Doantje schreef op zondag 8 april:




Permetrine heb ik dacht ik eens moeten geebruiken (wassen) toen enkele van mijn paarden luizen hadden. Ik hoefde het maar één keer te gebruiken en dat was afdoende, de nodige voorzorgmaatregelen in acht nemend (handschoenen, niet inademen etc) . Dit spul is zo giftig dat je het toch zeker niet blijvend op je paard wilt.

Staat hier op de site dat zomereczeem mugjes aantrekt? Zonder het op te zoeken weet ik 100 % zeker dat dát er zo niet staat.

Hier op de site weten we dat zomereczeem een stofwisselingsprobleem is en van binnenuit bestreden moet worden, daar is al enorm veel over geschreven.

Dat is het nadeel van beroepen en titels die niet beschermd zijn...

Waldo50 schreef op maandag 9 april 2012, 20:52:


Ik wil toch maar wat uitgebreider reageren dan alleen maar het met je eens zijn.
Ik vind dat je gelijk hebt, daar niet van.
Kwalijk is nmm echter vooral de vaagheid van waar je met een kwaal zinnig terecht kan. Daar is de complete medische sector schuld aan en die kan daar niet zoveel werkelijk aan doen, want waar ligt de grens tussen arts en kwakzalver? Hoe moeilijk is het om duidelijk te krijgen wat geneest en wat niet?
Het wordt al wat anders nmm naarmate de kans dat er schade berokkend wordt toeneemt, maar hoe aantoonbaar is die schade dan weer in dat vage gebied van bedenksels?
Ik vind het maar moeilijk.

Sorry, mijn Nederlands is niet heel bijzonder dus deze zin snap ik niet zo goed...

Net zo min als dat zomerexceem mugjes "aantrekt"?

Maar als mijn paard eczeem zou hebben dan zou ie een deken op krijgen als het met een aangepast menu niet minder zou worden.
Maar ik zou hem zeker niet met allerlei gifstoffen in gaan spuiten...

A journey of a thousand miles, begins with single step...

Bedankt allemaal voor jullie reactie.

Ik ga maar een stuk van de wei afzetten en zet ze daar in en geef ze geen wortels meer.
Ik kan moeilijk nu aan hooi komen, is het noodzakelijk dat ze dat nog erbij krijgen?
of hebben ze aan het gras nu voldoende. Er ligt ook een liksteen in de wei

groeten ursula

Ik vrees dat ik momenteel een beetje tekort schiet in ervaring en inzicht.
Nazyra heeft al een enorm lange weg afgelegd en is van een verstijfd, vastzittend paard met pijn en een wantrouwen naar haar ruiter toe veranderd naar een wel heel erg commnunicatief en gevoelig paard. Verstijf niet onwillekeurig wanneer je op haar zit haar want zij neemt dat ogenblikkelijk over. Ontspan je je , dan doet zij dat ook. Overduidelijk . Spreek haar taal en ze doet alles voor je.
Hoe ver zijn we nu en wat mankeert er nog?
Ze ontspant, ze verzamelt, ze is soepel in stap en draf, zowel op links als op rechts; rechts is nog ietsje moeilijker maar het verschil is al veel kleiner geworden. Ik merk dat ze bijvoorbeeld op rechts moeilijker wijkt voor de kuit.
Haar linkergalop heeft zich van een stijf angstig galopje met kleine vlakke sprongetjes ontwikkeld naar een ruime, ontspannen galop met grote sprongen.
In het bos was dat laatste geen probleem maar in de piste durfde ze zich niet te geven omdat ze heel makkelijk uitschoof en onderuit ging - ook met ruiter (juist met ruiter)
Ze hield zich zo stijf en opgespannen dat de enige manier was om de bocht door te komen was, was door scheef te gaan hangen ipv haar lijf te gebruiken en linksom of rechtsom te buigen. Het moest niet eens glad zijn, gras op zich was al genoeg om te glijden.
Nu is dat probleem in haar linkergalop van de baan.
Maar die rechtergalop lukt helemaal niet.
Ze wil er niet of nauwelijks in aanspringen, dat is probleem één.
Ik dacht dat er iets aan schortte, dat ze het niet kón. Dat is dus niet zo want zo goed als ze rechtsom kan galopperen in linkergalop kan ze linksom zonder problemen in de rechtergalop. Totdat je rechtsom in de rechtergalop wil gaan, moet je van goede huize komen Ze heeft liefst een aanloopdrafje nodig om erin te vallen....
Als het dan toch lukt, raakt ze nauwelijks de bochten door, ze wil (kan) niet draaien en wijkt helemaal uit naar de kanten zover ze kan en zou bijna door de draad gaan. Wil haar achterhand er precies niet onder zetten om te sturen.
Ik heb ze gisteren eens aan de longe gezet om te kijken wat er dan zou gebeuren. Geen probleem, linksom rechtsom, perfect aangesprongen, geen vergissingen, geen naar buiten vallen. Links- en rechtsom perfect.
Ga het volgende keer eens proberen aan de longe met een ruitertje erop...zien wat dat geeft.
Osteopaat is heeft hier ook al naar gezien, ze ws wel wat stijf op de schouders en haar spieren op haar kruis mochten wat losser. Heb daar wat behandeloefeningen voor die ik zelf kan doen bij haar.

