Myriam schreef op zaterdag 31 maart 2012, 13:06:


Mooiste is natuurlijk mest waar stro of vlas door zit, maar ja da's lastig als je geen stalmest hebt. Gooi gewoon alles wat organisch is, keukenafval, sinaasappelschilletjes, tuinafval evt in repen gescheurd papier, karton erbij MAAR zorg dat de wormen een uitwijkmogelijkheid hebben om de temperatuurverhoging die vers materiaal gaat doormaken te ontvluchten. Anders nemen ze de benen uit je hoop. Dus nieuw materiaal in één hoek en als dat een aardige bult wordt dan ga je naar een andere hoek met je verse spul, zodat het vorige af kan koelen en soldaat gemaakt kan worden.
Voorkom dat het één grote natte bende wordt zolang er weinig wormen inzitten, want zo'n verteerfabriek heeft zuurstof nodig voor de schimmels en weet ik veel hoeveel andere levensvormen die er hun werk in doen en waar water zit zit niet veel zuurstof.
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op zaterdag 31 maart 2012, 17:20:


in water kan voldoende zuurstof zitten, bovendien bestaat water uit waterstof en zuurstof. Is water zuurstofarm (bv door aerobe vertering) treedt er anaerobe verbranding op en gaat water stinken (rotten). Bij zuiveringsinstalaties zie je dat er zuurstof aan water wordt toegevoegd (gewoon door water over een barriere te laten stromen, waarbij het vanzelf zuurstof op kan nemen) zodat de aerobe afbraak van organisme weer op gang kan komen. Wat wormen betreft, zij overleven onder water niet, het is dus van belang de composthoop voldoende te draineren zodat het materiaal niet onder water kan komen te staan.

e m kraak schreef op zaterdag 31 maart 2012, 12:38:


Alles wat leeft verbruikt energie.
Die energie wordt door planten opgevangen uit zonlicht, en vastgelegd in brandstoffen: suikers of vetten.
Om deze vastgelegde energie weer te kunnen vrijmaken en laten opnemen zijn allerlei andere stoffen nodig, zoals vitaminen en mineralen.
Die stoffen werken als katalysatoren (hulpstoffen), wat betekent dat ze wel meedoen aan het proces maar niet worden verbruikt: ze blijven gewoon aanwezig nadat ze hun taak gedaan hebben.
Heb ik het zo begrijpelijk uitgelegd?

http://www.youtube.com/watch?v=jkct10MkKy8

Heb bij deze ook een gevoel van gerechtigheid

Coralie schreef op zaterdag 31 maart 2012, 19:42:


Nee ,wat ik bedoelde is dat je naast energie ook een constante aanvoer van bouwstoffen nodig hebt om een levensvorm te onderhouden. Toch?

Ja, alleen erg jammer dat het toen al gelukt was, waarschijnlijk...dierenbeulerij!!
Hoop dat die dader ook voorgoed een afdruk heeft!

"To the world it looks like I saved you
Who saved who?
We both know the truth.."
(Mary Ann Kennedy)

Piet en Joop bedankt.
De hoop ligt echt niet onder water maar mss mét teveel aan water... Niks doen is mss toch net iets te weinig. Omdat de hoop op de nieuwe track ligt ..wordt de hoop hoopjes...mss vinden de wormen ze alsnog ..moeten ze zich wel haasten want ik kom eraan met de mesthaak! Maar nu eerst nen Duvel.
Myriam

Myriam schreef op zaterdag 31 maart 2012, 21:40:


doe mij maar nen Omer ! (ö)

Plaatselijk brouwsel?
Myriam

Misschien dat veel mensen deze site al kennen, maar voor mij was 'ie nieuw: http://www.hiddenhorses.com/wordpress/

Leuk geschreven blog van een man die natuurlijke huisvesting/voeding, blootvoets en positive reinforcement training promoot en paardenhouders confronteert met hun antropomorfische ( ) gedrag.

