Eigenlijk is het raar dat we nogal verbaasd zijn dat ons paard ons zo af en toe netjes naar huis brengt. We hebben het over postduiven als het grote voorbeeld, maar eigenlijk is het in de dierenwereld een normaal verschijnsel.
Er zijn verhalen van honden die maanden later van grote afstand naar hun huis terugkeren, ook van katten. Wat dacht je van trekvogels, van hier naar Afrika. Zwaluwen die elk jaar weer naar hetzelfde nest terugkomen, enz enz
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Ik heb een palomino die nu 5 jaar wordt , ik heb hem al sinds zijn geboorte en heb me sindsdien verdiept in natuurlijk paardhouden en al het mogelijke gedaan. Hij loopt samen met 2 paarden op een grote wei met schuilstal. Voor de stal liggen hardhouten platen. Omdat de wei niet van ons is kunnen we geen grind of verharding leggen. We zijn hem onmiddelijk natuurlijk gaan bekappen en gingen regelmatig op stap. Vorig jaar ben ik begonnen met kleine wandelingen in het zadel over beton en velden, dit ging prima. Dit jaar begon ik met grotere wandelingen in de Vlaamse Ardennen, er zijn heel veel dreven met ruwe stenen. Hij duwt me dan in de berm en in de takken. Hij draagt nu al hoefschoenen vooraan van cavallo, deze blijven goed aan , maar ik vindt hem niet voorwaarts en hij had ook al een schuurplek. Achteraan voel ik hem nog gevoelig lopen op de stenen. Ik ben zo bang dat hij een hoefzweer oploopt of zo. Ik zou nu bescherming moeten bijkopen voor vooraan en hoefschoenen voor achteraan. Ik heb al zoveel geinvesteerd dat ik nu toch twijfel om hem op ijzers te zetten. Stel dat hij nog steeds niet voorwaarts is met de schoenen dan sta ik even ver. Ik wil namelijk begeleide wandelingen doen en meedoen met ritten van de plaatselijke ruiterclub. Je kan dan toch niet afkomen met een paardje dat slentert en beweren dat ijzers niet nodig zijn. Ik vind het zo erg dat ik na 5 jaar moet toegeven dat ijzerloos in onze streek niet mogelijk is.

Dank je Pien!
Ik was heel stoer, heb meegeopereerd (ben dierenartsassistente) maar nu alles achter de rug is moet ik steeds zo huilen....

lieve Suzanne, ik hoop dat Cuba snel en goed herstelt, en ik wens jou veel steun.

groetjes (vanuit Libreville Gabon, werkreis...maar tussendoor toch even op het forum lezen )

Katrien

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 1 juni 2012, 6:55:


Then what is the problem ? :)

Myriam

Vergaelen Tanja schreef op vrijdag 1 juni 2012, 11:29:


"bescherming vooraan bijkopen"? Ja, wat dacht je van gewoon goed passende hoefschoenen aan alle 4 de voeten als je hem niet de tijd kunt geven harde zolen te kweken? Veel geïnvesteerd? Wat kosten ijzers elke zes weken?
Snap niet zo goed dat mensen die de nadelen van ijzers kennen zelfs nog maar kunnen overwégen hun paard daarmee op harde stenen ondergronden te laten kletsen. Misschien geen gevoelige zool meer, maar mettertijd artrose of kraakbeenverbening enz. Ik denk niet dat je dát wilt.
Ik zou Pien eens vragen om advies, of eens gaan kijken daar.
Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Suzanne Graauw schreef op vrijdag 1 juni 2012, 11:40:


Stoer toen het moest en nu kranig genoeg om je emoties te laten gaan ...en tja ...daar komt wat water bij te pas ...dat wast schoon.
Medeleven :)

Myriam

Piet schreef op vrijdag 1 juni 2012, 11:29:


En over al die dingen blijf ik me verwonderen
Ergens is de mens dat kwijt geraakt.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Ook Player weet haar weg feilloos te vinden.
Toen ik het bos nog niet zo goed kende en ik begod niet meer wist waar ik was, liet ik het aan haar over om weer thuis te geraken. Ook nu, heel soms ben ik even toch mijn oriëntatiegevoel kwijt, dan laat ik haar kiezen. altijd goed...
Soms kiest ze de weg zonder nadenken, is het een nieuw pad kan ze so scannend alle richtingen bekijken en dan één kiezen.
En weer altijd goed.
Ze kan ook rustig paden kiezen die we normaal niet nemen, ze lijkt te weten dat dat richting huis is....
Elk paard heeft recht op een staart

Myriam schreef op vrijdag 1 juni 2012, 11:54:

ze vreten evengoed te veel. Magere weide op een grote oppervlakte is evengoed veel eten.

Wei kleiner maken = minder eten en minder bewegen
Heb daarom PP overwogen, maar menig zei dat dat niet veel verschil ging uitmaken mbt beweging. Maar wellicht wel met eten. Maar helaas pindakaas... het zit er momenteel financieel niet aan,. Heb dan toch aardig wat materiaal nodig. Hadden ze het maar gewoon bos gelaten, hierachter.....Dan was het op den duur meer bos geworden en minder wei, maar goed... dat is niet.

Overweeg nu dus al dan niet kleiner maken van de wei (ten koste van de beweging dus)