Sandra van Bommel schreef op woensdag 12 december 2012, 12:33:


Ja dat ook ja, het feit dat het als een bedrijf wordt gezien vind ik eigenlijk al erg dat.
Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik 4 dierenartsen aan het werk heb gezien en dat die meiden van de röntgen vooral erg onaardig waren en die kloteopmerkingen maakte.
Gelukkig heb ik wel met de eigenaren even kunnen praten en die waren wel aardig, dus dat is dan wel weer een pluspunt.
Maar bij nader inzien idd niets voor mij, ben te zachtaardig voor dit werk, gelukkig maar.

Als je nog een stage/meeloopperiode overweegt en niet aan je directe omgeving gebonden bent, zou je ook eens net over de grens in België kunnen kijken.

Jaren geleden (gelukkig) ben ik met mijn pony hier geweest: http://www.dierenhospitaal-visdonk.nl/paard.aspx , en ik vond de manier waarop ze daar met zowel mens als paard omgingen heel anders (veel sympathieker) dan in Roosendaal, waar ik later ben geweest.

Vanuit Zeeland gaan ook veel menselijke patiënten naar klinieken in België omdat ze de patiëntenzorg daar als veel vriendelijker ervaren.

Wieteke schreef op woensdag 12 december 2012, 13:15:


De pest is natuurlijk dat je er als eigenaar niet bij bent over het algemeen, en ik ben een dag mee gaan lopen omdat ik die baan graag wilde en zag dus veel meer (de eigenaren wachten netjes in de wachtkamer totdat ze geroepen worden dat het klaar is).
Helaas ben ik wel gebonden aan de omgeving hier (koophuis, paarden etc)
Ben wel blij te horen dat het beter kan en soms dus ook gaat!

Nou ja, dat ligt er dus aan. De keren dat ik in de kliniek was, was ik overal bij. Uitzondering was de opname van billy en de leverbiop. Geen idee hoe ze daar met hem zijn omgegaan, maar hij was redelijk bang voor prikken en ze hadden daar best vaak moeten prikken om de ader te vinden (helaas een standaard probleem bij hem) en ik verwachtte een drama toen hij hier weer moest prikken. Maar hij was gewoon rustig en voor zijn doen braaf. Helemaal geen angst of paniek. Dat zegt mij toch veel over de manier waarop het in de kliniek is gebeurd. Zouden ze daar lomp met hem zijn omgesprongen, dan had ik hier een probleem gehad, want het is een heel gevoelig beestje.

Maar goed... voor ieder ander onderzoek, röntgen en alle andere dingen, ben ik gewoon bij geweest. Is hier ook absoluut gebruikelijk,.

Ik kan nog niet vertellen of alles goed blijft liggen op de lange duur, want wij hebben ons pad pas een paar weken... maar wij hebben bovenop het worteldoek (ligt op 20 cm diepte) eerst grote stenen gestort, toen kleine steentjes en / of grof zand...
Die grote stenen houden (zeer waarschijnlijk) het worteldoek op zijn plek. Alleen zand lijkt mij inderdaad minder geschikt (en veel duurder).

Even voor je gevraagd aan een bevriende bekapper die in't noorden van de USA leeft en met vrij veel sneeuw te maken heeft. Je kunt proberen de hoef in te vetten met bijv. hoefvet, zonnebloemolie, bakspray, Vaseline... Je moet dan even kijken in hoe vaak je dat moet herhalen op een dag dat schijnt per paard te verschillen... Soms helpt het om te zorgen dat het paard een stuk rots of beton tot zijn beschikking heeft zodat ze zelf de ballen eraf kunnen trappen maar niet alle paarden leggen die link... Of het paardje hoefschoenen aandoen.

Succes hoor!

Hahaha...ja, die kennen we ook... Snacken onderweg! Je zou bijna denken dat ze thuis niet genoeg te eten krijgen
Die van het nep-pissen om eten te kunnen snaaien kende ik nog niet, da's wel slim hahahaha.
Dat van die heg, oh dat zie ik de Tinker die ik hier ken ook zo doen. Laat hem een stap de richting uit doen die hij wil... En het is bal hoor...

Die had ik dus niet verkeerd opgepikt, dat van die ingebakken gewoontes... Hekjes platwalsen is een minder leuke vast geroeste gewoonte trouwens. Jessup (Tinker in kwestie) heeft prima door hoe sterk hij is... De eigenaar heeft nu dan ook speciaal "tinker-bestendig" hekwerk rond de wei staan...