Nu vraag ik me af ik zal vast niet de enige zijn met dit probleem, hoe hebben jullie het opgelost en begrijpen jullie partners jullie passie??
Grappig, ik ben niet de enige dus!
Ik had Bob al en shet Daisy er bij, toen we een relatie kregen. Mn vriendin wist waar ze aan begon. (Niet dus
) Daisy is overleden en nu 3 jaar geleden hebben we voor mijn vriendin dus Chixy er bijgekocht, omdat haar het leuk leek om samen het bos in te gaan.
K heb van te voren gemeld dat een dier bij mij niet meer weg gaat, dus of ze het zeker wist! Half jaar op zoek geweest en wel overwogen het juiste paard gekocht. Lief rustig en mooi.
Echter na 3 maanden vond ze het al gedoe en ging minder vaak mee en had het druk op haar werk, en toen had ik dus 2 paarden om voor te zorgen.....
Ik zou ze niet meer willen missen want paarden gaan bij mij alleen gestrekt de deur weer uit als het even kan, maar t is wel veel, 2 paarden verzorgen, aandacht geven en 40 uur werken, want ze kosten niet niks!! en een partner thuis hebben die ook aandacht wil!!
Vaak heb ik woorden gehad over Chixy, dat die maar verkocht moest worden.
Gelukkig heb ik dat kunnen voorkomen, en nu staat Chixy inmiddels op mijn naam. Het blijft af en toe nog strijd, omdat mn vriendin vind dat ik werk voor mijn hobby, en zij voor ons leven samen. Tja k probeer echt wel extra bij te dragen en low budget de paarden te houden, maar t blijft hard werken om iedereen tevreden te houden.
Ik hou ziels veel van mn vriendin, en hoop ook dat dat paarden drama echt een keer over gaat en ze het met rust laat. Want voel me soms net een moeder tussen dr kinderen. Die doe je toch ook niet weg omdat het niet handig is en veel geld kost!?!
Maar nee, daar mag ik het niet mee vergelijken! Het zijn geen mensen maar beesten... duh!
Zijn wij paarden mensen nou echt zo egocentrisch?
Ik kan me helemaal geen leven voorstellen zonder paarden ?!!?!?
Jullie??
Ik heb geen hobby, ik heb paarden!
Groetjes Wendy
Bob & Chixy
Warboel
