Hallo

Ik heb nog een oude pony (arabier) van 33 jaar oud. Helaas moet hij verhuizen van een super plek. Nu wil ik hem bij mij thuis bij mijn andere 3 paarden zetten.
Omdat hij de nodige kiezen mist en alles verder los zit staat hij op een senioren dieet ( liefst gras wat niet al te lang is , hartog compact gras in de winter en subli seniores slobber)

Nu heb ik mijn 3 paarden in een paddock paradise constructie lopen en leven ze vooral op kruidenhooi uit en hooikussen ( 1 van mijn paarden is insuline resistent en snel hoefbevangen) Wei is dan ook als extra en dan met lang uitgebloeid gras..

Ben nu aan het puzzelen hoe mijn oude pony hierbij in te passen....

Stukje voor hem apart waar hij zijn slobber en kort gehakseld hooi (hartog compact gras) kan eten???
nadeel.. staat alleen en heeft geen schuilmogeljkheid....

Pony paar x per dag apart zetten om te eten??
Nadeel ...... heeft geen onbeperkt voer en erg arbeidsintensief want ik moet ook nog werken....

Tja... wat is wijsheid.....

Dank je Jean :) , ik denk dat ik dat maar moet gaan doen, gewoon zonder zadel stappen en een beetje draven, totdat ik weer een stapje verder durf te gaan.

Amber! en Cheyenne!

Mijn ouwetje is ook een stuk slanker dan de jongste, zeg maar...
Ik zou als ik jou was kijken of het lukt om bv. 2 x per dag even apart te zetten met de slobber en eigen hooi, en verder gewoon bij de rest.
De mijne doet ongeveer een uur over haar papje en eigen portie hooi, dus als vriend opstaat als eerste apart zetten en voeren, dan als ik opsta kan ze weer los bij de rest, en zo natuurlijk ook weer eind van de middag....
Groetjes Marlies

Ook ik heb die angst gehad ja...en inderdaad gewoon elke dag even oefenen, net zo lang tot je zelf weer een stapje verder durft....forceren werkt vooral averechts, lekker alles op je eigen tempo, maar wel elke dag iets doen...al is het maar een wandelingetje, je hoeft er niet altijd perse op, als je een slechte dag hebt ofzo, als je maar lekker bezig bent...
Groetjes Marlies

In Hoek zit trouwens iemand die ook bitloos les geeft als je haar nummer wilt, stuur je mij maar even een PB-tje
Groetjes Marlies

Dank je Marlies ik ken haar al :) en ze komt me morgen hier aan huis lesgeven.
Ze weet dat ik angstig ben maar niet dat het zo erg was dat ik niet in galop durf!
Ik ben al bij haar thuis wezen lessen op 1 van haar paarden en dat ging super.
Maar als ik weer thuis ben komt die angst terug omdat het hier ook thuis is gebeurd op het erf van beton. Mijn paard gleed uit en we vielen samen maar ergens anders heb ik die erge angst dus niet schijnbaar.

Amber! en Cheyenne!

Zoals ik het op het moment op los:

Ik heb om het zomerland een track van ca. 4 meter breed afgezet.
Boully (fjord, 25, snel mager) staat de hele dag op het land en kan dan overal komen. De andere drie (1 fjord en 2 shetlanders) gaan 2 x een uur op de track, verder krijgen ze hooi. Als het voldoende kaal is en het gaat goed, ze zijn alle drie gevoelig voor bevangenheid, mogen ze 24 uur op de track en krijgen ze niets meer bij. Het is karig, maar voor hen genoeg. Boully gaat dan overdag op het middenstuk waar meer gras staat en 's nachts zet ik hem bij de anderen voor de sociale contacten. Overdag wordt hij slechts door een draadje van de anderen gescheiden en zie je ze toch ook nog heel vaak bij elkaar staan. Boully krijgt 2 x daags Seniores bij. Daarvoor zetten we hem even in een box, zodat hij het rustig op kan eten.

Boully staat ongeveer 8 uur per dag alleen om zijn buik rond te kunnen eten. Is niet leuk, maar je moet keuzes maken. Hooi krijgt hij nauwelijks meer weg en gras doet hij het erg goed op.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Goed bezig dus!!!
Ik vind het ook heel goed van je dat je erover wil praten(of in dit geval schrijven)
Zo zie je, ten eerste, dat je echt niet de enige bent, en dat het blijkbaar ook weer over kan gaan, het kan best een tijdje duren, maar op een gegeven moment ontdek je dat je weer veel verder bent gegaan dan je een tijdje geleden durfde...
Ook het erover hebben , het onder woorden brengen en de confrontatie aangaan, heeft allemaal een positieve invloed op je!
Angst is zo oncontroleerbaar, maar tegelijk wel weer beinvloedbaar, het gaat vast goed komen, geef jezelf de tijd en ga lekker bezig!
Doe Sylvia de groetjes van me? Veel plezier morgen!

Groetjes Marlies

Ben ook ontzettend bang geworden na meerdere valpartijen van mijn vriendje Willem. Om over de angst heen te komen, heb ik 5 jaar terug Boully gekocht, 100% bomproef. In het begin durfde ik amper op hem te gaan zitten, maar door iedere dag doen ben ik daar overheen gekomen. Heb mezelf in het begin wel moeten dwingen; moest bijvoorbeeld eerst 5 minuten blijven zitten, toen 10 minuten en toen een kwartier. Zo het rondstappen in de bak ook opgebouwd. Het heeft gewerkt, want ik durf nu weer gewoon te rijden. Alleen het opstappen blijft wat spannend, daar heb ik ook ooit de ernstigste val bij gemaakt.
Dus wel doen, maar niet over je grenzen gaan.

