Ilona:
Ik kan me voorstellen dat het vervelend voor iemand is om iets 'bots' te
lezen als je zelf subtiel bent. Maar het is ook vervelend om anders te
moeten schrijven dan je zelf bent. Ik ben er voor mezelf nog niet helemaal
uit maar ik neig er toch naar om iedereen gewoon te laten schrijven zoals
die zelf schrijft. (toch zeg ik best vaak "kan dat niet wat
genuanceerder????" je weet vast wel tegen wie maar goed, wie ben IK
eigenlijk om dat te zeggen... dat is dan weer mijn mening en ZIJN mening is
anders...) Misschien is de 'lijn' om aan te geven of iets TE ongenuanceerd
gezegd wordt het moment waarop iemand wel/ niet gekwetst wordt? Maar dat is
ook een lastige... de ene mens wordt al snel gekwetst en de andere kan niet
gekwetst worden door mensen waar hij niet van houdt...
overgekomen maar ik vrees het ergste

De boodschap komt over . Prima om over na te denken.
Ellen

Hoi Ellen (en Petra),

Ik reageer de laatste tijd weer heel weinig, maar hier wil ik graag wat
meer over weten...

Petra, nog bedankt voor je mailtje over angst !

Sinds een week of 2 ben ik namelijk ook mijn hele zelfvertrouwen kwijt
geraakt bij het stuiteren van Donny in volle galop (een buurpaardje waar
ik 1x per week op rij). Het ging fout door mijn slechte voorbereiding,
spanning en uiteindelijk paniek, hij is er zelf niet vandoor gegaan.

Omdat Donny heel sterk reageert op "oh, als hij er maar NIET vandoor
gaat...", en bij de eigenaar echt berucht is in het "ervandoor gaan",
ben ik tot ik mijn zekerheid weer een beetje terug heb, bang om op hem
te rijden (tijdelijk dus). Ik kan het wel, heb het ook gedaan, maar dan
ben ik zo gespannen, dat hij echt niet veel meer nodig heeft om weg te
stuiven.

Het verhaal van Petra vond ik heel duidelijk en ik denk dat ik daar ook
zeker veel mee kan, maar wat voor toelichting mis ik ? Of komt het
doordat ik nu zoetjes op het reiki-pad slenter, dat ik het goed begrepen
heb ?

PS Nu ik bij de enorm grote club van niet-vertrouwende-ruiters hoor,
valt me pas op HOE groot die club eigenlijk is ! Ik hoorde vroeger
alleen maar dat mensen van paarden stuiterden en daar geen
noemenswaardige reactie op hadden, maar nu ik toegeef dat ik daar WEL
van geschrokken ben, blijkt zowat iedereen wel bang te zijn dat hun
paard ervandoor gaat !
Raar hoor... Ik dacht dat ruiters juist vertrouwen in hun paardje
moesten hebben.

Groetjes,
Angelique

Angelique schreef op Fri, 12 Mar 2004 08:59:02:

Hoi Angelique,
Nou ik ben ook zo'n ruiter hoor. Alleen ik heb nog een "bijkomend" probleem ik heb geen eigen rijpaard. Ik rij altijd op een paard van een manege. En dat zijn eigenlijk altijd wel anderen. Ik had een "vast" paardje, dat ik vertrouwde en omgekeerd, maar die is verkocht (er kon bijna niemand op rijden; ik was een uitzondering). Over dat paard deden de meest wilde verhalen de ronde, maar ik had er altijd een brave aan. Voorop of achteraan, ze ging er nooit vandoor.

Maar goed, mijn angst is ook gekomen door een fikse val. Ik had nooit verwacht dat een paard zo gemeen een ruiter eraf kon bokken. En sinds die tijd ben ik mijn vertrouwen kwijt. Ik wist vanaf dat moment, ik kan er dus ook af. Ik heb toen ook echt gewoon geluk gehad hoor (en gelukkig een cap op; sinds die tijd rij ik nooit meer zonder).

Het is zelfs ooit een reden geweest om met mennen te gaan beginnen. Lekker veilig achter het paard (het is nog niet in me opgekomen dat die er ook vandoor kunnen gaan overigens haha).

Maar inmiddels probeer ik mijn angst te overwinnen. Of is het wel echt angst? Dat denk ik ook weer niet. Maar zodra ik hoor "jij moet op die of die" die bekend staat al bokker, dan voel ik de zenuwen al weer door mijn lijf gieren, zoals afgelopen dinsdag. En wat blijkt, het beestje heeft geen bok gegeven, heeft niet het bit genomen wat ze vaker doet, enz. Ik moet dus gewoon niet zo zenuwachtig doen en eigenlijk vertrouwen op mezelf en dus ook op het paard.

