Christel Provaas schreef op vrijdag 14 juni 2013, 22:38:


Almo was al 5 a 6 jaar hoefbevangen voor ik hem 2 jaar geleden half dood kocht.
Had perforatie LV en RV pusvoet tot dag van vandaag.
Rotatie graad 4 en puntje van P3 is verloren.

Niemand weet hoe hij hoefbevangen geraakt is, mijn eerste smid die hem kende van vroeger zei dat hij enkele keren slecht beslagen was geweest maar moest dit het geval geweest zijn, had dat al lang verholpen moeten zijn hé.
Zal binnenkort foto´s plaatsen.

Gr. Ilse

cindy altorf schreef op vrijdag 14 juni 2013, 23:54:


Hey Cindy,
Ja hoor we hebben ettelijke emails achter de rug , inderdaad zoals ik al zei: ik denk chronische inwendige infectie, misschien wel van platgedrukte bloedvaten door geroteerd hoefbeen?!
Gr. ilse

1/ ik vind wel dat ze gelijk heeft ivm het topic
2/ destijds heb ik ook eerst de oudste berichten doorgenomen en zo bijgewerkt tot 'nu'
3/ welk nut heeft een archief van forumberichten als er niet op een oud bericht gereageerd mag worden ?
4/ als reacties, meningen of inzichten 'nu' anders zouden zijn, is het toch wel belangrijk dat die bijgesteld worden
5/ ik kan alleen maar "chapeau" zeggen tegen iemand die schrijfsels doorneemt van 10 jaar ver ! dan heb je toch wel echt de bedoeling om zelf iets bij te leren, niet ?

Ilse Bartholomeeusen schreef op zaterdag 15 juni 2013, 12:28:


Ilse, ben je eigenlijk zeker dat het nog altijd pus is ? troebel en ev.stinkend ?
alle gewrichten en slijmbeurzen bevatten immers ook een sinoviaal vocht,
dat er stroperig, gelig en olieachtig uitziet, dat is ook het geval in de hoefgewrichten.
Misschien is het dit wat lekt door perforatie of een combi van ontstekingsvocht en sinoviaalvocht, gezien de perforatie ?

Ilse Bartholomeeusen schreef op zaterdag 15 juni 2013, 12:28:


Bij ons op stal staat momenteel een hoefbevangen pony-merrie, bevangen op allevier en van buitenaf al te zien dat er een kanteling/verzakking is.
De eigenaresse had haar gebracht omdat er na 6 weken thuis dingen proberen nog steeds geen verbetering in zat. De pipo van een smid die haar bekapt had, had vooraan een gat in haar hoefwand gemaakt van de meest pijnlijke voet "om de druk er af te laten". En dan zo, zonder verband terug op de wei/paddock. En na een tijdje kwam er natuurlijk ook een hoop rotzooi uit dat gat, infectie erin natuurlijk...
En na een aantal weken was het nog steeds niet verbeterd. Pony stond nog altijd te trillen van de pijn en nam amper steun op die voet.
Zodra ze bij ons stond, hebben ze dagelijks antibiotica in dat gat gespoten. (in de vorm van droogzetters voor koeien, erg handig in gebruik voor voeten-dingen. We gebruiken het ook voor erge rotstraal enzo.) En opeens is die pony ook veel beter. Ze scharrelt meer rond, ligt minder, staat minder opgetrokken en steunt weer meer op die slechtste voet.
En er komt ook bijna geen rotzooi meer uit die voet.
Er zijn uiteraard ook andere maatregelen genomen, dieet etc. Maar dat was voordien ook al het geval en toch zat er geen beterschap in. En ik vond het wel opvallend dat die pony opeens zoveel verbeterd is sinds die infectie is aangepakt? Dat was echt heel opvallend, ab erin en op een dag of 3 liep ze weer. En voor de rest is er aan haar voeten niet gedaan.
Misschien had ze wel meer last van die infectie dan van de bevangenheid ansich?

Dit was natuurlijk wel een acuut bevangen pony en niet zo chronisch als jouw paard...
Maar misschien zit het antwoord voor almo ook wel in het aanpakken van die infectie?

Groet
Ans

Ook ik kan uit ervaring spreken...
Hoe graag we onze dieren ook helpen en alles willen bieden voor een paardwaardig bestaan, op een bepaald moment is het allemaal op:
De bronnen waar we eventuele verlichting vandaan kunnen halen
De hoop dat het ooit nog echt goed zal gaan met het dier
De centjes,
De energie die het kost om altijd maar weer naar een dier met pijnlijke mankementen te moeten kijken...dan weer dit, dan weer dat en als grote gemene deler ook altijd nog deze kwaal...
Ik kan je niet zeggen wanneer jou grens bereikt is natuurlijk, maar als ik het zo hoor, heb je alles al gegeven...Waar moet je dan nog meer vandaan halen?
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op zaterdag 15 juni 2013, 14:09:


Ik zit hier met tranen in de ogen... ik weet het niet.
Hij is zo'n mooi paard en zo lief... mijn hart breekt bij het idee!

He, nou krijg ik ook een brok...Ik wou dat ik het wist joh...Wat ik wel weet is dat ook dit proces zeer slopend is, ook ik wens je veel wijsheid en Kracht!

Groetjes Marlies

Talitha schreef op zaterdag 15 juni 2013, 12:07:

...

De vraag is waarom ik hem 12 jaar geleden dan van de slachter gered heb? Om zo lang toch af te zien?
Maar hij heeft toch veel mooie momenten gehad ook en was altijd hoofd van de kudde. Dat moet toch iets betekenen?


Dank je Talitha, jouw verhaal zal me wellicht helpen eens ik de beslissing toch genomen heb.

Ben ik egoïstisch als ik hoop dat hij toch nog terug zal beteren?

Ik voel me zo verscheurd...
Heb vorig jaar in augustus mijn demente oude hond laten inslapen en daarna las ik over een voer dat demente honden terug doet beteren. Hij had misschien nog kunnen beter worden en een hele tijd goed zijn. Ik voel me nog altijd niet happy met mijn beslissing van toen.

Als ik toen te snel beslist heb wil ik dit keer niet dezelfde fout maken...

Marlies Sanders schreef op zaterdag 15 juni 2013, 14:56:


Dank je Marlies