Christel Provaas schreef op woensdag 16 mei 2012, 8:12:


Mee eens en ik heb ook gezegd (in de privémail) dat we dat willen, maar niet op deze datum. Geen idee of de datum kan worden aangepast.
--
Ilona

mirel schreef op woensdag 16 mei 2012, 9:52:


Wie weet geef je hem hiermee wel een groot cadeau!!!
Wordt het voor hem een positieve ervaring waar hij je eeuwig dankbaar voor zal blijven...

Paarden zijn trekdieren, die zijn niet zo vies van verandering. Als je m maar de tijd geeft om rustig te wennen en alles te verwerken.

tannygirl schreef op dinsdag 15 mei 2012, 16:43:


Ik ben het er beslist niet mee eens dat een touwhalster niet viendelijk is. Als ik ze zelf knoop, knoop ik de knoopjes bij de neus anders, namelijk met 1 touwtje ipv beide, daardoor is het een veel plattere knoop. Bovendien moet je gewoon zorgen dat de knoopjes op een niet vervelende plek zitten zodat ze sowieso niet zoveel doen.

Dus, slecht geknoopt en op de verkeerde plek zittend, kan een touwhalster inderdaad vervelend zijn maar zeer zeker niet per definitie en normaalgesproken niet zelfs. Daarnaast doe ik er altijd een neopreen hoesje omheen, werkt ook weer zachter en maakt de druk iets uitgesmeerd (zelf op mijn been geprobeerd)

Als je zorgt dat een halster hoog genoeg, op het harde deel van de neus zit, kan dit het paard eigenlijk geen pijn doen, ik geloof namelijk dat de meeste dames niet in staat zijn zo hard te trekken aan een neusriem zonder hefboom, dat dit pijn kan doen. Ik denk dat je dan echt mega sterk zou moeten zijn (dat geldt niet als je het halster laag op de neus doet, daar waar het zacht is, dan kan een kind nog pijn veroorzaken, denk ik)

--
Ilona

Coralie schreef op woensdag 16 mei 2012, 8:50:


Ja, Pête heeft op 30 april een hengstenveulen gekregen.
En hij is hééééééél mooi

Ik heb eigenlijk geen idee hoe die geboorte verlopen is. Hij is pas in de ochtend 'ontdekt' toen hij al aan Pête haar uier hing. Paardlief had een geboortemelder aan maar die is niet afgegaan bij zijn geboorte. (Terwijl dat ding eerder wel geregeld af ging aangezien Pête al liggend slaapt.) Ik wist wel dat ze die nacht waarschijnlijk ging bevallen (de melk liep eruit) maar op stal waken, vond ik ook niks. Dan zou ik haar alleen maar gestoord hebben. En ik ging er vanuit dat die geboortemelder wel alarm zou slaan. Tja, niet dus.
Dus hoe ze dat gelapt heeft? Alleszins in de ochtend want rond 8 uur s'morgens was hij nog nat. Ze zal wel gewacht hebben tot een moment dat alles stil en rustig was, een uur of 5 s'morgens ofzo? Stiekeme merrie...
En ze was wat gekneusd en gescheurd achteraan en dat in combinatie met dat alarm dat niet af ging... vreemde zaak. Rechtstaand misschien, of gewoon heel snel?
Ach, beter zo dan dat er echt een probleem is natuurlijk.

Dit was hij trouwens toen hij net geboren was:
http://www.facebook.com/photo.php?v=401111446590348
Zijn kleur is nog steeds een beetje een raadsel. Valk of Smoky black, maar hij heeft ook wat mogelijke wildkleur kenmerken...of misschien toch valk +sooty. Afwachten.

En t'is een schatje hoor
http://www.facebook.com/photo.php?v=408131439221682

Pête is helemaal gek op hem. Een beetje té zelfs want ze laat hem nog altijd geen seconde uit haar buurt en als hij wil spelen gaat ze hem elke keer terug halen. En ze wordt er nogal gestrest van als andere paarden of mensen interesse tonen in haar kind.
Ze moet er nog wat relaxer in worden. Maar dat zal wel beteren als ons andere veulen geboren is en ze de kunst van het mama spelen wat kan afkijken van Charly.

