Huertecilla schreef op woensdag, 30 maart 2005, 22:04:
> Piet, de Kikkuli-methode is een gewéldige manier om een paard
> geestelijk voor te bereiden als dat er lichamelijk aan toe is.
Ik heb nog nooit van deze methode gehoord.
Weet er dan ook niets van.
Is er op internet info over te vinden?
> Wij zijn per januari met de methode begonnen om een jonge hengst
> die dit voorjaar 4 wordt voor te bereiden op zadelmak maken en
> beleren.
> Kleine indicatie van wat het doet:
> - ik heb onder meer een vrij zware klimroute van 6 kilometer en
> zo'n 500 meter hoogteverschil alles onverhard, uitgezet. Langs
> deze route zitten blaffende kettinghonden, paarden, een dorp,
> een rivierdoorsteek en altijd wel een trekker, vrachtwagen of
> iets dergelijks.
Nou zal jij een ander soort ras hebben dan ik en een hengst wat moediger zijn, dan een toch al sceptische merrie.
Maar al die indrukken op èèn tocht lijkt me wat veel.
En waar ik aan dacht: de eerste keer doen ze het....over bruggetjes, langs traktoren, houtstapels en is het meeste geen probleem.
Maar opeens op een tocht schrikken ze van iets heel kleins (plastic, vogeltje, of er stroomt meer water onder het bruggetje dan eerst) en dan wordt het zelfverzekerde paard een krab, die zo ruim mogelijk er langs wilt of dezelfde weg terug en geen stap meer verder.
(Ik spreek uit ervaring
).
> - we hebben om te meten een hartslagmeter met geheugen dat mbv
> een interface in de pc te laden is
> - vorige week heb ik de route een paar dagen achter elkaar met
> hem aan de lange lijn gelopen in circa 40 minuten. De laatste
> dag scoorde hij een gemiddelde hartslag van 95.
> - daarna zijn we dezelfde route met Richelle in het zadel gaan
> lopen (let wel: voor het eerst buiten de picadero onder het
> zadel) en de rest ceterus paribus.
Dat van die hartslag kan handig zijn.
Maar zoals gezegd: zo rij je nog ontspannen en het paard loopt in een heerlijk tempo en dan OEPS, opeens is iets doodeng.
(Bijvoorbeeld mensen die opeens buiten voor hun boerderijtje zitten).
> De eerste dag de afdaling te
> voet, de tweede gedeeltelijk, de derde helemaal in het zadel.
Ja, aan de afdalingen merk je pas goed wat voor een belasting zo een vlaggestok(mens) voor een paard is....om zijn balans te houden en om te leren dat we niet zullen glijden ookal is er een extra gewicht op de rug.
Er is èèn helling, goed steil en mijn paard heeft lang staan dribbelen van "hoe kom ik beneden".
> Die derde dag, vandaag, liep hij met een gemiddelde hartslag van
> 95 en een gelijkmatiger grafiek dan als handpaard.
> Hoezo lichamelijk én geestelijk rijp.....
> Hij heeft nu vier dagen rust en daarna gaan we met de volgende
> fase verder. Relatieve rust dan: ík heb wel echt rust, híj heeft
> twee hengstige merries in de wei
Wat doe je als de hartslag hoog blijft?
>
> Hoewel deze methode in pricipe bedoeld was voor duurlast, zijn
> de principes naadloos op élk gebruik toepasbaar en een
> route uit te zetten voor een handpaard én je 12 -18 km/uur en
> soms sneller moet kunnen. Je hebt dus óf een snel paard óf
> fiets/brommer/auto nodig.
> Het boek is echter beslist de moeite.
Ik zal eens kijken of ik iets over het boek kan vinden.
Joke.
Warboel
