Met de merrie in de buurt op terrein waar 2 ruinen hun territorium hebben, zou ik problemen voorzien als daar een hengst bijgezet wordt. Was de merrie er niet, dan zou het kunnen meevallen. Ik zou sowieso een draad of een stukje niemandsland tussen de hengst en de anderen creëren. De onzekerheid van de hengst is wellicht gedrag, ontstaan door den mensch, en hoeft niets te zeggen over zijn gedrag t.o.v. soortgenoten.

Christel Provaas schreef op woensdag 8 mei 2013, 15:49:


Hoe zit het eigenlijk met ruinen en territorium(drang)? Hebben ze dat nog steeds ondanks dat ze gecastreerd zijn?

Is het bij een hengst altijd sterker aanwezig of heeft eea ook met karakter te maken?

Preston schreef op woensdag 8 mei 2013, 15:23:


Sorry, ik bedoelde dat het feit dat je een paard KAN verkopen, niet betekent dat het wegdoen van een paard IN THEORIE iemand minder zou doen dan het 'wegdoen' van een kind (al zou ik er persoonlijk minder moeite mee hebben, doordat een paard - voor zover ik kan inschatten - een nogal andere belevingswereld heeft dan een kind ).

Uiteindelijk zou ik ook mijn pony's moeten wegdoen als ik geen geld meer zou hebben voor hun onderhoud, maar dan zou ik me wel nog steeds verantwoordelijk voor ze voelen. Ze zijn dan immers door mij (uiteraard onbedoeld, maar toch) in die situatie belandt.


Op korte termijn misschien wel, maar het is maar afwachten of de nieuwe eigenaar het paard niet zal doorverkopen aan iemand die het een minder leuk leven kan bieden.

Maar goed, volgens mij ging het bij deze discussie niet over situaties waarin je financieel helemaal aan de grond zit (dan heb je immers geen keuze meer). Volgens mij ging het erover dat sommige partners het hebben van paarden simpelweg als een hobby zien, en daarbij even uit het oog verliezen dat het dieren betreft die voor hun leven en welzijn afhankelijk zijn van hun huidige eigenaar. Om dat aan een niet-dierenliefhebber duidelijk te maken, kan ik me voorstellen dat het helpt om een wat ongenuanceerde opmerking te maken in de trend van: 'als ik kinderen zou hebben, zou ik die toch ook niet wegdoen!'.

Els Kleverlaan schreef op woensdag 8 mei 2013, 15:30:



Aan de zijkant van de kast zit (gelukkig!) een geïsoleerd slot, waarin je een speciaal sleuteltje kunt steken om het apparaat mee aan en uit te zetten. Je hoeft dan eigenlijk nooit meer in de kast te zijn, en als het apparaat uitstaat kun je dus een hangslot aan de grote deur aan de voorzijde hangen.

Persoonlijk vind ik de oude versie van de Gallagher-kast handiger (gelukkig kon die een paar jaar geleden nog nabesteld worden); die heeft een ruitje aan de zijkant, waardoor je zonder de deur te openen, aan de led-lampjes kunt zien of je accu nog vol genoeg is.

Piet schreef op woensdag 8 mei 2013, 7:23:


Tegenvraag: wat is er op tegen om deze extreem angstige hengst eerst een afgescheiden plek te geven naast de ruinen? (draad ertussen).

Ik weet niet hoe groot het perceel is waar de ruinen opstaan, als dat ook een groot aantal hectare is, dan ligt het wellicht anders.

Christel Provaas schreef op woensdag 8 mei 2013, 15:49:


merrie gaat naar andere weide, met andere paarden

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Tineke Nolet-Verdel schreef op woensdag 8 mei 2013, 16:29:


Ja Tineke, dat heb ik ook geschreven net in het advies wat ik gegeven heb. Vind de opmerking van Christel over een soort niemandsland van een paar meter ook wel een goeie gedachte

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Wieteke schreef op woensdag 8 mei 2013, 15:23:


Ja wieteke - dat wou ik inderdaad ook al doen voor de stroomapp. die ik nu gebruik..of twee hoge palen en erover heen... :) Ik ben me nog aan het informeren over zonnepanelen..want dát is toch wel schone energie... maar liefst blijvend in IN dus de wei (maar daar kan de kast dan ook weer van pas komen) ik kijk nog naar jouw opzet
Myriam

Wieteke schreef op woensdag 8 mei 2013, 16:19:

Ben ik helemaal met je eens. Ik spreek uit ervaring (al heb ik mijn Preston niet verkocht, maar weggegeven).


Dat ben ik ook met je eens! Het ging mij even om de serieuze vergelijking.

Uiteindelijk zijn we het dus eens

Wieteke schreef op woensdag 8 mei 2013, 16:25:

Klopt die heb ik dus.... effe een slotenmaker op de kop tikken. het sleuteltje is geisoleerd :)
Myriam

Heb zelf zeer goede ervaring met het zetten van een bange hengst bij mijn ruin die ik al 14 jaar heb. De hengst was dan wel wat jonger (1.5 jaar) maar wel heel ril en bang.