Maar nadeel is wel dat je met een manege paard geen goede band kunt opbouwen (voor die ene keer dat jij komt per week tussen al die andere ruiters door die het dier berijden).

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Gisteravond op een verjaardag van kennissen hoorde ik dat hun dochter haar Haflinger (noodgedwongen) moet verkopen. Ze vindt het uiteraard vreselijk. Er komt vandaag een koper, maar ze vertrouwde die man niet zo. Ik ken het beestje ook, leuk dier, dus ik laat eens vallen; als ik het geweten had, was het misschien wat voor ons.
Nou toen zijn we echt aan het denken gegaan allebei. En nu twijfel ik heel erg. Ik kan het dier erg goedkoop aankomen, met de regeling dat zij er op kan blijven rijden als ze zin heeft. Dat zou mij goed uitkomen, want ik heb te weinig tijd om iedere dag te rijden. Althans wel als het dier blijft staan waar hij nu staat (op 1/2 uur fiets-afstand). Daarbij kun je daar niet buitenrijden. Althans geen bos. Alleen of de stad in, of de polder in (met weinig goede bermen).
Zij reed ook altijd in de binnenmanege, maar daar pas ik voor.

Dat is de grootste bottelneck hoor, die stalling daar. En ik moet snel beslissen uiteraard (voor vanavond, voor die andere koper).
Moeilijk. Aan de ene kant denk ik leuk een eigen (rij) paard, aan de andere kant denk ik, nee niet doen want je hebt te weinig tijd ervoor.

Ik heb Isabella ook nog en hoewel ik daar beslist niet iedere dag mee ga rijden, doe ik er wel andere dingen mee. En dat zal beslist minder worden. Ik ga binnenkort ook nog een mencursus volgen en de pony's van het huifbed zullen door de vrijwilligers verzorgd moeten gaan worden (dus ik ook een deel). Dat zijn helaas smalle welsh-pony's dus onberijdbaar voor mij.

Hmmmm moeilijk. Iemand nog wat tips of adviezen? Ik zit echt hard te denken hoor?

Groet,
Ingrid

Een vriendin van mij heeft een paard die volgen haar hoefsmid scheef staat en dus minimaal 2 keer op ijzers moet. Is dit ook met natuulijkbekappen op te lossen? Bij zijn achterbenen slijt de binnenkant harder.

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 12 maart 2004, 10:01:

O ja, stom. De meesten zullen denken, waarom zet ze die niet bij Isabella neer. Nou dat mag dus niet. Zoals de meesten wel weten mag er zelfs geen tweede shet bij, laat staan zo'n grote. Dat was ook het eerste dat mij vanmorgen gevraagd werd; hoe groot is die pony?
Dus ik moet de haf of daar laten staan, of in de buurt zien te stallen, maar dat kan ik niet op korte termijn regelen.

Groeten,
Ingrid

lailapri schreef op vrijdag, 12 maart 2004, 10:07:


Hoi,
Ik snap dit niet goed. Eerste reactie is; zet je hem toch recht! Maar dat zal dus wel niet kunnen. En 2x op ijzers, bedoel je dubbele ijzers onder of wiggen of zo? Doe dat in ieder geval niet. Dat geintje hebben ze bij de mijne ook ooit aangeraden (en heb ik niet gedaan).

Vrijwel ieder paard heeft volgens mij wel 1 of meerdere hoeven die niet helemaal goed afslijten, maar dat hoeft niet een gebrek te zijn, als ze er maar goed mee kunnen lopen.
De mijne bijv. heeft een scheve achterhoef, de binnenkant wordt langer. Daardoor gaat ze op den duur strijken. Een NB hoefsmid heeft dit opgelost en nu strijkt ze niet meer, maar op den duur zal die hoef heus wel weer naar binnen groeien, dus weer "goed" bekappen.

Ik kan je verder niet meer uitleggen hoor, ben geen expert op dit gebied, maar ik wel dat natuurlijk bekappen meer en beter effect zal hebben dan dubbel op ijzers te gaan zetten.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Misschien leuk voor degenen die problemen hebben met angst e.d., op deze site van Parelli kun je jezelf een ander 'verwachtingspatroon' aanleren. Angst komt namelijk vaak voort uit bepaalde voorgevormde gedachtes die we laten rondmalen in ons hoofd. Maar het is ook gewoon leuk en leerzaam om te lezen hoor! Is wel in het engels, maar de theorie is wel interessant... (het heeft mij wel geholpen in ieder geval bij het beleren van Tamara, geloof me, daar kun je heel wat 'spookbeelden' bij hebben hoor hahaha) maar dit is dus misschien wel leuk voor de doorgewinterde lezers onder ons

parellinet.com/" target=_blank>http://www.parellinet.com/

Tis even zoeken, maar de site is sowieso wel grappig...

Groetjes,
Linda