AMA schreef op dinsdag 7 mei 2013, 17:52:


Ik heb heel lang gewacht om iets bij te geven, omdat ik het eerst wou proberen met enkel hooi.
Ik kies echter speciaal voor mager hooi, maar ik zag dat de paarden echt futloos werden.
Vroeger gaf ik msm bij en nu dus terug (vlak na bijgeven van de MSM verdween het vocht uit de sprong van het ene paard en merk dat paarden soepeler zijn als ik dit bijgeef), omdat ik er al goede resultaten van zag, samen met deze supplementen (is eigenlijk de bedoeling om supplementen op hooi analyse af te stellen, wat ik nu ga laten doen):http://www.horsefoodforthought.nl/
Wat beste werkt kiest elk voor zich, maar ik ben enorm blij dat mijn paarden zo fel vebeterd zijn en hou het bij deze aanpak.
Ik laat geen bloedonderzoek meer doen, ik zie algauw als ze stijver worden of doffer in het vel, want eerdere bloedonderzoeken hebben weinig opgeleverd.

Ik heb gekozen voor een paard 9 jaar geleden dus ook voor het bijbehorende leven met paarden. Mijn vriend heeft 5 jaar geleden voor mij gekozen en dus ook voor het leven waar ik al eerder voor had gekozen.
Nu wil ik concessies doen op het gebied van tijd inleveren etc en zoveel mogelijk proberen samen te doen.
En nee ik vind dus niet dat wij egocentrisch zijn omdat wij voor een bepaalde levensstijl hebben gekozen, wat ik wel egocentrisch vind is als de partner gaat verlangen dat je dat gaat opgeven omdat hij/zij het er niet mee eens is (het was er namelijk al voordat).
Het is een dure hobby die heel veel geld en tijd kost maar daar kies je voor en je partner weet dat, als hij daar dan niet mee kan leven moeten ze verder zoeken. Ik ben niet meer iemand die op de bank gaat zitten wachten tot iemand een keer tijd voor me heeft, ik zorg voor mijn eigen geluk en dat haal ik o.a uit het verzorgen van de paarden!

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 7 mei 2013, 18:59:


+1

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

AMA schreef op dinsdag 7 mei 2013, 17:52:


Je kunt de Chevivit Vit.E eens proberen, hier bij paardnatuurlijk webshop te koop.
het is niet goedkoop, echter je hebt per paard 2 pompjes (pompspray) per dag nodig en absoluut niet meer. Je doet best lang met zo'n pompje, drie maanden.
Ik vind het wonderspul en Chaser knapt daar altijd geweldig van op. Ik geef het trouwens hier in de periode als er weinig vit.E meer in 't hooi zit... en het gras allemaal al verdord is, zeg: vanaf september, als de wintervacht weer in de maak is.
En dan een kuurtje van een aantal weken... zodra er weer gras begint te groeien, afhankelijk van wel/niet regen hier.... dan stop ik er mee.

Paarden maken alle vitamines zelf aan, dus een vit.kuurtje heeft erg weinig zin.
Alleen Vit. E kan teruglopen als je niet zulk goed hooi hebt en b.v. helemaal geen gras.

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Dag Piet,

Ik kreeg een mail van een goede bekende, ik plaats hem hier omdat iemand van jullie misschien iets zinnigs kan zeggen:

Ik krijg volgende week een 3 jarige extreem angstige PRE hengst in training. Heeft tot begin dit jaar op 9 Ha weiland gestaan met andere jonge hengsten. Mensen kwamen enkel water checken en omheining controleren.

Heb hem gezien. Is een untouched paard. Komt zeker goed. Geen hengstenmanieren. Niet dominant van aard (nr mens toe alleszins).

Wanneer ik agressieve (naar mensen toe, niet nr paarden) of angstige paarden over de vloer krijg, dan zet ik die altijd bij mijn ruinen, omdat zij een belangrijk deel van het werk doen. Zij zijn erg goed getraind en komen wanneer ik ze roep, zijn rustig en graag in mijn buurt, enz.

Vraag is nu of ik dat met deze hengst ook kan doen?

De 2 ruinen zijn het gewend van nieuwe soortgenoten te ontmoeten en zijn heel rustig in de begroeting. Ze zijn nieuwsgierig, maar er zijn eigenlijk nooit meer confrontaties waarbij getrapt wordt. Eentje interesseert het zelfs niet meer zo veel, die eet liever gras.