Ze is alleszins helemaal in haar nopjes met haar zoon. Ze wil hem ook altijd aanraken. Zo schattig. Ik weet dat iedereen hier anti-fokken is. Maar nu hij er is ben ik er nog meer van overtuigd dat je een merrie het moederschap moet gunnen. Ze is een heel ander paard nu, een mama-paard

mirel schreef op woensdag 16 mei 2012, 11:19:


nog een opbeurend berichtje: ik heb al heel wat keren in mijn leven het roer omgegooid, niet zozeer omdat ik het oude niet meer leuk vond maar omdat ik iets interessant nieuws tegenkwam. Al van heel wat banen ontslag genomen vanwege een nwe uitdaging. Nooit spijt gehad. Nooit gedacht dat ik ooit een paardenopvang zou hebben. (nu neem ik overigens geen nwe paarden meer op, wat ik heb mag blijven (nog 9)

over vervoer kan ik niets zinnigs zeggen... over passie wel.
Ik heb net als joop ook al heel wat keren het roer omgegooid en er nooit spijt van gehad. Soms is het top, soms niet. Maar je leert er altijd van, wordt altijd een ervaring rijker en je blijft nooit met de gedachten zitten 'Had ik maar.....'

Ik heb meer respect voor de mensen die hun hart volgen en het gewoon proberen, dan al die mensen die blijven zeuren over het leven wat ze leiden en over wat ze hadden willen doen, maar een hele rits excuses hebben om de stap niet te nemen, als de kans zich voordoet...

Voor zover kansen zich voordoen, dan. Meestal moet je die kansen gewoon zelf creeeren.

Coralie schreef op woensdag 16 mei 2012, 8:58:


Toch wel blij dit te lezen. Nazyra behoort zeker tot de eerste groep. Hoefbevangen is ze (nog) niet maar ik vind dat ze stijf op haar spieren is en gevoeliger kan lopen onder de ruiter, onbelast zie en merk je niets. Nu ja, mijn alarmbellen luidden al groot alarm, ga zeker voorzichtig zijn met haar. Ze staat op een paar uur graastijd per etmaal nu zolang de graaskorf er nog niet is iig.

Met Carmen minderde dat wel maar dat duurde wel. Het is natuurlijk ook zo, hoe meer je ze beperkt, hoe meer ze op eten gefixeerd zijn en staan en zicht gewoon te barsten vreten als ze de kans krijgen. IN het begin had ze dat ook met hooi en dat is nu wel beter, maar ja dat gras , dat zijn taartjes voor haar, zo lekker maar zo ongezond al je er teveel van eet.

Elk paard heeft recht op een staart

Arabesk schreef op dinsdag 15 mei 2012, 22:37:


Je bent net als je moeder!

Hoi Mirella, ja hoor ik vertel er graag wat over! Ik ben met een paar anderen bezig met het opzetten van een platform voor paardeneigenaren en paardenprofessionals, om de vraag van de eigenaar en de professional samen te brengen. We willen ons in de eerste instantie gaan richten op kinderen/jongeren, want jong geleerd is oud gedaan hè Dit in de vorm van voorlichting/workshops tijdens ponykampen, op maneges en op scholen. We zijn een soort paardenmascotte aan het bedenken die vertelt hoe hij het liefste leeft, wat zijn behoeften zijn, waar hij nou echt vrolijk van wordt etc. Zodat er op een positieve manier bewustwording plaatsvindt en de kids hopelijk aan hun manegejuf gaan vragen waarom de pony's niet in de wei staan, ze altijd rondjes in de bak moeten lopen etc. Hoe meer vragen er gesteld worden, hoe meer kans op verandering!

Ik ben er pas net mee gestart en alles moet nog goed uitgewerkt worden, maar het geeft me heel veel energie ; )

Coralie schreef op woensdag 16 mei 2012, 8:58:


Eh bien ... ik dénk het niet! .......
Myriam

Spirithorses schreef op dinsdag 15 mei 2012, 22:49

Nou zijn eerste buitenritje heeft hij er weer opzitten. Sarcoid onder het zadelblad is weg.
Meneer genoot er weer zichtbaar van. Het was opstappen en wegrijden. Alleen op de terugweg even een gaap toen hij achter de wat tragere Cheyenne aan moest stappen

_____________________________________________
Je bent niet verantwoordelijk voor het hoofd dat je
kreeg, wel voor het gezicht dat je trekt

mirel schreef op woensdag 16 mei 2012, 9:31:


Spijt nee hoor... al zal je mss straks wel ándere keuze's maken weer... maar met deze stap blijf je dicht bij jezelf Het is nooit fout (geweest)
Om op de manier les te kunnen geven zoals ik het wou ben ik "op mijn ouwe dag"van school veranderd.. Ik kon les geven op de manier waarop ik het wou... én het bleek alles bij elkaar te héftig :) ... dus ik stop... en dat brengt me dichter bij "mij" :) ...

Myriam

Deel jullie dromen en de acties die ermee gepaard gaan... kan toch in de kroeg of zo...heerlijk om te lezen! :)

Myriam