Spirithorses schreef op vrijdag 30 maart 2012, 17:40:
> Onze Holly is nu 23 dus eigenlijk helemaal nog niet zo oud (Stef is
> minstens 24 en een stúk levendiger) maar haar lijf is op dus ze is nu al
> aan paar jaar met pensioen. Op haar voorknie heeft ze inmiddels een heel
> dikke artrosebult, haar lijf is knokig en de spieren weg. Ik heb me
> voorgenomen dat ik haar laat gaan wanneer ze niet meer kan gaan liggen of
> moeilijkheden krijgt met opstaan. De hele winter hebben we haar niet zien
> liggen. Eergisteren zie ik de grande dame op d'r gemakkie in het zonnetje
> liggen, rollen -oké, omrollen ging niet meer- en daarna weer fris in de
> benen komen. Dus die kan nog even mee....
Chaser is hoogstwaarschijnlijk ook oud voor z'n tijd... ik ga er maar vanuit dat z'n beginjaren in de USA tropenjaren zijn geweest. De bespiering is al grotendeels verdwenen en het vermageren gaat, ondanks bijvoeding, gewoon door. Kennelijk niets aan te doen.
Hij loopt wel weer goed, sinds de artritisaanval heb ik me afgevraagd of ik er nog wel op zou kunnen rijden. En ja.... dat heb ik eergisteren dus eventjes gedaan. Alles met beleid. Helemaal niets meer met 'm doen is hij ook nog niet aan toe... maar ik zie wel de achteruitgang. Liggen doet hij nog wel. Lekker in het zonnetje op 'n schuine helling. Dat ligt prettig, is stenenvrij, warm en gemakkelijk om weer overeind te komen.
Vanmorgen, na zowat vier maanden droogte.... eindelijk een hele nacht regen gehad.
En alle paarden waren stijlcrazy! Bokken, rennen... zelfs Opa stuiterde met vier stijvige benen de berg op/af. Helemaal goed, kan dus ook nog wel efkes mee

)
Tsja Pien.... oude paarden.... toch heeft het wel wat hoor, die oudjes.
(Ik krijg troetelneigingen)
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.