Zucht, ik had de leiding naar de badkamer leeg laten lopen, maar we hebben nu geleed dat er helemaal boven een stuk zit dat niet naar buiten toe omlaag helt. Daar is dus water in blijven liggen bij het aftappen, tja, moet je maar net weten.... Gelukkig vroor het daar niet zo heel erg en nu helemaal niet meer (de kerstverlichting houdt het daar nu boven nul ). Ontdooien is nog niet gelukt maar in de tussentijd was de leiding omhoog (meter of 4) bevroren en geknapt (terwijl we hoger bezig waren de boel open te krijgen). Zucht. Het is allemaal buiten het huis op een lege hooizolder en er kwam nauwelijks water uit. Al die leidingen moeten toch nog weg. Maar het is wel zwaar irritant. We hebben nu geen bruikbare badkamer dus (zo gemeen, hij is sinds dit weekend klaar ), en de komende tijd komt het hier niet boven -10 uit. FF wat aftapkranen erbij op meer strategische plekken erbij, een stuk provisorische leiding omhoog aanleggen en de boel telkens weer leeg laten lopen (en dan nu ook incl. het vlakke stuk, waar de kerstverlichting het nu mooi rood houdt ).

Windkracht 4 met -17,6 leverde vanochtend weer 4 rillende paarden op. Een klein beetje maar, minder dan gisteren. Je moest echt goed kijken. Er valt bijna niet tegenop te eten. Die malloten blijven gewoon in de wind staan. Ik trof ze weer spelend in de vlakke rijbak aan. Binnen een paar minuten bij het eten van de pulp hield het rillen weer op. Ze zijn alle 4 mega happy, lijken zich minder druk te maken om het rillen dan ik.

En dan na een koude ochtend buiten lekker in bad Zeker omdat je keuken pas rond 14 uur op 18 graden gestookt is met de enige houtkachel die er is. De rest van het huis haalt met een vertraging misschien 10 graden.
Het 1e jaar Eifel is er 1 van extremen. 1e extreme droogte vanaf maart, dan een extreem koude zomer gevolgd door een extreem natte december en januari met als toetje een Siberische februari. Soms denk ik dat het onze schuld is

Pak van mn hart joh, goed zo.
Kom ik weer hoor: doe nou niet nog meer schors erop, gaat gegarandeerd rotten en nog meer verzakkingen geven, ik spreek uit ervaring he.
Dat zand is een veel beter idee, natuurlijk gaat de boel eronder toch wel verzakken, omdat het nu eigenlijk niet de goede tijd is, en er ligt ook al schors, maar toch stukken minder als met nog meer schors.
Succes ermee!

Je hoeft geen dressuurmiepje te zijn om dressuurmatig te trainen of erover te schrijven. Ik betrek die kwalificatie dan ook niet op mezelf.
Dressuur is een ander woord voor gymnastiek en is van groot belang als je vaak rijdt en je paard tot op hoge leeftijd heel wil houden en in staat jou te dragen zonder blessures. Zodat je in het bos, op straat en in het parcours een wendbaar, draagkrachtig en soepel paard onder je hebt dat tegen een stootje kan.

Waarom ben je eigenlijk verhuisd?

Is energie en dat pikken ze op, immers kuddedier en met veel meer antennes uitgerust dan wij. Een paard uitlachen wordt bijvoorbeeld heel onaangenaam gevonden.

Piet schreef op woensdag 1 februari 2012, 23:49:

Ja hoor, hier ook, standaard elk jaar weer, zelfs als ze onbeperkt eten hebben. Misschien zijn die wortels zeer smakelijk als je ze hebt leren eten...? Nu hebben ze ook weer de hele berg met netels, distels etc incl. de wortels gestript.
Het 1e jaar in België hadden we echt mega veel brandnetels, het hele berkenbos waar ze later ook liepen was ermee begroeit (met vlier, veel moeten weghalen dus). De enorme hoeveelheid vertakte wortels onder de grond hebben de jongens helemaal opgepeuzeld. Misschien hebben ze daar toen de smaak te pakken gekregen...

Een lachende mens is meestal een happy, ontspannen mens. Paarden leren vanzelf welk beeld bij het geluid etc hoort lijkt me.
Zo was ik wezen rijden een hele tijd geleden en m'n koeien-foob paard begon zich druk te maken over 50 koeien die lagen in een wei, zo'n 100m verder weg. Vlak daarvoor wassie over een smal houten bruggetje gegaan langs een weg waar een vrachtwagen met aanhanger piepend afremde vanaf 90km/u. Meneer bleef rustig goed kijkend met z'n neus over de brug lopen.
Door dat hele gebeuren schoot ik in de lach, de malloot. En verdomd... meteen toen ik lachte ging de drukte bij m'n paard weg. Sindsdien gebruik ik lachen om de situatie te ontspannen. Bij mijzelf en de paarden dus, lukt niet altijd even goed
Ik denk dat ze verdomd goed weten wat je intenties zijn en meesters zijn in lichaamstaal. Zelfs zonder geluid lezen ze je waar je bij staat

Aafke schreef op donderdag 2 februari 2012, 8:25:


Best een groot deel van de mensen hier zijn zelf ooit met bit opgeleid en hebben deze overstap, met vallen en opstaan, gemaakt.
Ikzelf dacht ook dat dit met mijn zeer eigenwijze en voorwaardse haflingers ook nooit zou lukken. Met de een ging het zomaar en de andere had wat extra aandacht nodig, maar die deed ook met bit haar eigen ding, dus kon net zo goed opnieuw beginnen zonder...

Piet Bakker vind ik helemaal geweldig, eigenlijk gewoon dressuur maar dan ernaast.
Zijn dvd toont alle mogelijkheden, Hij werkt zelf trouwens wel ook met bit maar ik doe het gewoon met een sitepull en dat werkt gewoon net zo goed. Ik heb zelfs het idee van beter want ze ervaren het zonder bit dus ook zonder pijn en er is dus ook minder stres en weerstand.