Ook heeft de situatie visualiseren me in het begon heel erg geholpen. Mezelf telkens voorstellen dat ik op een paard ging stappen. Eerst alleen ernaast staan en dan steeds een stapje verder. Voet in de beugel, op het zadel gaan hangen, etc. Zonder het te doen, alleen maar de voorstelling in je hoofd, niet eens in de buurt van een paard. Dat gaf in het begin al een enorme lichamelijke reactie (trillen, zweten, bleek worden, etc.), maar door het telkens te herhalen, ging die reactie over, want er gebeurde immers niets.
Zoiets kan je misschien proberen om over de angst voor het beton en het galopperen heen te komen.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Waarom heb ik hier toch een beetje moeite mee?
Het lijkt erop dat deze dame nog maar net geslaagd is voor de cursus
Ik vind toch dat je als professioneel bekapper net wat meer kennis moet hebben dan de basis die deze cursus je biedt om je eigen paard te kunnen gaan bijhouden.
Wat vinden jullie?
Groetjes Marlies

zeeuwtje schreef op donderdag 20 juni 2013, 16:31:

[knip]

zeeuwtje, ik ben 9 jaar geleden (omdat we land kochten voor ponies voor de kids ben ik gaan lessen) - tijdens les 8 op een tradi manege, met joggingbroek en rubberlaarzen - in galop van een manege paard gedonderd. Arm links zo netjes recht gebroken dat het 40 graden scheef is gezet, maar het topje van de elleboog zit weer vast en die pen is eruit. Bovenarm links heeft een plaat met 7 imbusschroeffies en ik kan met links net niet de rechter oksel met de deoroller bereiken, geen hoeven optillen en het kindje dat toen nog een luier droeg overdag, wist voordat hij 2 jaar was niet beter dat 'ie met de ikea kruk op het slagersblok moest klimmen voor droge billen.

Bijna een jaar later viel ik nog 'es, maar toen voor een bont probleempaard met een overbeet, een dikke koot en een graasvoetje. Ik ben gaan lessen op een manege, waar ik op een ouwe ruin werd gezet, zonder bit, in een lege bak. Die ouwe sok hoeste behoorlijk, ondanks zijn buitenbox en nat hooi, maar dat betekende wel dat hij af en toe struikelde. We stapten aan de longe en ik heb toen in 10 lessen, mijn brase nog om de arm, geen teugel vastgepakt maar geleerd te blijven zitten vanuit mijn 'midden', ook als hij struikelde en dat ook recht te doen.

Twee maanden daarna ben ik bij een westernstal gaan lessen en daar werd me geleerd dat als ik links iets met de teugel moest doen, dat ik dat dan ook met rechts kon overpakken. "Gewoon een kwestie van afspraken maken met het paard dat je berijdt," zeiden ze daar. En het ging goed. Eindelijk weer galopjes, totdat deze volleerde pony schrok van iets en bokkend rondjes bak wilde doen. Ik heb het braaf uit gezeten met mijn linkerarm langs mijn heup naar beneden...

Thuis was het anders, maar na 4 jaar niet rijden en een band van wederzijds respect opbouwen met mijn bonte stress muts, hebben we in april haar het zadel laten zien, er op gelegd en 10 minuten gestapt in het eigen paddockje. Super was het, ze liet zich niet afleiden door haar vriendin van 8 die misbaar maakte en elke bocht met bokkend geweld probeerde af te snijden. En ze was vooral blij met het halster zonder bit.

Nu stap ik er af en toe op met zadel en kaptoom met teugels. Draven doen we nog niet, hoeft niet. Draven aan de hand met vriendinnetje paard samen is ook heel leuk, en in de bak komt dat ooit wel weer. En omdat zij nooit fatsoenlijk heeft leren galopperen onder het zadel en ik daar angst voor had, doen we dat als we daar allebei aan toe zijn. Dat is ook niet belangrijk.

Vermijd met je eigen paard die betonplaat, laat je lesgeefster vaak komen en doe als Marlies zegt: leuke dingen, waarvan veel ernaast. 't Wordt vast leuk. Succes.

Jet van Gulik schreef op donderdag 20 juni 2013, 20:30:

Dat was ik toen ik Boully kocht

Zeeuwtje, vergat ik net nog er bij te schrijven:
Als je zelf zo lang scheef op je zadel hebt gezeten, is de kans groot dat dat ook scheef is geworden. Maakt niet uit als je nu zonder gaat rijden, maar wel iets om aan te denken als je het weer wilt gaan gebruiken.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Eh dat vind ik wel een beetje apart ja...
Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om nu zomaar paarden van anderen te gaan bekappen. Als het toevallig zo loopt (zielige pony van de buurman situaties) over een aantal jaar misschien, maar afgezien van het feit dat toch niemand mij daar voor wil hebben vind ik mezelf nu nog niet kundig genoeg hoor.

Je zal het maar verpesten zeg... Niet vreemd dat je toch af en toe toch negatieve ervaringen over NB hoort.

Let it go... Je MOET niet galoperen, je hoeft geen anky te zijn.
Ik heb ook wel eens een hele poos niet gegalopeerd. Vond iedereen raar, jammer dan. Ik wou niet. Op den duur was de ontspanning weer terug, en toen ben ik stiekem af en toe weer een paar pasjes galop gaan doen. Dat breide zich vanzelf uit.
Geniet gewoon lekker van de dingen die je wel leuk vind.

Als je niet meer ervaring hebt dan onze cursus, dan ben ik helemaal met je eens dat dit absoluut niet de bedoeling is, ook van Pien niet denk ik. Maar de cursus gevolgd hebben wil niet zeggen dat je daarvoor niet al bekapte natuurlijk.
Het feit dat je geen gereedschap hebt om ijzers te verwijderen zegt me meer eigenlijk.

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?