Hoi Talitha, voor wat betreft jouw verzorgpaard… Ten eerste fijn dat het nu beter gaat (wat wordt je daar blij van he, dat ken ik wel).

Ik vroeg me af of, nu je van de dierenarts weer een beetje met ‘r mag draven, het nu niet een goed moment is om haar weer wat meer ruimte en gezelschap te geven ?

Die van mij had officieel een paar maanden (!!!! advies van 2 DA) stalrust moeten hebben (hij had EN een gescheurd/ zwaar beschadigd ligament EN een scheurtje in een bot… ). Ik heb ‘m een paar weken in zijn schuilhok en/ of in mini-weilandjes gehad (voor de nodige verandering) en het was verschrikkelijk! We hebben natuurlijk wel meerdere keren per dag spelletjes gedaan (handschoen oppakken, woorden leren, niet eten, voet op een blok hout zetten om de volgende echo voor te bereiden, etc etc) maar dat vult geen 24 uur! In het begin had hij echt rust nodig, maar al snel verveelde hij zich dood, ook begon hij soms in zijn mini-weitjes te rennen. Als er iets niet goed is voor een gescheurd ligament, dan is dat wel in een kleine ruimte rennen !!

Hoewel de meeste dieren hun gedrag aanpassen aan hun gezondheid, denk ik inderdaad dat dat niet het geval is voor alle paarden (zo luisteren ook niet alle mensen naar de dokter, zo ook ik : “hoezo rust, ga jij dan poep scheppen, dokter?”); soms door het temparement, soms door de leeftijd… kunnen ze ondanks een blessure teveel bewegen. Ik denk dat ik er wel goed aan heb gedaan Tytse toen een “korte” rustperiode te hebben gegeven (maar dat weet ik natuurlijk niet zeker, heb paar 1 methode geprobeerd), maar deze moet wel zo kort mogelijk worden gehouden !

Als een dier niet beweegt tijdens het genezingsproces worden de nieuwe structuren daarop aangepast, op immobiliteit! Die groeien dus niet zoals het hoort.

Toen ik Tytse (tegen dierenarts-advies in) weer bij zijn vriendje in de wei heb gezet rende hij elke dag minimaal 1x als een gek door de wei (zoals vanouds maar dan mank…) ik vond het heel eng maar geloofde wel dat het langzaam aan goed zou komen en het heeft gewerkt (na de 1e paar dagen in de wei liep hij wel slechter dan dag 1 maar dat is normaal, niet meteen terug zetten hoor). We zijn nu 7 maanden verder en hij is bijna goed (niet op de echo hoor, die zal altijd raar blijven doordat het bot een rare aangroeiing heeft).

Ik geloof echt dat als “jouw” paard weer mag lopen (en ze mag nu zelfs alweer draven), dat ze ook wel met meer vrijheid om kan gaan… kijk wel uit hoe je dat doet, ze moet niet uit de stand boem in een wei met X paarden (denk ik)… op dit forum zullen er vast wel mensen zijn die je daarover goede raad kunnen geven. Misschien eerst wandelen en dan in een veldje zetten met een rustig paard dat ze goed kent? (niet een te klein veld, nogmaals minirondjes dat kan nooit goed zijn, ook geen glibberig veld… zeker niet als ze net zo slecht kan lopen als die van mij, haha). Veel succes !

joop schreef op dinsdag 4 december 2012, 16:42:


Dat wil ze nou net niet omdat de werking twijfelachtig zou zijn en het bijwerkingen zou hebben.

Suzanne Graauw schreef op dinsdag 27 november 2012, 17:42:


Ja ik voel me op de fiets ook onzeker met m'n paard ernaast.
Ruim 'n jaar geleden met Jelle naast de fiets, ik reed hem nog bijna niet dus dacht ik is hartstikke leuk en goed voor hem. De eerste 2 x ging goed ik helemaal enthousiast .
De keer erna schrok Jelle van 'n vrachtwagen achter hem (in de polder) hij sprong opzij en dan heb je op de fiets niks te vertellen omdat je voeten niet zo snel bij de grond komen . En daar lag ik hoor en Jelle keek wat doe je me nou

Lenneke keijzer schreef op dinsdag 4 december 2012, 16:50:


Hartstikke goed advies, alleen begrijp ik dat er een andere eigenaar in het geding is en dat die 'héél goed naar het da advies luistert. Beweging is essentieel. Ik heb dat nu inmiddels al zo vaak meegemaakt. Ook bij een paard met bv. een gebroken hoefbeen. Dwars tegen alle adviezen van meerder da's in...niks operatie. Paard liep op 3 benen, langzamerhand kreupel op 4 en uiteindelijk weer rad. Enkele maanden later bleek uit een onderzoek dat vooral jonge paarden in het wild zó vaak een hoefbeen breken..

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Christel Provaas schreef op dinsdag 4 december 2012, 16:59:


later las ik dat ook. Ik ben het niet met deze opvatting eens, harpagophytum kan heel goed werken en bijwerkingen zijn een stuk zeldzamer en milder dan bij bute of metacam. De bijwerkingen van paracetamol zijn bij juiste dosering ook gering. Er is ook nog vedaprofen (van de profenen zoals ibuprofen)

Hoe groot is het weiland? Zoals jij het beschrijft denk ik dat hooi bijvoeren nu niet perse nodig is, dat zou ik wel doen als er sneeuw blijft liggen of als het gras minder wordt.

Eerder dacht ik dat er rond deze tijd weinig voedingsstoffen in het gras zitten. Als ik er goed over nadenk, dan zie ik geen reden waarom het gras dat er een paar maanden staat nu minder voedingsstoffen zou hebben dan bijv. in september.