Dussss
Wie kan me hier helpen om ons hier door te halen? tips ?

Elk paard heeft recht op een staart

Dat klinkt alsof er een associatie ruiter-stress-rechtergalop is. Ik ken een paard dat dat heel sterk had en alleen maar met gepast geweld in de rechtergalop gezet kon worden (mét ruiter, aan de longe niets aan de hand). Paard was ervan overtuigd dat dat niet kon met een ruiter op zijn rug en het gepaste geweld hielp natuurlijk niet echt aan de ontspanning die nu eenmaal nodig is om goed aan te springen.
Ook dit paard was linksgebogen, die kant is gewoon ook moeilijker, zeker als de ruiter er ook nog stelling en buiging bij vraagt, want dan trek je extra aan die kortere spieren.
Wat hielp was een andere ruiter, eentje die van de hele problematiek niets wist en gewoon de hulp voor de rechtergalop gaf. Als je die niet bij de hand hebt, kun je het punt verleggen en er bv je buurjongen (was het toch?) op zetten en het paard aan de longe nemen. Buurjongen doet niks, zit alleen maar 'mee'. Jij laat het paard heel naturel linksom en rechtsom aanspringen, belonen. Vaak aanspringen, rondje galop, dan draven, stappen, aanspringen. Later mag de ruiter de standaard galophulp geven, terwijl de longeur dat op hetzelfde moment ook doet. De galophulp die de ruiter geeft, moet eenduidig zijn, bv alleen buitenbeen iets naar achteren verleggen. Of -net welke methode je aanhangt- de binnenbil aanspannen. Verder niets aan het paardenhoofd doen, de eerste keren mag compleet in contrastelling met weggedrukte rug, als er maar in de gewenste galop wordt aangesprongen. Nog weer later haal je de longeerlijn eraf, maar blijf je staan en blijft het paard op de cirkel. Oefening herhalen, waarbij je eigen commando steeds zachter wordt en de ruiterhulp het gaat overnemen.
Zodra het paard gestresst raakt of het weer even kwijt is, ga je terug naar de veilige aanvangssituatie van jij in het midden en de ruiter als pop erop.

Neemt ze in het bos ook altijd de linkergalop? Of is het alleen een punt wanneer ze gebogen (in een baksituatie) loopt?

Christel Provaas schreef op dinsdag 10 april 2012, 9:48:


Ik had inderdaad in gedachten mijn buurjongen er eens op te zetten aan de longe. Maar zoals jij het beschrijft, in stappen, klinkt het superlogisch en zo ga ik het zeker doen.
Super
In het bos - stom - maar ik weet het niet. Neem me elke keer voor erop te letten, maar vergeet het. Ik vergeet altijd heel de wereld met rompslomp en alles erop en eraan...niets bestaat er nog wanneer we gaan toeren met de paarden. Alleen nog de paarden en wij.....
ga een nota aan mijn neus hangen om erop te letten

Elk paard heeft recht op een staart

Het ligt dus ook voor een groot deel aan de ruiter of dat nu net het gewicht is, of het verkeerd zitten dat het te moeilijk maakt..,... Maar het is duidelijk dat rechtsom de buiging lastig is, ja dan is door de bochten heen waar we ze wat willen laten buigen toch lastig.
Ik zou het paard niet teveel lastig vallen met ruiter in de galop, maar veel doen aan het gymnastiseren van beide kanten, en helemaal de rechter zijde.
Rij je nu op gras?, dat is voor het paard nog lastiger wat je al vertelde over het wegglijden, vertrouwen gaat dan helemaal weg.
Het galopperen linksom in de rechtergalop zou ik dan voor de korte zijde weer terug nemen. Hou de regie, dus voor het paard plezierig. Rechtuit is makkelijker, de bochten is het probleem. Laag houden en rechtuit wat buiging vragen is beter, bij loslaten / ontspannen gelijk weer naar draf.
Wijken voor de kuit zorgt voor betere buiging, kan je ook naast het paard trainen.
Aan de longe gaat het wel goed, dat zal betekenen dat het beter gaat en ze wel 'drurft' makkelijker de bochten kan nemen, ga dan daarin steeds wat verder met buiging oefenen. Dan kan je dat eerst zonder ruiter verbeteren. Overgangen galop draf met regelmaat afwisselen, dubbele lijnen gebruiken om wat meer invloed uit te kunnen oefenen aan de buitenzijde, balkjes in draf en galop en cavalettie's (in stap) zorgen voor meer ruggebruik, hals laag vragen/houden tijdens de overgangen zorgt voor verbetering/training vd rug en hals spieren/ de bovenlijn.
De fysiotherapeute zal jouw toch ook trainingstips geven naast de behandeloefeningen (welke zijn dat als ik vragen mag) neem ik aan.
Zij kent het paard het beste.....

