Ans, ik denk dat je beeld van de graaskorf niet klopt. Billy lijkt niet eens in de gaten te hebben dat ie het ding om heeft. Kan het ook zonder problemen om doen, terwijl hij echt wel een wijsneus is. Als je met iets komt wat hij niet ziet zitten, maakt hij dat hij weg komt, met als toegift de kont in de lucht.
Hij kan alleen, zoals gezegd, minder eten.

Apart gezet geprobeerd, twee jaar geleden. Ik had een supersneu ponytje wat niet liep.
Strookbegrazing en paddock paradise... vorig jaar geprobeerd. Billy kruip overal onderdoor met zijn 75 cm (en het lukt hem precies tussen twee klikjes van de stroom door) of tussendoor. Rampzalig. Hälga neemt een aanloop en bulderd er gewoon dwars door heen.
Na vorig jaar dagelijks de heining repareren gaf ik het op toen ik hem op een bepaald moment net weer op orde had gemaakt, hälga naast mij een aanloop nam en er simpelweg als een buldozer dwars doorheen ging
Ik denk dat ze haar punt duidelijk probeerde te maken.
Geloof mij maar gerust... dat wordt je snel beu.

Nu heeft billy dus de graaskorf op en gezien de kudde tig keer per dag van voor naar achteren in door de wei loopt en hij hard moet hollen om het zaakje bij te houden, krijgt ie beweging en is hij tevreden. Hoewel hij natuurlijk wel graag veel meer zou vreten. Geen twijfel mogelijk. Maar dat kan niet

De neusgaten zijn vrij (heb de korf aangepast) en hij komt er alleen met de lippen tegenaan als hij staat te eten. (drukt de rubberen onderkant op het gras en eet de grasjes die door het gaatje komen

Ilona, het krabbelen vind ik ook het meest vervelend, maar paarden zijn wel creatief. Billy wrijft nu met zijn snoet om te krabbelen. En dagelijks is ie ong 2-3 uurtjes zonder korf.

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 mei 2012, 10:07:


Tja, nochtans al genoeg paarden met graaskorf gezien, en daar baseer ik mijn mening dan ook op. Ik blijf het een onding vinden.

Nog iets dat je mee moet nemen in je overweging, is trouwens dat je je paard dwingt om anders te gaan eten. En voor 'tijdelijk' zal dat niet zoveel uitmaken. Maar bij een paard dat er permanent mee rondloopt zou ik mij toch serieus afvragen welke impact het heeft om de slijtage van tanden en kaken etc...
Was het niet op dit forum dat iemand berichtte over een paard dat z'n gebit helemaal scheef had gesleten door zo'n graaskorfding?

Ilona Kooistra schreef op maandag 14 mei 2012, 8:47:


Jep, ik wil hem iig bestellen. Heb de huidige bloempotjes aangepast, zodat die nu ook meer open zijn bij de neus. Vind ik al een verbetering.
Maar ik zal je op de hoogte houden.. Mocht je met frans een prachtige uitvinding doen mbt een zo paardvriendelijk mogelijk masker, dan hou ik mij graag als testpersoon aanbevolen. Met billy heb ik al ervaring erin, maar dat is echt een makkelijk pony'tje. Als hij bij de rest van de groep kan zijn, is het al snel goed.
We hebben hem ook wel eens bij silja gebruikt, maar dat was geen succes. Die kreeg meteen schaafwondjes en had er duidelijk meer moeite mee. Hälga zou ook moeten afvallen, maar omdat we met sil mindere ervaringen hebben, twijfel ik nog.
Om die reden had ik vorig jaar ook geexperimenteerd met strookbegrazing en paddockparadise, maar dat was absoluut geen succes met een onderkruipsel en een tank. Je wil niet weten wat ik heb afgevloekt met de dagelijkse reparaties. En toen Hälga naast mij door gewoon erdoorheen knalde, net na een reparatie, heb ik het opgegeven. Ik zit dus nog met te dikke paarden.
Billy zet ik flink aan het werk tegenwoordig en de bedoeling is om dat ook met de grote paarden te doen. Ben begonnen met lessen, omdat ik niet echt ergens kwam mbt training, dus ik hoop dat ik ze straks wat meer kan laten bewegen
Maar een zeer paardvriendelijke korf zou niet verkeerd zijn.

