Die haflinger (16 jaar oud) die ik rijd van vrienden van me, word door de eigenaresse gewoon dressuur mee gereden. Toen ik ruim een jaar geleden begon met Laura (zo heet de haflinger) te rijden, reed ik ook nog dressuur, of laat ik zeggen, ik deed pogingen daartoe! Ik ben meer een buitenrijder dan een bakrijder, maar dit paardje was ontzettend stijf, zette haar voeten slecht neer (ondanks dat ze al jaren natuurlijk bekapt is), struikelde ontzettend vaak, ging veel te hard en was niet te verzamelen.
Dus vond ik dat ik Laura dan eerst maar eens moest leren beter te lopen, zodat de buitenritjes ook beter gaan, zowel voor het paard als voor mij. Het is niet echt comfortabel op een struikelend paard!
Met veel dressuur oefenen zag ik geen vooruitgang, eigenlijk lukte niets! Terwijl die dingen wel met een ander paard goed gingen, maar met Laura kreeg ik het niet voor elkaar met rechtrichten, ze bleef zo krom als een hoepel.
Ik reed al vanaf het begin
bitloos en merkte dat ze zonder bit wel meer ontspannen was. Toen ben ik begonnen met lessen western rijden, neck reining (met losse teugel rijden en alleen teugelvoering via de hals). Degene die mij les gaf heeft ontzettend veel verstand van zaken en vertelde mij gelijk dat Laura een heel slechte balans heeft, dat is de oorzaak van die problemen (hard gaan en struikelen vooral). Ik kreeg wat oefeningen om aan haar balans te werken en na 1 les zag ik al een enorm resultaat! Ze bleef eindelijk echt stil staan bij opstijgen, in plaats van gelijk te gaan lopen nog voor je er echt op zit. En ook het struikelen was na een paar lessen helemaal weg.
Ze kan nu ook verzamelen en rijd daardoor ook een stuk lekkerder. Ook tijdens een buitenrit loopt ze gewoon veel beter en daardoor is het zowel voor haar als voor mij ook leuker rijden.
Ik had heel erg gemerkt dat Laura enorm steun zocht tussen de teugels en toen ik begon met losse teugel te rijden (met touwhalster) was ze het eerst ook helemaal kwijt! Ze begon er zelfs van te slingeren alsof ze een borrel op had!
Dat was even wennen voor haar, maar na wat oefenen liep ze zelf netjes rechtdoor. Ze was het ook niet gewend dat zij zelf moest opletten om netjes rechtdoor te lopen, omdat iedereen altijd de teugels strak hield, dus liep ze gewoon domweg tussen de teugels en dacht zelf nergens over na.
In de western rijden verwachten ze meer van het paard zelf, als je een paard op de volte stuurt, dan hoort zij zelf te zorgen dat die mooi rond word en dat ze op de volte blijft totdat ik zeg dat ze weer rechtdoor moet. In de dressuur was ik gewend dat ik als ruiter haar de hele volt rond moest begeleiden en constant bezig was met sturen.
Nu kan Laura netjes zelf een volte lopen en dan ben ik zo trots op haar! Ze doet echt ontzettend haar best, en dat is heel leuk om te zien. Ze is veel alerter nu, denkt zelf beter na, let goed op waar ze haar voeten zet en ze kan geweldig verzamelen, wat heerlijk rijd.
Dat western spreekt mij meer aan, dressuur is nooit mijn sterkste kant geweest, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik er zelf gewoon niet zo'n goed gevoel bij heb. Als je iets leuk vind is het veel makkelijker dan wanneer je het niet leuk vind
Groetjes Talitha
Warboel
