Suzanne Graauw schreef op maandag 10 september 2012, 12:37:
>
> Ik ben echt geshockeerd door de heftigheid van Cuba's paniek-aanvallen,
> het lijkt wel of hij er 'in' blijft zitten.
> open, nog meer paniek, enz.
> Ik ben gewend dat paarden schrikken, sprintje trekken en weer kalmeren.
> En het gaat om zulke lullige dingetjes.
> Hoe gaan jullie daar mee om?
De eerste keer dat ik dit meemaakte was met mijn grote leermeester Shiny.
Een leidtouwtje op zijn rug leggen zorgde voor dezelfde dolle paniek. Nu had hij, voor hij bij mij kwam, iets meegemaakt waardoor je dit zou kunnen verklaren. Weet niet of Cuba een traumatische ervaring heeft doorgemaakt.
Wat hielp bij Shiny en later heel veel andere paarden is mezelf te trainen op totale focus. Het lijkt of het gedrag uit de lucht komt vallen, maar meestal is het een cumulatief iets, zoals je zelf ook schrijft.
Als je scherp genoeg bent zie je dit gedrag aankomen en ontzettend snel verergeren. Binnen díe tijd móet je ingegrepen hebben.
Het betekent dat je zelf never nooit totaal ontspannen met dit dier bezig kunt zijn. Altijd moet er jouw waakzaam oog zijn dat de geestestoestand in de gaten houdt om super snel verandering van gedrag af te dwingen.
Shiny reageerde ook soms zo wanneer er druk op hem gezet werd. Hij heeft me doen zoeken naar andere wegen, omdat op die manier werken het slachthuis wel héél dichtbij bracht.
Ik heb máánden gewerkt aan zijn vertrouwen en schrikachtigheid nadat ik eerst geleerd had hoe ik aan hem alles aan kon leren zonder énige druk uit te oefenen.
Uiteindelijk heb ik hem een aantal keer als demopaard in kunnen zetten, in vreemde omgevingen met vreemde mensen en paarden, zonder dat hij nog schrok. Nu is het een paard waar een normale ruiter mee weg rijdt (en ook nog terug komt op zijn rug)
Maar allereerst moet je heel heel consequent zijn. Hij mag er nóóít vandoor gaan omdat dat een beetje té natuurlijk gedrag in de hand werkt. ...SCHRIK? ... RENNEN!
Leer hoe je onder alle omstandigheden kunt voorkomen dat een paard van je weg rent, dat je nooit het touw uit je handen laat trekken en dat het niet nodig is dat je op je buik erachteraan gesleept wordt, maar dat het een techniek is, waarbij je als het ware zijn kracht gebruikt, vergelijkbaar met judo, om niet van je weg te kúnnen. Zorg dat je zijn hoofd hebt!
Uiteindelijk zal hij inzien dat het geen nut heeft om weg te wezen want dat lukt toch niet. Hij rent zich rot en komt niet verder dan jouw touwtje.
Maar nogmaals, dat vraagt van de begeleider maximale timing en concentratie en consequentie als je met hem bezig bent. Al is het maar frutten aan een dekje, want hij mag er nóóit vandoor kunnen. Als hij dat eenmaal beseft heb je een berg gewonnen.
Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?
Warboel
