Christel Provaas schreef op maandag 8 april 2013, 23:44:


Helaas, die defenities van de EHS zal SBB aan hun groene r**t roesten. Nu rijk en provincies niet langer bereid zijn geld neer te tellen voor al die extra natuur, gaan gemeenten inmiddels mee met de behoefte van SBB 'te verdienen' aan het beetje natuur dat er nog is. Wil de particulier of het bedrijfsleven er voor betalen? Met een initiatief dat 'past' binnen 'het gedachtengoed van onze organisatie', kan een initiatiefnemer een postzegel - zoals Egon al zei - pachten voor een exhorbitant bedrag, per hectare, per jaar.

Als de gemeente aangeeft bestemmingsplannen te zullen aanpassen, of dit zelfs maar overweegt, dan heeft SBB de pachtovereenkomst voor de eerste tien jaar al klaar liggen bij de afdeling Vastgoed in Deventer.

e m kraak schreef op maandag 8 april 2013, 22:12:

Hoeft niet, ik weet het nog.

Eens.


Yep, dat is je gelukt. En toch blijf ik er bij dat een dergelijk initiatief niet meteen moet worden afgekapt omdat er anders nooit iets zal veranderen. Met hooguit 15 bij te voeren paarden en dan met Piet z'n PP-idee? Dan zijn er weer 15 die paard mogen zijn. Toch?

http://www.youtube.com/watch?v=g1pfbqr3lvk
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

ah, de held van vele bokkers

Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken.

Ik vind zijn manier van aanpak alles behalve prettig en ben ervan overtuigd dat het anders kan, maar tegelijkertijd is hij vaak het laatste station voor de slacht bij paarden die door hun eigenaars al volledig verklooid zijn.

Maar goed.... dan vraag ik mij ook af hoe het daarna gaat...
Ik heb al tijdens wat gelezen discussies (ik neem er geen deel aan) dat hij probleempaarden na zo'n breeksessie nog een paar weken in training houdt en dat de paarden in kwestie daarna het vaak goed doen.
Dan denk ik dus idd dat je te maken krijgt met gedrilde machines en dat is toch wat de mensen vaak willen zien?
Het redt dan dus wel weer een paard van de slacht.

However.... ik denk dat een groot deel van de paarden met probleemgedrag een onderliggend probleem hebben. Hij zegt zelf nooit op een paard te stappen met fysieke problemen, maar hoe zeker kun je daarvan zijn.
Rappa, de merrie die hier stond en dus ook moeilijk gedrag liet zien en volgens eigenaar gewoon eigenwijs was, werd klinisch goedgekeurd. Later onderzoek toonde dat ze een vergroeiing in het been had en door het 'erdoorheen rijden' ook nog artrose in nek, rug, schoft en knieen. Kapotgereden dus. (alleen de vergroeiing was beslist niet het grote probleem... het niet onderkennen van de beperking daardoor echter wel)

Dan denk ik ook weer: hij krijgt de paarden weer aan het lopen, maar voor hoelang?
Ze hebben afgeleerd de protesteren (op dat moment), dus geven niets meer aan.
Tja... hoe lang voordat kleine probleempjes, die misschien niet zichtbaar waren, grote problemen worden?
Zou eigenlijk wel eens 'zijn' paarden in de jaren erna willen zien.... weet dus niet of het zo is

Andere kant is natuurlijk dat probleemgedrag ook aangeleerd gedrag kan zijn, vaak ontstaan vanuit pijn of angst e.d. En als dat voldoende vaak door de eigenaar is 'getraind' door bv in de stal te kiepen nadat ie er hard genoeg vanaf gedonderd is, is dat iets wat je niet zomaar eruit krijgt.

Maar zoals gezegd... er zijn ongetwijfeld betere manieren. Maar de mensen die er echt goed in zijn, gaan dit wrs niet beroepsmatig erg veel doen. Temeer omdat een lang traject onbetaalbaar is voor de klant.

Dan is het dus vaak slacht of iemand als Gert. Of eerst iemand als Gert en dan slacht?

Onze shetlanders zij gevoelig voor hoefbevangenheid en lopen daarom vanaf vorige week de meeste tijd op zand. Zij krijgen 3x daags een wis mager hooi en 1x daags wat lichte brokken. Bij de overgang op zand wordt de mest dun. Wat te doen. Is een hooibal een optie. Zo ja, wat is een goede?

Ik vind die vlugge oordelen over mensen die je niet kent en een paard waarvan de exacte situatie onbekend is, ook nogal wat hoor.

Volgens de foto's is het hoefbeen al deels kapot. Hoe ver moet je dan nog gaan.
Het feit dat de mensen de foto's niet op een forum willen laten rondgaan, wil niet zeggen dat het dan gewoon niet zo is.
Bovendien kan er best meer meespelen.
De pony kan ook cushing onder de leden hebben bv. Daar doe je geen z*k aan.
Weet ik alles van.
Dan gaat je een ander voerbeleid echt niet helpen (en medicatie ook niet altijd)
Of wat als de enige optie het apart zetten van zo'n beest is en het dier depressief wordt.
En hoe weet je hoeveel de mensen al hebben geinvesteerd en hoe hun financiele positie is?
Hoe ver moet je eigenlijk gaan (ik vind oprecht dat sommige mensen echt te ver gaan... heb ik ook wel gedaan hoor, en wie weet doe ik dat nog)

Moet je mensen veroordelen omdat ze op bepaald moment geen geld meer hebben voor verder aanklungelen met zeer twijfelachtige resultaten, terwijl je zelf over je biefstukje gebogen zit?

