Ans Jondral schreef op maandag 14 mei 2012, 10:15:


Klopt. Dat probleem ontstaat bij de greengard. Die gebruik ik om die reden ook niet

En goed... het is per paard verschillend. Bij silja vond ik het ook geen succes. Ik denk dat het altijd een kwestie is van bekijken van paard tot paard en een afweging maken. Af laten vallen is altijd een crime en je moet altijd een afweging maken wat het beste werkt voor een specifiek paard. Onder andere omstandigheden had ik gekozen voor blijven paddockparadise met wisselende 'openingen' opdat het niet een grote modderzooi wordt e.d. , maar helaas bleek dat vorig jaar dus echt geen succes hier.
Ik ben gezegend met een 6 ha wat ideaal is mbt beweging, maar waar ook veel groeit. Ik had liever een bos gehad van die afmeting. Het enige voordeel is dat het 'arm' gras is met veel kruiden e.d.

Trouwens... wat ik mij afvraag met strookbegrazing/schrale weides etc.... Ik heb altijd gelezen dat kort gras juist gestressd is en minder goed dan lang gras. In dat opzicht zou je denken dat juist een enorme plak grond een voordeel is omdat het gras langer groeit/minder gestressed is en dus minder eiwitten en suikers bevat. Hoe zit dat nu?

Sandra van Bommel schreef op maandag 14 mei 2012, 10:07:


Gek argument trouwens...
Als ik op dit forum zou schrijven dat mijn paard haar bit gewoon aanneemt en haar mond ervoor open doet, dan wordt er geroepen dat dit aangeleerd gedrag is. En dat ze er net zo goed ongemak van zal ondervinden.
Andersom trouwens ook. Als ik nu oefen met mijn veulen om zijn halstertje aan te doen, dan doet hij alsof hij vermoord gaat worden. Hij gaat zich al verschuilen achter zijn mama als hij dat halstertje in de gaten krijgt en wil dan tikkertje spelen of zoiets. En dan moet ik dat ding aan doen onder zwaar protest. Eens hij het aan heeft, vindt hij het trouwens niet zo erg meer. En aandoen zal hij binnenkort ook wel aan wennen. Maar uit zijn reactie nu zou je dan kunnen vermoeden dat zo'n halster hem erg groot ongemak bezorgt. Wat waarschijnlijk toch niet echt het geval zal zijn?

Maar van dat lange, veiligere gras krijgen ze in verhouding wel weer meer binnen. Dus per saldo...?

Mijn paard is sinds kort driftig aan de gang met kuilen graven in de paddock. Ik ging ervan uit dat ze boomwortels zocht. Nu zorg ik er dus voor dat er altijd verse wilgentakken aanwezig zijn. Dit helpt maar heel even, op een gegeven moment is ze de takken weer zat en begint weer met graven. Sinds een paar dagen ben ik erachter dat ze het zand ook echt opeet en aan de bodem likt. Niet alleen in de paddock, maar ook op kale stukken in de wei. En zelfs toen ik met haar buiten de wei liep dook ze een keer met haar hoofd naar beneden om een hap zand te eten.

De reden dat dit mij ernstig zorgen baart, is omdat ze al twee keer zandkoliek gehad heeft.

Over een week mag ik weer beginnen met een kuur psyllium en dat zal ik dan ook zeker doen.

Ik heb gezocht naar een oorzaak hiervan, maar er komen zoveel verschillende dingen naar boven.

-verveling
-wormen
-maagzweren
-gebrek aan maagvulling
-een tekort aan iets

Wat zou het kunnen zijn en wie heeft hier ervaring mee???

Groet, Dani