Ans Jondral schreef op maandag 14 mei 2012, 10:15:


Klopt. Dat probleem ontstaat bij de greengard. Die gebruik ik om die reden ook niet

En goed... het is per paard verschillend. Bij silja vond ik het ook geen succes. Ik denk dat het altijd een kwestie is van bekijken van paard tot paard en een afweging maken. Af laten vallen is altijd een crime en je moet altijd een afweging maken wat het beste werkt voor een specifiek paard. Onder andere omstandigheden had ik gekozen voor blijven paddockparadise met wisselende 'openingen' opdat het niet een grote modderzooi wordt e.d. , maar helaas bleek dat vorig jaar dus echt geen succes hier.
Ik ben gezegend met een 6 ha wat ideaal is mbt beweging, maar waar ook veel groeit. Ik had liever een bos gehad van die afmeting. Het enige voordeel is dat het 'arm' gras is met veel kruiden e.d.

Trouwens... wat ik mij afvraag met strookbegrazing/schrale weides etc.... Ik heb altijd gelezen dat kort gras juist gestressd is en minder goed dan lang gras. In dat opzicht zou je denken dat juist een enorme plak grond een voordeel is omdat het gras langer groeit/minder gestressed is en dus minder eiwitten en suikers bevat. Hoe zit dat nu?

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 mei 2012, 10:07:


Gek argument trouwens...
Als ik op dit forum zou schrijven dat mijn paard haar bit gewoon aanneemt en haar mond ervoor open doet, dan wordt er geroepen dat dit aangeleerd gedrag is. En dat ze er net zo goed ongemak van zal ondervinden.
Andersom trouwens ook. Als ik nu oefen met mijn veulen om zijn halstertje aan te doen, dan doet hij alsof hij vermoord gaat worden. Hij gaat zich al verschuilen achter zijn mama als hij dat halstertje in de gaten krijgt en wil dan tikkertje spelen of zoiets. En dan moet ik dat ding aan doen onder zwaar protest. Eens hij het aan heeft, vindt hij het trouwens niet zo erg meer. En aandoen zal hij binnenkort ook wel aan wennen. Maar uit zijn reactie nu zou je dan kunnen vermoeden dat zo'n halster hem erg groot ongemak bezorgt. Wat waarschijnlijk toch niet echt het geval zal zijn?

Maar van dat lange, veiligere gras krijgen ze in verhouding wel weer meer binnen. Dus per saldo...?

Mijn paard is sinds kort driftig aan de gang met kuilen graven in de paddock. Ik ging ervan uit dat ze boomwortels zocht. Nu zorg ik er dus voor dat er altijd verse wilgentakken aanwezig zijn. Dit helpt maar heel even, op een gegeven moment is ze de takken weer zat en begint weer met graven. Sinds een paar dagen ben ik erachter dat ze het zand ook echt opeet en aan de bodem likt. Niet alleen in de paddock, maar ook op kale stukken in de wei. En zelfs toen ik met haar buiten de wei liep dook ze een keer met haar hoofd naar beneden om een hap zand te eten.

De reden dat dit mij ernstig zorgen baart, is omdat ze al twee keer zandkoliek gehad heeft.

Over een week mag ik weer beginnen met een kuur psyllium en dat zal ik dan ook zeker doen.

Ik heb gezocht naar een oorzaak hiervan, maar er komen zoveel verschillende dingen naar boven.

-verveling
-wormen
-maagzweren
-gebrek aan maagvulling
-een tekort aan iets

Wat zou het kunnen zijn en wie heeft hier ervaring mee???

Groet, Dani