frederick schreef op donderdag 12 april 2012, 23:13:
> Elke dag een half uur tot een uur, maandenlang. Het loont, we kunnen
> steeds verder een nieuw stukje territorium inpalmen door de afstand van
> punt A naar B te verlengen, hij voelt zich steeds meer en meer op z'n
> Na die les die ik geleerd had, pakte ik alles heel voorzichtig weer aan
> zoals ik bezig was.Kleine beetjes verlengen, vaste patronen.
> We hebben het op die manier gelukkig, samen overleefd. Dat scherpt een enorme band. Het paard oogt nu ook zelfzekerder en dankzij hem ben ik ook zekerder geworden. We hebben elkaar iets gegeven, ik heb enorme lessen geleerd.
> Succes met je paardje!
Super verhaal over een type paard dat normaal gesproken van hand tot hand gaat en eindigt bij de slager omdat maar zo weinig mensen een idee hebben hoe je dit aanpakt.
Blijf bij kleine stapjes die goed gaan, want je krijgt dus onmiddellijk de deksel op je neus als je denkt "ach, het zal wel gaan"
Het paard geeft de vorderingen aan, niet de trainer
Gefeliciteerd met je doorzettingsvermogen.
Piet
Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren
Warboel