De hengst zal wellicht wat verdoofd/gekalmeerd toekomen.
Indien hij bij de kudde mag : best onmiddellijk? Als hij nog wat suf is en onder de indruk van de verhuis zodat hij nog niet veel "praat" heeft?

Verder staat hier ook een mini shet (75cm), een pismerrietje. Haar kan ik moeilijk als gezelschap bij een hengst zetten.

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Is dit een vraag of een mededeling Piet?

Aoife Berserik schreef op dinsdag 7 mei 2013, 20:45:


Ben ik met je eens. Ik wil er zelfs nog aan toevoegen, dat als het er niet was voordat je elkaar leerde kennen, het juist egocentrisch van je partner als hij/zij van je verlangt dat je geen hobby of passie mag hebben.

Bij ons was er "voordat" alleen de hond, maar zijn er later 2 paarden (eerst 1 en later nog 1) bijgekomen. Mijn man vindt het alleen maar leuk dat ik zo geniet van deze dieren. En hij intussen op zijn eigen manier (lees: knuffelen+goede gesprekken) ook!

Als je van elkaar houdt dan kom je er samen wel uit, denk ik.

Preston schreef op woensdag 8 mei 2013, 11:39:


Maar er zit ook nog een verschil tussen je paarden met kinderen gelijkstellen en totaal van leefstijl moeten veranderen... Dat zwart-witte denken zie op PN helaas vaak terug en dat meen ik hier ook in verschillende berichten te lezen. En dat is zonde; ik vind de laatste zin een hele sterke.

Merel Stoffers schreef op woensdag 8 mei 2013, 12:30:


Ik vind als BEWUST kinderloze vrouw, het ook een beetje vreemd (op z'n zachtst gezegd) om kinderen met paarden gelijk te stellen. Vind het zelfs de grootst mogelijke onzin.

Vaak zeggen mensen (met kinderen) tegen mij, ja maar jij hebt je paarden, dat zijn jouw kinderen. Wat een gelul!

Al vind ik dieren over het algemeen wel veel leuker dan mensen, maar dat is weer iets heel anders


Dank je

Mijn paarden zijn niet mijn kinderen -ik heb geen kinderen- maar als ik ze kwijt zou raken zou mijn hart eruit gerukt worden.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Paarden zijn véél leuker dan kinderen!

Christel Provaas schreef op woensdag 8 mei 2013, 14:22:


Oh, absoluut! Mijne ook.

Maar dan blijf ik vinden dat een kind verliezen, toch heel andere koffie is dan een paard, hond, kat, kanarie of wat voor dier dan ook. Dat is gewoon geen vergelijking.

Ik zie het nu aan mijn eigen ouders (71 en 69 jaar), die mijn broer (44) bijstaan tijdens heftige chemokuren. Het leed dat deze mensen overkomt en de zorg over wat de toekomst ze brengt????

Nee, dat is iets heel anders dan weten dat je ooit afscheid moet nemen van een dier..... Hoe vreselijk dat ook is.

Dani62 schreef op woensdag 8 mei 2013, 14:30:


Jaaaaaaaaa Jij begrijpt het

Iemand ervaring met weide afsluiting , batterij op te laden met zonnepanelen..thuis opladen (accu is dat dan geloof ik pfff).... tegen diefstal zou ik thuis opladen met paneel en dan batterijen /accu's (?) wisselen............ zoiets........

Kort gezegd ! zonnepaneel thuis en wisselen met accu's....... doet iem. dit zó?
Myriam

Preston schreef op woensdag 8 mei 2013, 13:47:


Ik stel mijn pony's ook niet gelijk aan kinderen (pony's wilde en heb ik wel, kinderen wil en heb ik niet ), maar ik zie wel overeenkomsten in de verantwoordelijkheid die je op je neemt als je ervoor kiest een levend wezen op de wereld te zetten dan wel aan te kopen. Door die keuze te maken, maak je immers een ander levend wezen volledig afhankelijk van jou. En door die afhankelijkheid vind ik dat het hebben van dieren toch beter te vergelijken is met het hebben van kinderen, dan met het hebben van 'een hobby'.