Hallo allemaal
Ik ben Sanne en ik ben nieuw hier op dit forum. Ik heb een account hier aangemaakt omdat ik van het voorjaar ga starten met het trainen van een ontzettend bijzonder paardje, namelijk Sam. Sam is een paint ruin van een jaar of 13 die in het verleden niet zo leuk behandeld is en pas sinds een jaar of 2 geen hengst meer is. Erg achterdochtig, snel in paniek en kan soms zelfs die paniek omzetten in agressie (al moet ik toegeven dat hij het laatste half jaar bijna niet meer boos is geweest dus dat gaat super!)
Sam staat nu ongeveer anderhalf jaar bij ons op stal (even om duidelijkheid te scheppen, het zijn niet mijn paarden die daar rondlopen, maar ik ben wel zo ongeveer onderdeel van het meubilair, hihi) de paarden lopen overdag vrijwel altijd lekker buiten. In de zomerperiode dag en nacht en in de winter gaan ze 's morgens naar buiten en naar binnen als het donker wordt. En behalve het naar binnnen - naar buiten gaan en andersom doet Sam nu al een paar maanden niet zoveel.
Vorig jaar wisten we even niet meer wat we met Sam aan moesten, toen hij bij ons kwam was hij broodmager en liep hij erbij alsof hij wilde zeggen "schiet me maar neer want het heeft toch allemaal geen zin meer", hij liet letterlijk zijn hoofd hangen... Maar naarmate hij lichamelijk opknapte begon hij ook meer energie te krijgen en kwam datgene in hem naar boven wat de meest logische reactie voor hem moest zijn: "Mensen, blijf uit mijn buurt! Jullie zijn slecht en jullie doen mij pijn!", kortom: 0% vertrouwen in wie dan ook.
Nou zijn we wel bekend met het grondwerk principe en het 'spreken' van de paardentaal, zeker zijn baasje.. die heeft voordat Sam kwam ook een angstige quarter merrie opgevangen en helemaal haar vertrouwen terug gegeven... maar dát paardje was bang... en Sam was bang én boos... nogal een verschil. Er is een periode geweest (voorjaar 2012) dat praktisch niemand bij hem in de weide kon komen zonder dat hij boos op je af kwam. Natuurlijk komt dat boze uit zijn angst, maar het is lastig om ermee om te gaan als je je (zoals ik) door dat gedrag laat imponeren.
Eind vorig jaar hebben we Sam dan ook voor twee dagen bij Annemarie vd Toorn gebracht om te kijken of zij er iets mee kon. Daar hebben ze in de cursus met hem gewerkt en toen we twee dagen daarna kwamen om hem op te halen was hij echt ontzettend vooruit gegaan! Liep als een puppy achter iedereen aan, nieuwsgierig en vooral: ontspannen! Dat was dus een geweldige keuze!
Eenmaal thuis heb ik al wel veel grondwerk met hem gedaan. Een paddockje afgezet in de weide (want onze paddock voor vindt hij erg spannend) en lekker gerommeld. We werden er allebei steeds beter in met als resultaat dit filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=lQCo1yYDnaY&list=UU04VgUmfH7snB472mChPXzw&index=1Uiteindelijk heeft onze hoefsmid zelfs zijn voetjes een beetje bij kunnen veilen zonder problemen, terwijl hij dat een paar maanden daarvoor probeerde en dit resulteerde in een compleet in paniek geraakt steigerend en vechtend paard... echt ongelooflijk hoe hard dit ventje probeert om ons te begrijpen en te doen wat wij van hem vragen. Daarom wil ik andersom van mijn kant mijn uiterste best doen om hem te begrijpen en te leren hoe ik hem de dingen kan vragen op een manier die hij van mij begrijpt.
Door de wintermaanden, barre modder en sneeuwomstandigheden is zijn training nu helaas weer afgezwakt dus ik zal flink aan de bak moeten om het niveau van vorig jaar weer te bereiken. Om dit op een goede manier te doen wil ik jullie om tips en hulp vragen waar dit nodig is. We gaan beginnen met lekker grondwerken. Sam is wel ingereden, maar die ervaringen zijn gok ik niet zo positief... in zijn 'boze' periode kon hij WOEST worden van alleen al het geluid van een bit.. Daarbij heeft onze tandarts gezien dat hij een 4 cm litteken op zijn tong heeft... god mag weten hoe hij daaraan is gekomen maar leuk zal het niet geweest zijn. Vorig jaar heb ik wel een hoofdstel bij hem in kunnen doen, maar dit was puur om hem over die angst van dat bit heen te helpen... als
bitloos bij hem werkt, dan is dat prima voor ons en gaan we het verder ook niet forceren
Nou, een heel verhaal, maar nu weten jullie wel wie we zijn en waar we staan. Ik hoop echt dat het gaat lukken, ik gun het dat monstertje om weer lekker met plezier bezig te zijn want hij is dol op aandacht!
Groetjes,
Sanne
PS: hier nog even een foto van Sam toen hij net bij ons kwam:
[IMG]http://i1198.photobucket.com/albums/aa450/shellypower/Nog%20meer%20Cody/IMGP0459.jpg[/IMG]
Je kon je handen om zijn hals sluiten achter zijn oren... zo dun... maar nu is hij gelukkig weer super op gewicht!