Hamersma schreef op maandag, 28 maart 2005, 9:33:


Ik ken het, ik heb ook een paard dat erg plat staat in de hielen, en die stand heeft ze zelf verkozen.
Ik denk dat ik het bij haar alleen zou kunnen laten bijgroeien als ze dag en nacht op zachte ondergrond staat, maar dat wil ik niet.
Ze moet voor mij elke dag een paar uur op de beton.
Bovendien heeft ze voldoende beweging, buiten in de groep.

Liever had ik iets meer ruimte in de hielen, maar dat lijkt er (nu nog) niet in te zitten. Wel hebben wij om deze reden hoefschoenen voor haar, temeer daar ze 15 jaar op ijzers gelopen heeft en best problemen gehad heeft nadat deze verwijderd waren.(Zoolkneuzingen, zoolzweren, extreme gevoeligheid en veeeeel te nauwe chinese Quartervoetjes onder dat gespierde lijf).
Die hoefschoenen heeft ze al welgeteld één keer aangehad!
Het gaat eigenlijk vrij goed met haar en dus heeft ze ze niet nodig.

Nu is ze zover dat ze goed (om)draait op de beton (daar let ik altijd op) maar ze slijt nog steeds erg. Maar niet zo dat ze kreupelt.
Ze gedraagt zich hooguit wat houterig.
Sinds we haar hebben (vanaf oktober) hebben we haar hielen alleen de allereerste keer wat lager gezet omdat ze ondergeschoven waren, verder nooit weer.

Ons paard heeft een botchip gehad in de linkerkoot, - is daaraan geopereerd en als gevolg daarvan sleepte ze ook lange tijd een beetje met dat been en maakte ze ongelijke passen.
Ook had ze de neiging om heel erg onder te treden en rekte ze nog te weinig naar achteren met haar passen.
Met behulp van Alexandertechniek is dat nu zo goed als over. Ik kan nu met rijden invloed uitoefenen op de lengte van haar passen en oefen met het weer sterk maken van de achterhand. Als gevolg van deze blessure liep ze dan ook erg verkrampt, en nog : soms hervalt ze weer even in haar oude gewoonte. Ook zij heeft een licht Franse stand.

Maar bij mijn paard zijn de hoefballen intact.
Ik denk dat je het genezingsproces dan alleen kunt bevorderen als je haar veel vrije beweging kunt geven, op afwisselend zacht en hard terrein, dan is de doorbloeding van de hoeven beter en gaan ze beter groeien.

Wat je ook al kunt doen is een gedeelte van het stro weghalen zodat ze verplicht op de beton staat (dat wel natuurlijk pas als die hoefballen genezen zijn). In combinatie met veel bewegen (doorbloeding) krijg je zo een optimaal hardings- en groeiproces.
Ik weet, het is een beetje een dubbel advies : Van de ene kant op het zachte maar van de andere kant op het harde, maar bedenk je dat de hoef sneller groeit naarmate ze meer afslijt, en dat kan alleen als de hoef een optimale doorbloeding heeft en dus gezond is.

Groet, Pien

Agnes Dirker schreef op zondag, 27 maart 2005, 14:15:


Hoi Agnes. Jouw paard heeft lange tijd ijzers gehad en ik verwacht dat de hoeven daardoor niet in de meest optimale conditie zullen zijn.
Het zal onder andere zo zijn dat de hoeven wat nauw zijn, de wanden te dun en de witte lijn kwetsbaar.
Misschien ook zijn de steunsels lang en de hielen hoog?

Wanneer je de ijzers er onderuit haalt en haar traditioneel laat bekappen kan het zijn dat de dunne wanden te lang gelaten zijn. Als gevolg daarvan zie je vaak brokkelhoeven een verbrede, beschadigde witte lijn ("auwwa"). De dunne zolen zijn dan erg gevoelig omdat ze nooit gedragen hebben en als gevolg daarvan niet gehard (net zoals eelt).

Als je het beslaan langer gaat uitstellen worden die wanden (draagranden) nog langer, komt er meer rek op de witte lijn en dat geeft pijn. (weet je wel : Losse vingernagel).
Het klinkt heel gek, maar de wanden kort houden en rond vijlen helpt je paard er het best doorheen.
Ga hier op de site maar eens op je gemakje lezen.
Hoefschoenen zijn een tijdelijke optie voor de overgangsfase, maar ik vind wel dat je het beste resultaat krijgt in combinatie met natuurlijk bekappen.

Het is je aan de achterhoeven al gelukt, dus waarom zou dat voren ook niet het geval zijn? Alleen moeten jij en je paard er nu nog een keer doorheen, dat is jammer, was beter geweest als het meteen aan 4 voeten het geval geweest zou zijn.