Tip: niet op de link klikken als je van plan bent een keer vroeg naar bed te gaan... * zucht *

joop schreef op zaterdag 31 maart 2012, 17:59:



Ik hád het dus over wurmen en het voorkomen van een grote natte bende

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Dit probeer ik ook te doen, maar dan in het nederlands.
Wat vind je zo goed aan deze blog ? Misschien krijg ik dan ideetjes om de mijne te verbeteren

Goh, tja, moeilijk ,moeilijk
Wieteke, ik ben dol op blogs en de mening die mensen daarin schrijven.
Maar wat nou als je het daar helemaal niet mee eens bent?
Een stuk - en dat stuk belemmert me het verder lezen- gaat over belonen .... en dat beloond worden een emotie is.
Dat het dus eigenlijk helemaal niet uit maakt hoe je beloont en met wat.....want het is de emotie die het paard ( in dit geval) een beloond gevoel geeft.
Maar hoe zit het dan met een Jackpot? Waarom kan je sommige paarden uitstekend belonen met een dotje hooi, terwijl ze van muesli, wat ze door alle zoetigheden veel lekkerder vinden, helemaal uit hun dak gaan en voor sommige mensen soms een beetje té brutaal worden?
Het is wel éven geleden , maar toch niet zo dat ik het niet meer weet, dat Eva Saegerman haar paard liet kiezen welke beloning ze wilde. Dus.......

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op zondag 1 april 2012, 13:17:


Ik heb het artikel gelezen waar jij naar verwijst, maar daarin staat toch ook gewoon dat de 'saliency' van een bepaalde beloning niet voor elk paard gelijk zal zijn? Net als het gebruikte voorbeeld van een krabbel die niet voor elk paard als belonend (erg 'salient') ervaren zal worden, denk ik dat ook de waarde die het paard toekent aan een voerbeloning afhangt van de omstandigheden --> de ontvanger bepaalt, toch? Als ik mijn pony in een wei met lang gras zet, is er geen beloning te vinden waarvoor zij op dat moment zal willen werken. Maar als ze, zoals nu, op een vrij kaal pad staat, keert ze heel haar trukendoos om voor een plukje droog hooi... Een fysiek identieke beloning kan dus in verschillende situaties een verschillende mate van 'saliency' hebben.

Bij de zin "This is why a horse will work just as hard for just one small piece of apple as it does for a whole bucket full, – because it is working for the emotion not the physical item" had ik aangenomen dat het bij het voorbeeld van de appels om de standaardbeloning ging - als je altijd, dus volledig voorspelbaar, met een emmer appels beloont, denk ik inderdaad niet dat je sneller progressie zal maken dan wanneer je altijd met een stukje appel beloont. Het gevoel ('Joepie, ik hoor een klik en ga wat lekkers krijgen!') zal in allebei de situaties aanwezig zijn.

Er staat wel dat je soms de saliency (het 'joepie-gevoel' dat de beloning oproept) kan versterken door de beloning uit te stellen en meer gedrag te vragen voordat je de beloning geeft. Het effect van een 'jackpot' berust toch ook op het feit dat het een uitzonderlijke beloning is en dat je de meeste keren een standaardbeloning geeft, met dus een lagere mate van 'saliency'? Als je na de eerste jackpot constant een jackpot-beloning zou blijven geven, lijkt me dat het 'joepie-gevoel' van die jackpotbeloning (wat dan dus geen jackpot meer is) al snel zal afzwakken tot het standaard joepie-gevoel dat aanvankelijk werd opgeroepen door je standaardbeloning. Je hebt dan de emotie die de beloning oproept veranderd.

Piet schreef op zondag 1 april 2012, 13:17:


Nou, dan hebben we weer wat om over te beppen hier, want of jij of ik leest dan iets anders, of leest er iets anders in.


Is dat dan niet zo? En die "emotie", dat wat motiveert, blijkt achter de schermen dan weer niets anders dan chemische stofjes en wat elektriciteit en wat kansberekening m.b.t. informatieoverdracht.


Dat staat er toch juist niet? Of lees ik nu een heel ander schrijfsel?
Hoe je omgaat met de voorwaardelijke magnitude van de straf/beloning-schaal maakt nu juist alles uit.
Foetballuh is, voor mij, nooit in enigerlei vorm belonend geweest, gymnastiek op school ook niet. Die dingen vond en vindt jij toch nu juist wel leuk? En laten we het maar even niet over VUURWERK en ROTJES hebben

De meneer of mevrouw van het blog verwoord het wat anders dan mijn voorkeur zou zijn, maar misschien komt het voor andere mensen wel begrijpelijker of aantrekkelijker over dan mijn teksten hier....