Spirithorses schreef op vrijdag 29 maart 2013, 20:06:

Hó Pien.
Ik had éven moeten wachten met doorlezen..:) ...
Natuurlijk kun jij niet wachten - jaren...enz. dat heb ik ook niet gedaan.
Onze situatie is ánders.. voor mij was / is dit een groeiproces vooral voor mij :) ...
Ach dit is even gewoon van mij en van niemand ánders. Even áfblijven dus :)

Myriam

e m kraak schreef op vrijdag 29 maart 2013, 22:38:


Egon , bedankt. Ik voel me in dit bericht heel erg gezien en begrepen.

Marlies Sanders schreef op zaterdag 30 maart 2013, 1:30:


Of malen? Wie weet wat er met koken weer verloren gaat.

Egon schreef:

Nee hoor, niks aan de hand. Ik ken Myriam en zij kent mij. Myriam, je bent gewoon een heel fijn mens met het hart op de juiste plaats die het beste voor haar paarden wil. Alleen is mijn werkwijze gewoon sneller. Ik denk dat ik minder lang bij dingen stilsta die ik verder volkomen erbij horend vind.

Groet, Pien

Myriam schreef op zaterdag 30 maart 2013, 8:01:


Ja hoor, is OK. Ik houd me wel even op de achtergrond.

Spirithorses schreef op zaterdag 30 maart 2013, 8:28:


Helemaal ok Pien! Jouw werkwijze is ook sneller omdat je jouw rijkunst /paardenkennis niet mag vergelijken met die van mij! Dat doet je onrecht. Had jij uitsluitend voor clickeren gekozen dan was jouw werkwijze met clickeren sneller dan die van mij met druk bijvoorb.... zoiets.

Los van al het voorgaande :
Wat ík het liefste zou willen (in een volgend leven!:) ) is bij Inge Teblick gaan wonen en de hele dag ... oefenen om álles maar dan ook álles via clickeren te leren.
Ik kom daar tekort om dat met Joya zó te doen en in mijn ogen (meestal dan :) ) ligt dat niet aan de methode.
Al het andere =zou beter kunnen én ik heb er profijt van om het ook ánders te doen- zoniet kunnen we letterlijk blijven stilstaan! en dankzij lessen van alle leraren en leraressen word ik een betere leider voor mijn paard (en voor mij zelf! :)

en nu ga ik naar mijn boomgaard met oude bomen die wél mogen blijven staan, uitvinden waarom die k****e batterij het niet goed doet en de paarden op drie plekken - zonder het erin geflikkerd of geklikkerd te hebben - doorbreken én genieten ! :)
Vrolijk Pasen! :)

e m kraak schreef op vrijdag 29 maart 2013, 22:54:


als er wat te lachen valt is het voor mij al goed

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 29 maart 2013, 15:30:


Hangt dat ook niet af van het karakter van het paard in kwestie?

Ik heb ook paarden staan die niet gereden worden.
Eigenlijk wordt zelfs geen enkele van mijn 4 paarden gereden...
2 zijn nog te jong, 1 is te oud en te versleten.
En nummer 4 gaat ook richting 'te versleten' en dan zie ik er het plezier niet meer van in om er nog veel op te kruipen.

De jeugd entertaint zichzelf natuurlijk. Een speelvriendje om de hele dag mee rond te klooien, vinden die 2 momenteel wel genoeg afleiding. Dus die laat ik maar even buiten beschouwing.

Ik heb ook niet het idee dat mijn oudere paarden staan te verpieteren.
De oude pony heb ik in huis gehaald, toen ze al gepensioneerd was. Die mag hier haar laatste jaren doorbrengen. En dat is wel best zo. Meer zit er niet meer in voor haar. En ze is sowieso niet zo gek op veel menselijke aandacht. Een kalm vriendje, genoeg voer en ruimte om wat rond te kuieren. Meer moet dat niet meer zijn voor haar.
En ook bij mijn paard heb ik niet het idee dat ze het rijden echt zou missen. Zij is ook een kalm paard, die niet echt uit is op sensatie of nieuwe dingen. Ze ging wel graag mee buiten rijden. Ze is altijd vrolijk en enthousiast en ze was steeds wel te vinden voor een sprintje door de velden. Maar of ze het ook echt 'mist', is nog wat anders natuurlijk.
Ik denk dat het voor haar op psychisch vlak weinig uit maakt wat ze wel/niet te doen heeft.
Soms lijkt ze wel van aandacht te genieten. Maar ik geloof niet dat het een noodzaak is voor haar.