Mandyc schreef op dinsdag 10 april 2012, 10:04:


Dat doen we.


Klopt, Het stuk dat we gebruiken om te rijden is gras maar met een brede hoefslag in zand, die we kunnen omploegen als het toch wat glad zou worden. Ze wijkt cehter helemaal uit naar de kanten en gaat dan dus het gras op wat ze eng vindt.
In linkeralop kunnen we wel bijvoorbeeld een grote volte doen waarbij ze gewoon over het gras galoppeert. Dat gaat (nu) wel. Dat doen we dus niet wanneer het gras nat is, omdat ze direct verstijft bij het minste dat haar voet wat wegglijdt.


buiging naar rechts vragen in de rechtergalop linksom op de lange stukken dus?

bij loslaten / ontspannen gelijk weer naar draf.
Dat doen we in draf. Gaat super goed. Nog niet in galop gedaan, praktische vraag: hoe ver moeten de balkjes vanelkaar liggen om een goede galopoefening te kunnen doen? maw hoe groot is een gemiddelde galopsprong?
en cavalettie's (in stap) zorgen voor meer ruggebruik, hals
Doen we in stap en draf. gaat ook supergoed. Lekker ontspannen en met goed ruggebruik.

Mijn osteo is geen fysio.
Ze heeft niet echt trainingtips gegeven, heb er ook niet naar gevraagd. Ik vermoed dat ze aanneemt dat we heel goed weten wat we doen, en ik heb er niet naar gevraagd - domweg niet aan gedacht

Elk paard heeft recht op een staart

Wat een verhaal en wat een foto's.
heel veel succes!!!

Elk paard heeft recht op een staart

Als het paard contra aan galoppeerd zou je dat kunnen proberen bij een reactie (tijdens stelling naar rechts vragen) gelijk belonen.
bij loslaten / ontspannen gelijk weer naar draf.


Her en der een balkje in de bak of wat ik ook doe b.v 4 balkjes op een volte gelijkmatig verdeeld werkt super in de galop.
(let op sommige paarden springen over de balk in galop) het werkt super door op de rug galopsprong ontspanning erg leuk en gevarieerde training!
Ik zou pas (wat idd erg mooie oefening is) balkjes vlak achter elkaar gaan leggen in de galop als je echt controle hebt. En dan hangt het nog per paard af hoever ze uit elkaar leggen.
Aangaloperen vlak voor het balkje geeft ook meer kans op aangaloperen in de juiste galop.

Ik heb ervaring met moederloos veulen bij merrie met veulen plaatsen meegemaakt.
Super goed gegaan, wel in het begin erg goed opgelet en erbij gebleven om te kijken hoe het ging, maar eigenlijk ging het vanaf het begin goed. Het andere veulen wat ong. een maand ouder was, was een "groter" probleem dan de moeder, zij was erg voorzichtig

Wat schrikdraad betreft, ze moeten leren wat het is door te ondervinden. Wij hebben het veulen de begin periode wel veel begeleid op het land door aan de lijn te houden.

Door mensen is de melk (poeder) gegeven wat erg veel werk is, waar je al wat van hebt meegekregen....
Het drinken bij de merrie is niet ontstaan, wsl ook doordat moederloos veulen na 1 week met de fles gevoerd te zijn (moeder tijdens bevalling overleden) daar ook niet naar zocht.
Ik zou ook zo snel mogelijk zoveel mogelijk mogelijkheden zoeken om zo min mogelijk met mensen (degene die veulen voert) in contact te komen, veulen raakt erg snel en te veel aan mensen/degene die voert, gehecht.
Afstand met mensen en tussen andere paarden plaatsen, zodra het kan.

e m kraak schreef op dinsdag 10 april 2012, 4:01:


Is dat eigenlijk niet met heel veel zaken zo?
Het is deels ook waar je zelf belang aan hecht...
(Vergelijk het hoevenverhaal van hier met die van de gemiddelde (= tradi) paardenpersoon)

Ook in de (para)medische sector is er zoveel nog niet wetenschappelijk bewezen...

Ik denk dat je een klein deel zelf kunt doen, een kritische blik, weten wat ongeveer waar voor staat (staat iemand in een kwaliteitsregister, wat zegt dat)...
Maar verder heb je natuurlijk helemaal gelijk, helaas zou ik zeggen...

ursula hamerling schreef op dinsdag 10 april 2012, 9:17:


Als je de voedingscalculator ( http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/voeding.cgi ) invult, kun je een indruk krijgen van wat je paarden nodig hebben per dag (let er wel op dat de kilo's ruwvoer betrekking hebben op de kilo's droge stof van het ruwvoer, en niet op de daadwerkelijke kilo's gras of hooi).