Myriam schreef op vrijdag 5 april 2013, 18:46:


Ik begrijp je reactie, maar zie mijn laatste bericht, ik ga niet aan jullie uitleggen hoe eea er bij ons exact uitziet, daar heb ik geen zin in. Dus, als je denkt dat het aan mijn wíl en/of die van de staleigenaar ligt, dan vind ik dat prima.

Ik ben van mening dat bepaalde reacties iets te kort door bocht zijn en ik zit niet op dit forum om dat met jullie te bespreken.

joop schreef op vrijdag 5 april 2013, 18:46:


Ik weet het(heb het al een keer of 3 geschreven); in een ideale wereld zouden ook mijn paarden 24/7 met een mooie schuilstal in een echte paardenweide(met voor paarden geschikte grassen en kruiden) staan. Dus voor degene die dat voor elkaar hebben? Een schouderklop voor jullie hoor!

Moniek schreef op vrijdag 5 april 2013, 14:27:


Het hangt ook van de omstandigheden en de eigenaar af. Wat is hij/zij bereidt eraan te doen?
Ik ben ooit begonnen met een ernstig bevangen pony te bekappen en na de eerste bekapping liep het dier al een stuk beter. Weeks erna was het weer bevangen, want de eigenaar vond het zo zielig dat ze niet op het gras mocht en had de pony er toch weer opgezet. Na een tijdje medderen heb ik mijn handen ervan afgetrokken, want het was dweilen met de kraan open. Als ik een stapje naar voor had bereikt, ging het door toedoen van de eigenaar weer 3 stappen achteruit.
Het dier heeft nog een aantal pijnlijke jaren gehad, met bute, gras, brokjes, etc. en toen hebben ze haar in laten slapen.

Als de eigenaar bereid is er alles aan te doen, kan je overwegen het een kans te geven. Stel een tijdsbestek waarin je verbetering wilt/moet zien, is die verbetering er niet, laat het dier dan inslapen.
Als de eigenaar niet bereid is er alles aan te doen, zou ik er niet aan beginnen.

(Weet niet of je het zelf wilde gaan doen, maar dat maakt niet zoveel uit. Het principe blijft hetzelfde, alleen bekappen zal niet helpen.)

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)