken naar de Se-behoeften van runderen, want we weten nou eenmaal veel meer van runderen dan van paarden, en omdat paarden ongeveer even groot zijn en ongeveer hetzelfde eten worden veel normen klakkeloos gejat van de rundvee-industrie.
In Nederland zijn er voor zover ik weet geen gebieden waar Se zo laag is dat koeien er dood neervallen. Kan ook niet, we hebben hier voldoende vervuiling. Se is een spore-element waar ongelooflijk weinig van nodig is, wat er uit de regen valt is al ruim voldoende.
Resumerend:
Jij laat een zeer discutabele bloedtest doen, vergelijkt het resultaat met zeer omstreden normwaarden, en trekt vervolgens de conclusie dat er een tekort is (wat in Nederland niet eens kan) terwijl bij het betreffende paard ook nog eens de eenduidige symptomen ontbreken!
Ik zou die hele Se-gekte direct laten voor wat het is en me bezig gaan houden met zinniger zaken. Jouw paarden hebben absoluut geen Se-tekort! (En als ze dat al hadden wat werkelijk zeer opzienbarend zou zijn) dan is dat nu afdoende bestreden met de VITE-kuur. Klaar. Weg met de bloedtesten en op naar het gezonde verstand!
Frans
Warboel