Ik zou als ik jou was op zoek gaan naar een goede natuurlijk bekapper en je door hem/haar laten begeleiden. Uit eigen ervaring weet ik dat het echt wel goed komen zal. Je moet alleen het geduld en het (zelf)vertrouwen kunnen opbrengen, en je wapenen tegen geleuter van de bekende aan wal staande stuurlui.
Misschien dat je dan een tijdje niet kunt rijden, dat moet je er dan even bij nemen, er zijn zoveel andere leuke dingen te verzinnen met je paard.
Oja, in mijn vorige post heb ik geschreven over beweging enzo, misschien ook iets voor jouw paard?

Groet, Pien

Ik heb regelmatig kontakt met degenen die 'the Kikkuli experiment' hebben uitgevoerd.
Hierbij het resultaat van vandaag dat ik hen gezonden heb:

¡¡¡¡Halleluja Kikkuli!!!!

Today we have done the first country-ride on Capricho under the saddle.
To measure is to know, thus ceterus paribus; we first established and registred several days with a fixed route and thereafter the exact same tempi mounted.

The proof of the pudding: not a long route, only 6 km.s, but fairly difficult, with 500 metres altitude diffrence and all unsurfaced. Richelle and equipment weigh 18% of the stallion's own weight.
The attached foto: http://www.mijnalbum.nl/Album=NC3HAQ6E was taken halfway the ascend of the hill. You can't even see our house as it lies straight down, out of sight in de valley behind/below.
Richelle did dismount on the steepest parts of the descend, about 200 metres in total.

The data:
- led: 83% within zône, av. BPM in zône 95, recovery rate <60 = <1 minuut
- mounted: 80% within zône, av. BPM in zône 104, recovery rate <60 = < 1 minuut

Less then 10% rise in heartrate and identical recovery rates are a clear indication of the good preparation the Kikkuli-based training provides.

The avarage speed is about 8 km/h, including p.p.'s, which is not too bad considering the dislevel and surface.

"Kikkuli lu assussanni_a kur uru Mittanni"

HC, 28 maart'05

Marc Van Cotthem schreef op maandag, 28 maart 2005, 12:20:

Ja.


Gelijk heb je; ik had en reed geen paard toen ik in NL woonde. Als je op een flat woont kun je ook beter geen setje Border Collies houden en zonder vijver geen eenden, dus zonder ruimte geen..... píng!, paarden. Kan ik niet echt extreem vinden; gewoon respect voor dierenwelzijn eigenlijk.

Spirit schreef op maandag, 28 maart 2005, 14:40:



Graag wil ik even op het bovenstaande reageren. Mijn paardje (arabier) heeft ook vanaf zijn 3e tot nu (hij is nu 14) op ijzers gestaan. Al die tijd was hij bij mij, maar helaas was ik toen nog niet wijzer. Door het fantastische medium internet ben ik gelukkig de afgelopen jaren wel heel veel wijzer geworden. Mijn jonge paardje is daarom nooit op de ijzers gekomen. Met Branco rijd ik echter endurance en ik durfde het niet aan om de ijzers er onder weg te halen, ook omdat hij er al zo lang op stond.
Sinds vorig jaar juni wordt hij echter wel op NB manier bekapt, maar nog wel steeds op ijzers. Nu is hij echter sinds 3 weken van de ijzers. Omdat ik de komende tijd toch niet aan het rijden van endurancewedstrijden toekom, heb ik eindelijk de knoop doorgehakt. En het gaat FANTASTISCH!
Maar ik ben er absoluut zeker van dat het feit dat hij al bijna een jaar op een natuurlijke wijze wordt bekapt hier aan heeft meegeholpen.

De eerste 3 dagen nadat de ijzers er af waren liep Branco prima, alleen waren zijn hoeven erg warm en tilde hij (vooral zijn achterhoeven) tijdens het stilstaan telkens op. Je kon zien dat hij het niet prettig voelde.
Ik heb de eerste week telkens eens stukje verder met hem gestapt aan de hand. Zowel over gras/zand als over het asfalt. Hij heeft geen moment moeilijk gelopen, alleen als hij op het asfalt net iets verkeerd op een steentje trapte, trok hij iets.
Na een week onder het zadel de weg op. En dat viel toch wel tegen. Over het asfalt voorzichtig stappen en gevoelig op steentjes. Over het zand voorzichtig draven. Ik heb het heel voorzichtig opgebouwd en vanmorgen (de ijzers zijn er morgen 3 weken onderuit) een buitenrit gemaakt over zowel asfalt (stap) als zandwegen (zowel draf als galop) en het ging voortreffelijk. Op het asfalt stapt hij onder het zadel nog wat rustig, maar niet pijnlijk. Maar wat wil je ook, 11 jaar op de ijzers en nu nog maar 3 weken zonder.

Het blijft natuurlijk even afwachten hoe het verder gaat. Zullen de hoeven snel slijten, slijten ze scheef af (Branco leunt wat op de binnenzijde, vooral voor). Maar ik zie de toekomst vol vertrouwen tegemoet en ben heel blij dat ik de stap gewaagd heb.