Maar we hebben er ook al andere gehad hoor.
Mijn jonge ruin bijvoorbeeld, heb ik 2 jaar geleden echt weg gedaan omdat ik het idee had dat ik hem tekort deed. Het was niet echt mijn type paard, qua karakter.
En ik zag mijzelf niet de dingen ondernemen met hem, die ik met mijn merrie wel deed.
Ik vond hem lief en mooi en leuk etc. maar ik kreeg er geen ander toekomstbeeld bij, dan dat ik hem op de wei zou laten staan en dat ik er weinig mee zou doen.
En dat vond ik echt zonde voor hem. Want hij is een paard dat wél vraagt om aandacht en uitdagingen. En die kon/wilde ik hem niet geven.
En in een goede actieve en speelse kudde, had hij misschien zijn ei nog wel kwijt gekund. Maar toen het veulen stierf en er alleen nog wat oude dozen over bleven, lag dat voor hem opeens ook veel moeilijker.
Dus toen heb ik hem verkocht.
Egon heeft daar deels wel gelijk in, dat je zoiets ook voor jezelf doet. (Want je eigen gevoel is ook niet positief in zo'n situatie en dat gaat ook wegen na een tijdje.)
Maar ik gunde hem zeker een veel beter baasje.
En die heeft hij nu hoor. Weliswaar via wat omwegen. Maar als je het nu vanuit zijn situatie bekijkt, is hij er absoluut op vooruit gegaan. Hij is nu beter af dan bij mij.
Had ik hem wel gehouden, had hij wel staan verpieteren, denk ik?

En ik snap ook best dat mensen besluiten om zo'n paard wél zelf bij te houden.
Uit vrees dat zo'n dier slecht terecht komt als ze zelf de verantwoordelijkheid opgeven.
Of dat er dingen mee gebeuren die niet helemaal binnen hun eigen referentiekader passen.
Dat heb ik ook hoor.
Mijn ruin is bijvoorbeeld al 2,5 jaar weg. Maar afgelopen week zag ik op fb dat hij opnieuw geopereerd was. En dan zit je in eerste instantie toch meteen met allerlei bedenkingen en vragen in je hoofd. Maar in principe heb ik er niks meer over te vinden hé...?
Ik heb mijn zeggenschap en verantwoordelijkheid opgegeven de dag dat hij bij mij vertrok. En ik kan niet anders dan ervan uit gaan dat de huidige eigenaren de best mogelijke beslissingen maken voor/over hem.
Veel mensen denken dat een paard bij henzelf altijd beter staat. En dat ze zelf betere beslissingen zouden nemen. Maar soms is dat toch echt een illusie.
Loslaten en vertrouwen hebben, zijn daarin wel de sleutelwoorden, geloof ik. En dat is verdikkeme moeilijk hoor. Ook een soort leerproces, vermoed ik?

Nils Vellinga schreef op zaterdag 30 maart 2013, 7:44:

En vergeet teveel ijzer niet, ook belastend.
Van de site van BIO-RON: Spelt bevat vele vitaminen ( E, B groep, Foliumzuur, Niacine ) en mineralen (vooral ijzer, magnesium, fosfor).

Oh het is absoluut waar dat een paard soms bij een ander beter af is. Ik heb ook niet de illusie dat ik het het beste doe.

Maar het verband met het verpieteren omdat het niet meer werd gereden, had vlgs mij (als ik mij goed herinner) te maken met een paard dat ruiters eraf keilde.
Zo'n paard geniet volgens mijn bescheiden mening niet echt van het rijden.
En dan betwijfel ik of het verpietert als je er niets meer mee doet.
(vooropgesteld dat het in een kudde loopt)
Denk idd dat sommige paarden maar beter gewoon niet gereden kunnen worden.
(heeft een of andere paardenman ook ooit gezegd. Weet niet meer wie. Die noemde toen dat niet alle paarden geschikt waren om te rijden en niet ieder paard gereden Moest worden.)

Ik zou hier, bij mijn gezapige dames, trouwens ook niet een jong, levendig en ondernemend paard zetten. Denk dat dat ook geen beste keuze zou zijn. Zo'n paard kan zich dan misschien wel weer vervelen.

Zonder meer waar, dat het per paard verschilt of verpieteren ook echt verpieteren wordt. Ik denk dat het in een interessante sociale kudde overigens wel meevalt met het verpieteren. Het ene paard heeft dan ook nog eens meer behoefte aan menselijke aandacht dan het andere.
Ik heb een paard dat graag mee naar buiten gaat, zelf in de trailer stapt maar net zo lief thuisblijft. En ik heb er een die graag mee naar buiten gaat, zelf in de trailer stapt en niet graag thuisblijft. Sociale contacten met soortgenoten boeien hem minder, hij richt zich op mensen en de interactie ermee.

In het verleden heb ik ook teveel naar de tradi-mensen-DA geluisterd met een HB pony, nu jaren later is ze IR en dan word het moeilijk met het gras. Ben me eigen weg gegaan heeeel veeel gelezen over het onderwerp op internet uit alle landen etc.
Nu beheer ik mijn eigen weides absoluut niet hoe de boeren hier uit de omgeving zouden willen, biologisch een PP gemaakt om de weide(zonde van het gras zeiden ze) maakt niet uit het gaat goed met haar, beetje gras veel hooi en lopen. De fructaanindex helpt hierbij een handje maar vooral goed je paard observeren.
Nu kan ze absoluut niet in het gras dus strooien we langs de paden wat hooi zodat ze in beweging blijven, en dat bevalt me prima. Natuurlijk krijg je opmerkingen van de tradi paardenhouders(goh gaan ze niet op stal, het sneeuwt etc.) maar ik weet dat ze een heerlijk leven hebben.

Ilma Meijer schreef op vrijdag 29 maart 2013, 22:21:


Geweldig

Coralie schreef op donderdag 28 maart 2013, 18:16:


leuk toch ? ...dat al die ervaren mensen één voor één door de mand vallen