Bedankt voor het idee. Dat gaan we vanmiddag uitproberen.

Peet schreef op donderdag 29 november 2012, 15:30:


Ik heb het bij mezelf dit jaar voor het eerst laten doen , daarvoor ook enkel als ik het gevoel had dat er iets niet klopte.

Ik stuur vaak allerlei onderwerpen van allerlei buitenlandse, naar mijn mening, interessante onderwerpen door naar PN, deen zal dat leuker vinden dan dander, maar deze keer wil ik aandacht vragen voor een prachtige aflevering van het IT- CLICKS magazine van onze eigen Inge Teblick. http://du120w.dub120.mail.live.com/default.aspxrru=inbox&wlexpid=9505E824917D47419574DC0BCD43402F&wlrefapp=2#n=75898756&rru=inbox&fid=1&fav=1&mid=5cbb6266-dd19-4efe-9a80-e24741659b83&fv=1.
en dan hoop ik maar dat de link werkt

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

ik laat bij mezelf ook bloed prikken ja Maar zoals al werd gezegd, daar komt niet alles uit. Magnesium tekort zie je pas in bloed als er echt al mega tekorten zijn b.v.

Sommigen beweren dat voor paarden magnesium oxide nog beter werkt ...... ( niet voor mensen ).
Voor jezelf kan je ook eens kijken naar magnesium olie. Dat moet je op je huid smeren. Daarmee omzeil je de opname in de darmen en men zegt dat je zo nog beter je magn tekort kunt aanvullen.

Piet schreef op vrijdag 30 november 2012, 19:18:


Is ineens een hele rare tekst ook. Iedereen die eea wil lezen kan beter ff googlen op inge teblick

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

De veearts zei me dat het eerder darmzweer kan zijn, ze hebben z'n veulen open gemaakt met zelfde problematiek als 1 van m'n paardjes en die zat vol darmzweren.
Dan moeten ze een klein gaatje in de buik maken voor de sonde, zei de persoon van kliniek de Morette. Via de neus ga je heus niet in de darmen raken Ik zag dat niet zitten, er waren al spierbiopten genomen en had beetje genoeg van die zaken.

Even kijken of deze werkt: http://www.ingeteblick.be/pdfs/itclicks-nummer6.pdf?utm_source=ItClicks+Magazine&utm_campaign=96c699d978-Nieuwsbrief_19_12_2011&utm_medium=email

Het tekstje bij deze pdf was als volgt:

"Magie

Hallo liefste (clicker-)trainer,

Het was koud, deze nacht - het wordt nu echt winter, met zo’n waterzonnetje ‘s ochtends. Als ik van achter mijn bureau naar buiten kijk zie ik twee paarden intens naar mij staan kijken; Cliff en Adje wachten op hun ontbijt, elk op hun vaste plaats. Minneke en Zip staan ook op hun plaats, dat weet ik, hoewel ik hen van hieruit niet kan zien. Ik varieer m’n voertijden een beetje, anders ontwikkel je van die klokvaste gewoontes en wordt het een probleem
als het eens een keer anders is. Dan wordt je ‘comfortzone’ gewoon veel te klein.

Dat is ook weer mijn plan, vóór ik aan het Rijboek begin te werken - mijn comfortzone weer uitbreiden.
Ik ben zo gefocust geweest op de wetenschap van het leren die verklaart waarom je zo’n fantastische resultaten ziet met clickertraining, dat ik nu de behoefte voel terug te keren naar de magie van de woordenschat van alle praktische tussenstations waar ik doorheen de jaren ben gepasseerd. De Tom Dorrance-mensen, bijvoorbeeld - ik was vergeten hoe mooi, maar ook hoe vaag de woorden waren voor mensen die maar net Tom Dorrance (of Ray Hunt) hadden ontdekt. Ik herinner me dat ik 15 jaar geleden Tom Dorrance’s ‘True Unity” las, en er niks van begreep. Ik deed er vijf jaar of zo over om het een praktisch boek te vinden waar ik iets aan had.
Zo is er het magische “ask the horse”. Ik had er werkelijk geen idee hoe je het paard iets kon vragen! Het waren echt andere tijden dan nu, besef ik, en ik kwam vers uit een hele traditionele manège. Pas veel later leerde ik dat er heel concreet mee werd bedoeld dat je lichte druk moest gebruiken (negatieve bekrachtiging) en kijken of het paard daarop zou reageren. Als het paard dat niet zou doen, betekende dat dat je iets een beetje anders moest doen. Voila, drie woorden voor dat hele concept. Maar die woorden doen meteen méér dan alleen een techniek samenvatten. “Ask the horse” geeft meteen een emotionele binding mee. Mooi toch?

Soms denk ik dat clickertraining ‘moeilijk’ is omdat het niet ‘magisch’ gebracht wordt. We noemen het zoals het is, en dat geeft soms het gevoel dat clickertraining ‘maar’ een mechanische reeks oefeningen is. Maar het is wel degelijk magie - de magie van de werkelijkheid. Net zoals snaartheorie en het multiversum en dat we allemaal sterrenstof zijn.

Als je straks het Denkwerk-boek leest krijg je een heleboel dingen compact uitgelegd. Hoe, waar, wat, waarom. Feiten, weliswaar de ingekorte en tijdelijke essentie; soms een beetje een willekeurige kronkellijn binnen de veelheid van mogelijke onderwerpen. Alleen voorwoord en nawoord zijn eigenlijk heel emotioneel. De pagina’s daartussen zijn dat niet - de anecdotes erin wel, maar niet al die uitleg die daar tussenin staat.
Ik denk dat ik dat onbewust zo heb gedaan. De emoties zitten als een geschenkverpakking rondom de feiten, aan het begin, en aan het einde. Emoties maken de werkelijkheid de moeite waard.

Inge"