Stond toen ik hem kocht bij een jazz-merrie en er werd alleen gevoerd. De jonge hengst kreeg op de leeftijd van een 3 maanden een ontsteking aan zijn navel en moest iedere dag bijna op zijn rug gelegd worden voor het behandelen er van.
Terwijl dit werd gedaan stond de merrie uiteraard hysterisch te doen vanwege wat ze haar kind aandeden.

Enfin, het dier kwam bij mijn ruin, in een paddock van 18 x 30 meter en het dier is na een paar weken als een blad omgeslagen in gedrag.
Dus ik geloof zeker wel dat, een ruin die zelf rustig is en vertrouwen heeft naar mensen, alleen maar een positieve invloed heeft op een bange hengst.

Het is nu en dier wat vol vertrouwen naar ons toekomt en de aandacht van mensen heerlijk vindt dus mijn ruin heeft goed werk geleverd!

A journey of a thousand miles, begins with a
single step...

Wat is de beste manier om een nieuw paard te introduceren in een bestaande kudde paarden?

In mijn omgeving is een plek vrij gekomen in een paardnatuurlijke paddock waarin acht paarden samen met elkaar een kudde vormen. Er heerst rust in de groep. Ze gaan goed met elkaar overweg, spelen met elkaar, eten samen en luieren met elkaar.
Er zijn twee grote schuilstallen en vier hooiplekken. De oppervlakte mag hier in de randstad altijd groter maar de ruimte die ze hebben lijkt voldoende voor deze groep. Tevens gaan ze elke dag de wei op.

Nu is er dus één paard verhuisd waardoor mijn 4 jarige merrie erbij mocht. Ze stond tot nu toe overdag in een zandpaddock samen met andere paarden maar ging s'nachts op stal. Ik was dus helemaal blij dat er een plek vrij was.
Ze heeft eerst een paar dagen in de groep gestaan achter een schrikdraadje, zodat ze elkaar konden zien en ruiken maar verder niet. We hebben mijn merrie ook met bijna alle paarden uit de groep apart in een zandpaddock samen gezet om te kijken hoe dit ging en dat ging zonder problemen.
Nu het moment daar was dat ze daadwerkelijk bij de hele groep werd gezet ging het mis. Ze is flink opgejaagd, gebeten en geschopt. Het was geen constant opjagen maar leek voornamelijk puur op plaatsbepaling waarbij mijn merrie ook niet gelijk een onderdanige rol aanneemt, wat de hoger in rang geplaatste ruinen niet accepteren. Ik heb het aangegeken maar haalde haar er s'avonds toch weer uit met bijt en schaafwonden. Er waren ook momenten van rust waarbij ze ook dusdanig op haar gemak was dat ze ging liggen slapen..
Er is constant toezicht en de eigenaar vertelde dat er zeker een verandering gaande was en dat ik haar er beter in kon laten staan zodat ze niet elke keer opnieuw de plaatsbepaling door zou hoeven. Dat leek mij logisch waardoor ik haar heb laten staan.

Maar ze wordt nog steeds te grazen genomen en urineerde op een gegeven moment van angst en ellende als ze weer op haar plek werd gezet. Ze is in drie dagen tijd nu helemaal uitgeput, zit onder de bijt en schaafwonden en is zo bont en blauw geschopt dat ze bijna niet meer normaal kan lopen.

Wat zou de reden kunnen zijn dat ze haar niet accepteren en haar hardhandig blijven wegjagen?

En wat doe ik nu? Het toch weer proberen? Het zou een ideale plek voor haar zijn maar ik ga ook niet afwachten tot ze straks écht gewond is of erger..

fleur schreef op woensdag 8 mei 2013, 22:46:


Ik heb geen idee Fleur, de antwoorden van 'wijzeren' hier zullen wel volgen. Maar ik wilde je even laten weten dat dit wel heel rot is.

Take care!

Het heeft bij ons een paar weken geduurd voor ik Lotte (merrie) bij de twee fjordenruinen kon zetten. Arco (ruin), die tegelijk met Lotte kwam, ging veel sneller goed. Ik heb een tijd lang een draad gehad waar Arco en Lotte wel onderdoor konden en de fjorden niet. Hierdoor kon Lotte altijd vluchten.
Het probleem was over toen ze flink hengstig werd. Vanaf die dag konden ze met zijn vieren bij elkaar.

Als je paardje zo in elkaar geschopt wordt, zou ik haar toch langer achter een draad er naast houden in plaats van in de groep.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

oooh maar vriendlief is gek op dieren hoor maar niet op mijn paarden als hij er al geen hekel aan heeft gekregen door mijn strijdlust om ze te houden