Ik zou wel in de gaten houden hoe het zit met fructaan - als het gras korter wordt + als het typisch fructaan-weer is hooi voeren.

Het paard met artrose zou ik Primeval geven. Daar heb ik zelf heel goede ervaring mee met onze St. Bernard, die vanaf dat ze bij ons woont bij tijd en wijle kreupelt door schade in de elleboog. Het duurt een week of 6 voor je resultaat ziet, maar ze is nu nooit meer kreupel, zelfs niet als ze in een dolle bui rond heeft gerend. Bij paarden heb ik ook goede resultaten gezien, Fries van mijn vriendin werd van onbruikbaar door artrose in de voorbenen weer een goed berijdbaar paard met Primeval.
Je zou zelfs kunnen overwegen het ook aan het andere paard met gewrichtsschade te geven om te zien of het wat doet.

Helaas is ook Primeval niet goedkoop, zeker niet voor grote paarden.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Fijn dat we konden helpen: herken dat zó goed, dat een ander jezelf soms gewoon even móet wijzen op wat je eigenlijk al wel weet en misschien ook wel deed, maar dat het door het moment even in een ander vaarwater kwam!

Telkens weer.......

wat zou het saai zijn, als mijn paardjes elke dag gezond en supervrolijk, werkwillig en enthousiast klaar zouden staan om zonder overdreven gedrag direct te doen wát ik vroeg en hóe ik het vroeg.....

Telkens weer....

Maar ik BLIJF me erover verbazen dat het ook telkens weer aan mij ligt:
Of ik stelde de verkeerde vraag, óf ik stelde de vraag verkeerd!

ja super goed filmpje! Délen délen délen :)

Myriam

Er is wel iets meer informatie nodig om goed antwoord te geven. Krijgt hij een schuilstal, staat hij nu met deken, krijgt hij kuddegenoten erbij, kan je (onbeperkt) hooi voeren?

Dat paarden hun maatjes niet vergeten klopt niet is mijn ervaring. Mijn merrie is altijd zeker een maand van slag als er een paard weg gaat uit de kudde en paarden die vier jaar geleden bij ons stonden kent ze nog steeds (ze hinnikt als we ze dan weer tegenkomen).

rini schreef op dinsdag 4 december 2012, 17:05:


Heeft ie het, daarna, nog gedaan?
We hebben een Friese hengst gehad (5 jaar toen) die moest ik van zijn kale wei naar de poetsplaats leiden. We kwamen daarbij langs de koeien wei. Het hek was open en Jouwe (de hengst) dacht dat het dáár veel beter was en stormde de wei op. IK wilde niet lossen tot ik plat ging in de modder. Jouwe stond direct stil en keek mij "schaapachtig" aan, met een blik van "zo had ik het niet bedoeld". Hij heeft het nooit meer op die manier gedaan

Moraal; paarden misbruiken hun kennis niet altijd

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

De voederwaarden lopen idd terug in de winter, dat kan een reden zijn voor de paarden om meer hooi te willen eten. Mogelijk dat ook het mindere Ds in gras (15%) in de koude maanden een reden is om meer hooi te willen eten.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Ik heb al mijn hele leven 2 shetlanders gehad die elkaar niet konden missen voor een uurtje. ze waren echt de beste vriendjes. Maar mijn ene paardje heb ik laatst in moeten laten slapen vanwege ernstige dampigheid dat hij na 16 jaar niet meer aankon. Omdat ik bang was dat hij zich eenzaam zou voelen heb ik meteen de zelfde dag een shetlander van een vriendin er bij laten zetten. zij konden na dat de rangorde even was bepaald het ook erg goed met elkaar vinden. maar mijn shet wil me niet zien of een aanraking van mij hebben. hij legt zijn oren in zijn nek als hij me ziet en loopt weg. Ik denk dat hij boos op mij is omdat hij heeft gezien hoe zijn maatje in overleden waar ik bij was. Hij vertrouwt me totaal niet meer. is dit tijdelijk? en zal hij me weer gaan vertrouwen? ik benader hem zoals ik altijd bij hem heb gedaan...

Gevoelsmatig zoek ik het meer in de psychische kant, net zoals mensen in de herfst/winter ook depressiever kunnen zijn.

Letje, nee, rijden is geen optie meer. Zelfs grondwerk niet, net zo min als gewoon de straat op voor een wandeling, omdat de achterblijver tegenwoordig dusdanig gestresst wordt dat er risico's ontstaan. Had het nochtans goed getraind, maar het schijnt dat de problemen zorgt voor een gevoel van onveiligheid, waardoor ze elkaar te hard nodig hebben.
Ga daar dus geen risico's meer in nemen.

harpagophytum is duivelsklauw, neem ik aan? Ik zal mij er eens in verdiepen.
Paracetamol wist ik niet. Hoeveel mogen ze daar van hebben? Ik heb wel ooit aspirine gehoord...

Primeval.. ik weet het niet. Ik heb wel zelf met 3 paarden, hond, mijzelf en mijn man met zeer goede kwaliteit glucosamine gewerkt (lange duur, peperdure grap) zonder enig resultaat, anders dan de verbetering die te maken heeft met het diffuse beeld van artrose danwel milde beweging.
Glucosamine liet bij een onderzoek in vergelijk met placebo's ook geen verschil zien.

Is de werking van Gelatinaat wel bewezen en heb je daar info over?(over onderzoek over de werking dus)

Heb helaas de laatste jaren kapitalen aan supplementen uitgegeven die allemaal volgens hele wereldbevolkingen wonderen verrichtte maar ben voornamelijk van een koude kermis thuis gekomen. Derhalve ben ik erg nuchter geworden...
Heb ook al veel te veel geld uitgegeven om daarin risico's te nemen.

Bedankt allemaal voor het meedenken. Waardeer ik erg