Zoals hiervoor ook al is gezegd Agnes, probeer zo snel mogelijk je paard op een natuurlijke wijze te laten bekappen, want ik ben er van overtuigd dat het dan een stuk beter zal gaan.

Veel succes.

Groetjes
Wilma

Ik zal eens proberen (ben hier niet zo heel goed in), hoop dat het werkt

Equiclx@groups.msn.com

groetjes

Marc

Sorry, dat was dus al mis

http://groups.msn.com/Equiclx

groetjes

Marc

Marc Van Cotthem schreef op maandag, 28 maart 2005, 18:06:


nog een probleem blijkbaar, ... ik heb zipfiles van de filmpjes moeten maken in documenten. maar hier slaag ik er niet in om die terug af te spelen. Kan iemand me laten weten of dat lukt of niet. Indien iemand ze echt wil zien kan ik ze ook per mail doorsturen, ...

mvg

Marc

Hoi Pien, goeie tip. Mijn paard struikelt ook best vaak en ik zie dat de punten van haar hoeven raar afslijten. Ze moet die pootjes dus beter optillen.

Overigens galoppeer ik sinds kort ook over het asfalt. Best eng omdat het je aan alle kanten wordt afgeraden en je er veel commentaar op krijgt. Ik heb het wel ooit aan mijn hoefbekapper gevraagd en hij heeft als reden aangevoerd om het niet te doen dat een galopperend paard in het verkeer moeilijker terug te nemen kan zijn. Daar zit wel wat in. Hij heeft niet gezegd dat een paard er kreupel van wordt.

Ik ben wel benieuwd naar andere meningen!

Groeten Edith

Spirit schreef op maandag, 28 maart 2005, 14:40:

groet van Agnes

branki schreef op maandag, 28 maart 2005, 16:49:


Hallo Wilma, bedankt voor je reactie en je ervaring.Zoals ik ook in mijn reactie aan Pien schreef motiveert het me om op deze voor mij nieuwe ingeslagen weg door te gaan.Ik kwam per toeval bij dit onderwerp terecht want ik was gewoon wat aan het surfen op zoek naar een leuke vakantieaccomodatie in Frl. waar je je paard mee kan nemen.Zo zie je maar weer. Groet van Agnes

Hee, wat leuk en wat toevallig!
Welkom hier ik hoop dat je het een beetje naar je zin zult hebben. Als je vragen hebt : Stel ze gerust !!!!
Groet, Pien

Mijn paard heeft achter ook erg korte hielen. Hij staat overdag op een betonpad (helaas 's nachts nog op stal ) en hij wordt sinds november natuurlijk bekapt. Voor worden de hoeven echt best mooi, maar achter zijn ze dus heel kort en plat. Hij loop op steentjes ook gevoelig, maar volgens mij alleen achter. Eigenlijk zijn zijn hoeven achter altijd al kort geweest. Is dit dan gewoon zijn eigen hielhoogte? Of slijten ze te snel? En hoe kan het dan dat ze niet hol worden. De witte lijn is mooi dun, en hij heeft nooit op ijzers gestaan gelukkig.
Laatst las ik op een ander forum iets over een te dikke zool. Doordat de zool te dik was kon de hoef niet hol trekken. Zij had er toen toch een klein stukje afgehaald en toen was het goed. Ik durf/wil alleen niet zelf aan de zool komen.

Hebben jullie een idee wat dit kan zijn?

Negen paarden, allemaal verschillend van karakter, rang en stand.

In princippe sla ik niet en al zeker gebruik ik geen zweep.

Maar van de negen zijn er twee "krengen".
Types die hebben geleerd dat ze over mensen heen kunnen lopen of toch overal dwars door heen komen.....als ze daar de ruimte voor krijgen.

Negen paarden, vijf eigenaren.
Niet allemaal met een even duidelijke lichaamstaal.

Als ik sla of een mep verkoop, dan is dat verdient.
Maar ik ga de plek niet binnen 3 sec. aaien, kijk wel uit............doet een leider-paard dat?
Ook niet.
De boodschap was duidelijk->je bent over mijn grenzen gegaan.
Punt.

Per dier is ook snel te weten, waarom hij/zij beet of iets anders deed dat niet door de beugel kon.
Als een dier pijn heeft , dan straf je niet.
Weet je dat een dier zachtaardig is, dan ga je zoeken naar de oorzaak van zijn gedrag i.p.v. straffen.

Normals of NH, ik denk dat we allemaal wel een beetje van beide hebben.

Respekt krijgen omdat een dier bang voor je is..............wie voelt zich daar prettig onder?
We hebben allerlei dieren gahd, ook dieren met voorgeschiedenissen vol geweld.
Een hond zien kruipen voor je, vult je hart alleen maar met pijn en verdriet.
Wie zo met zijn dier om wilt gaan, verdient mijn respekt niet.
Dat mag ook degene die deze draad opende vertellen aan haar zus....het komt machtgeil over.

Joke.