Goed... deels hier is wellicht veganist. Maar de rest mag even nadenken over het verschil tussen koe, paard en varken
(ja... geldt ook voor de vegetariër dus, die melkprodukten gebruikt... die melk komt er niet zonder kalfjes. En kalfjes moeten ook ergens heen, wil je geen overbevolking creeëren)

Overigens is bij mijn paarden ook het inslapen als mogelijkheid aangegeven. Sil hadden we meteen in de kliniek kunnen laten en toen Hälga een slechte periode doormaakte, heeft de d.a. het ook genoemd.
En Trulsa is bejaard, stijf, heeft vaak kleine probleempjes en de tong op de hoeven hangen als ze 3 meter rent.
En eerlijk is eerlijk... ik heb bij de grote paarden wel die overweging gemaakt toen ik inmiddels kapitalen had besteed aan onderzoeken, eventjes aan de grond zaten en ik silja steeds zag trekken met haar been en haar zure humeur moest verdragen en Hälga moeilijk tot rust kwam omdat ze steeds van been moest wisselen in rust.

Ik heb echter de beslissing genomen om het nog tijd te geven. Dood maken kan immers altijd nog. Een tijdelijke pijnstillingskuur heeft de cirkel wat doorbroken en op het ogenblik gaat het best met hen. Maken ze zich een dag druk , dan betalen ze de dag erna de prijs.
Daar is overheen te komen (al moet ik niet meer te vaak zo'n kl*** weekend meemaken als laatst... al weet ik nu wellicht eerder wat te doen)
Maar goed... ze blijven dus, het kneuzenclubje, en ik zie wel

Maar mensen veroordelen, al helemaal als ik hun persoonlijke situatie niet ken, doe ik niet.

Ilma Meijer schreef:


Brrr, ik voel alleen maar kwaadheid, mijn haren gaan rechtop staan bij het zien van dit filmpje. De omstanders hebben lol, zijn aangenaam onder de indruk maar het paard is totáál overdonderd.

Ik vraag me serieus af of paarden die ze hebben laten uitbokken onder het zadel in latere carriëre ook bokkers blijven. Ikzelf doe alles in zo'n kleine stapjes en rustigaan dat onze inrijpaarden nooit bokken. Tuurlijk, uitzonderingen daargelaten maar dan zat dat al in het paard. Vind dit zéér ongewenst. Paard moet juist rust en vertrouwen krijgen, niet rondgejaagd worden met een knallende zweep erachter.

Spirithorses schreef op dinsdag 9 april 2013, 9:05:


Klopt Pien. Inrijden is sowieso belachelijk, om op deze wijze te doen.
Maar hij haalt dus zijn werk voornamelijk uit paarden met probleemgedrag

Ik zou liever nooit meer mijn paard rijden, dan er iemand als hem op laten.
Maar de meeste mensen denken daar anders over en willen hun (zelf gecreeerde)probleem opgelost zien. Meteen.

Mensen als Gert spelen daar handig op in, want zeg nu zelf... zou jij - als iemand die dus met verstand en begrip voor paarden problemen oplost- hieraan beginnen, wetend dat de eigenaar het probleem meteen gefixed wil zien en geen maanden pensiongeld wil betalen?
Ik denk het niet?

En dan is het dus enkeltje slacht of zo'n figuur... ik heb voor mijzelf nog niet helemaal uitgemaakt wat beter is

Overigens vind ik het hele gedoe met inrijden voor publiek/probleempaard breken voor publiek/Nh demo's bij probleemgedrag -waarbij dat dus eventjes wordt opgelost- verwerpelijk en is voor mijn gevoel vooral zelfverheerlijking.

Helaas zijn en blijven de meeste mensen ramptoeristen (Waar komen die files aan de andere kant (van het ongeluk) op de snelweg vandaan?) ook weer te zien aan de opkomst die deze man geniet.

En, zoeken de tradi's toch vaak naar 'quick-fixes' want de lange correcte weg afleggen, phoe... Dit gaat toch veel sneller? Wat het paard er van vindt, is van secundair belang in hun optiek. (als ze er al over nadenken) Primair belang; wanneer kan ik er weer op?
Laatste station voor de slacht? Deze paarden zijn op een 'normale' wijze (indien er niks mankeert dan he) ook wel weer goed te krijgen (en nog beter bevestigd ook) maar dat kost tijd he.

Toen ik deze tegen kwam: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=53&t=1692216&hilit=groenekan Stal van Brenk, in Groenekan. Was ik ook zeer blij verrast!
Het is niet perfect, maar imo een goede weg tussen wat willen de paarden hebben/wat willen de mensen zien/wat is haalbaar? Alles begint bij een eerste stap! (Lijkt net alsof ze op elkaar gepakt staan, maar ik begreep dat dit niet zo is, alleen je gaat natuurlijk geen lege ruimte fotograferen.)

Locanda schreef op dinsdag 9 april 2013, 9:22:


Ja, maar die tijd (en onkosten) nemen mensen niet. Dat weten we allebei wel

Het paard zelf weer op de rails krijgen, is voor velen niet weggelegd, omdat ze daar de kennis niet voor hebben (en vaak zelf de oorzaak van het probleem zijn, als het niet lichamelijk is) en het paard uitbesteden aan een goede opvoeder/heropvoeder betekent dat ze het dier lange tijd bij deze persoon moeten onderbrengen, wat dus tijd en geld kost, en dan ook nog zelf heropvoeding nodig hebben. En daar maar weinig mensen aan beginnen.

Kom op zeg... het is maar een paard.... het moet gewoon doen wat ik zeg. Toch?

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 9 april 2013, 7:40:


Wat heeft wel of niet veganist zijn met dit onderwerp te maken?