Amen! Helemaal mee eens!

Mensen die "het gevoel" hebben en van zichzelf goed met paarden om kunnen gaan kunnen het zoiezo of ze daar nu het woordje NH aan plakken of niet. Die mensen hebben geen methode nodig om met hun paardje te kunnen werken en kunnen andere grenzen stellen die voor een ander vaak niet duidelijk zijn.

Groetjes Viola.

Ik heb het boek natuurlijk bekappen bijna gelezen en vind het zeer verhelderend en ook logisch. Mijn paard is vorige week ook natuurlijk bekapt.

Toch blijf ik met een probleem, waar ik niet uit kom. Misschien dat anderen hier wat over kunnen zeggen. De linkerachter hoef van mijn Friese merrie slijt zeer sterk. Ze loopt nu bijna op de hoefballen. Ze is week gekoot en heeft een Franse stand (koehakkig). De hoefbekapper heeft haar vorige week hoefschoenen aangemeten, maar het duurt nog wel enkele weken voordat deze klaar zijn.
Mijn vraag en zorg is nu wat zijn de gevolgen als ze echt op de hoefballen (op het vlees) gaat lopen? Ze heeft op dat been een peesblessure en we lopen al twee maanden stapvoets 2x per dag met haar. Eind april kan ze de wei in en hopelijk knapt ze daarvan op.

viola schreef op zondag, 27 maart 2005, 9:46:


Als dat "gevoel" dan weer uit moet monden in een zelf bedachte methode die begrippen inhoudt als : "pittig" en "positie neerzetten", "rigoureus afstraffen" en "lel geven" , heb ik het wel weer gehad . Er zijn geweldloze/arme methodes met begrippen als o.a. "geduld", "begrip" en "vertouwen". Bij teksten als voorkomend in bovenstaand bericht vertaal ik het woord paard altijd voor "hond" of "kat". Dan ziet het er voor de meeste mensen ineens heel anders uit.
Ik denk dat je dan veel beter volgens een bepaald concept kunt werken dus een goed overdachte methode kunt volgen en begrijp echt niet waarom je dan je paard te kort doet.
Piet

.een paard geeft ook wel eens een trap...maar niet

Hey Nick,

We zeggen eigenlijk hetzelfde, alles komt neer hoe iemand er mee omgaat. Het punt dat ik probeer te maken is het volgende :

1° er zijn veel meer mensen die paarden klassiek (of wat ze denken dat klassiek is) op te leiden (of mee omgaan)

2° de mep met de zweep is voor ons mensen natuurlijk veel 'herkenbaarder' als 'misbruik'. De liefhebbende NH mens die nooit slaat, maar evenmin duidelijk is, veroorzaakt minstens zoveel frustratie als de bullebak met de zweep.

Over de discussie welk misbruik het ergste is (fysieke mishandeling of mentale mishandeling) zijn ze er bij kinderen nog niet uit, dus ... wie ben ik om daar een oordeel of inschatting over te maken, ...

In elk geval : met dit onderstaande ben ik het helemaal eens

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 0:18:


Ben het ook helemaal met je eens Marc. Ikzelf geef ook wel eens een ‘tik’: als fase 4 (Parelli) én binnen 3 seconden. Gebeurt in de kudde ook als een paard niet naar een hoger in rang staand paard wil luisteren. En inderdaad: ‘conventionele’ paarden training hoeft helemaal niet te betekenen dat het altijd geweldadig is! Dat kan ik me bij een Ankie van Grunsven niet voorstellen ook... Alleen ben ik er achter dat het helaas op maneges vaak wel het geval is. En als manege mensen dan later een eigen paard kopen en nooit van natuurlijk paardrijden hebben gehoord of zichzelf bedacht hebben: “Klopt het eigenlijk wel wat ik doe...?” gaat die geweldadige tendens gewoon door... En volgens mij is de paardesport ook vaak een aanleiding voor oneerlijk gedrag naar het paard toe. Het paard kan dan een object worden waarmee de ruiter wil laten zien ‘hoe goed ie wel niet is...’. Waarbij dan vaak vergeten wordt dat een paard een levend wezen op zich is... Dat is nu zo jammer!

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 0:18:


Helemaal eens.
Mag ik hier even mijn favoriete Rashid-citaat aan toevoegen: It's not about the tools you use, it's about the attitude with which you use them!
groeten,
j.

shetfan schreef op zaterdag, 26 maart 2005, 12:47:


Sorry, maar voor mij is normaal de manier waarop ik omga met mijn paard. Als je het woord normaal wilt gebruiken zou ik het omdraaien.
Er zijn nog steeds mensen die met hun paard vanuit een traditie omgaan zoals dit de laatste decennia standaard-achtig is geworden en er zijn mensen die op een normale, zo natuurlijk mogelijke, manier met hun paard omgaan.
Het zgn NH omvat veel meer dan de band die je hebt met je paard. Bovenstaand verhaal is voor mij alleen maar een bewijs van hoe vergevingsgezind een paard is en jammer dat ze niet weet hoe een paard is waar anders mee omgegaan wordt.
NH houdt ook in hoe ga je met je paard om wat betreft, voeding, stal, hoefijzers, beweging enz enz.

Piet

Voor mij is er niks mis met traditie. Twee jaar geleden reden we een trektocht in Portugal. Deze dame was klassiek opgeleid (Cadre Noir), maar haar stelling was 'it takes the time it takes'. Zij rijdt klassieke dressuur, maar gaat op een fantastische manier met haar paarden om.


Wat wordt dan bedoeld met 'natural'. De hele manier waarop paarden nu worden gehouden is gewoon tegennatuurlijk voor hen (ook als een kleine groep in een redelijk grote wei worden gehouden). Het is geen natuurlijke manier van leven voor steppedieren, ...

Zoals ik al zei, en zoalsook blijkt uit de hele discussie hier, dit 'issue' is voor mensen blijkbaar uiterst belangrijk. De paarden zelf vragen net meer dan een faire behandeling en iedereen, ook diegenen die zich NH puristen noemen maken fouten, dus al goed dat ze zo vergevingsgezind zijn, ...

Marc

Marc Van Cotthem schreef op zondag, 27 maart 2005, 13:07:


Hoi Marc, lang niet gezien :)
Klassieke dressuur is als ik me niet vergis niet iets van de laatste decennia en direct met je eens, in elke tak van sport zijn mensen die fantastisch met hun paard omgaan.
Maar dat heeft nog niks met NH te maken .
Voor mij is NH de manier die zo dicht als mogelijk is bij natuurlijk komt; dus de meest normale.
Je zal het denk ik toch wel met me eens zijn dat een groepje paarden in de wei meer op de ideale situatie lijkt, dus natuurlijker is, dus normaler is, dan een paard achter een staldeur?
Groeten
Piet