Janet Heidinga schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 22:03:


Helaas heeft er nog niemand gereageerd, is er niemand die dit heeft meegemaakt of suggesties heeft.
Wij wachten in spanning af.

groet,
Janet

Nick Altena schreef op woensdag, 18 mei 2005, 22:42:


of je paard wijkt voor druk, en dan zou ie beter zn boogje anders maken,
of je paard probeert te kompenseren door zn gewicht onder de ruiter te brengen en dan blijft zn boogje zoals jij voorstelt maar schuif je samen op naar links ....
en dan nu de praktijk .. over naar nick !

peter

Nick Altena schreef op woensdag, 18 mei 2005, 22:42:


Hallo Nick.

Hier heb ik weinig kaas van gegeten. Waarom iets rechtpraten wat toch al krom is .

Voor twee weken terug heb ik dit item met een oude paardenrot besproken die al 60 jaar in en tussen de paarden zit. Ik zie hem vaak wanneer ik met Twister over het verharde ga wandelen.
Deze man zei het volgende: dat rijden in de bak, paard in de krul, volte zus volte zo. Allemaal bulshit zei die goede man. Daar is een paard niet voor geschapen. Jullie moeten naar buiten, recht toe recht aan. Galopperen bij het leven, zodat het paard leert strekken, lang wordt. Hij vertelde mij dat bijvoorbeeld de racepaarden weliswaar beslagen zijn, maar nooit Hoefkatrolonsteking]">hko krijgen en geen spierpijn. En zei hij, en paard loopt zoals ie loopt, knoei of frutsel daar nooit mee.

Nu zijn dat geen wetenschappelijk onderbouwde uitspraken van hem, maar ze zetten mij wel aan het denken.

Gr. Martien.

Ineke Klootwijk schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 21:19:


Hoi Ineke. ik pak even jouw stukje erbij om je een antwoord te geven.
Ik had je niet eerder geantwoord omdat ik er even over na moest denken.
Leuk dat je dat vraagt, overigens.

Ja, wij rijden uitsluitend op de Western manier, maar het is wel zo dat ik mij gedistancieerd heb van de huidige manier van het trainen van de paarden.

Ik kreeg er gewetensbezwaren van, een tweejarig paard met sporen te moeten klaarstomen voor wedstrijden, op slidingijzers te moeten hebben, met Heras hekwerken van bitten in.
Om hem vervolgens, zoals Martien het al zei, af te schrijven op zijn 6 e levensjaar, omdat ie Op, verzuurd en versleten is.

Wat je vaak ziet is prachtige getrainde paarden die op een vingerwijzing reageren op wat de ruiter wil.
Zonder enig gevoel, erin geramd ja, zonder enige inbreng van dat paard zelf.
Zonder dat er ooit maar rekening gehouden is met het karakter en het temperament van het paard.
Ieder paard is immers anders en verdient aan andere aanpak.

Naar mijn mening wordt daar veel te weinig naar gekeken binnen de huidig (ook best traditionele) trainingsmethode,maar er wordt veel te veel uitgegaan van het uiteindelijke resultaat, dat is wat er telt en niet de weg ernaartoe.
Teveel druk op (te jonge) paarden.
Voor het geld, voor de naam.
Het paard is daaraan ondergeschikt gemaakt

Ik kan je niet even vertellen hoe je een paard moet trainen om de hierboven beschreven redenen.
Ieder paard is individueel uniek, ook al is het onderdeel van een groep, het heeft zijn eigen karakter en temperament en verdient zijn eigen aanpak.

Ik zie teveel technisch rijden, teveel geberedeneer, teveel 'hoofd' en te weinig hart, te weinig gevoel. Teveel dwang en teveel blabla ook.

"Kijken" naar je paard, op een stoel, op je hurken, in de wei, maakt dat je je met hem verbindt.
Lichtheid maakt dat hij je begrijpt, dat hij voor je wil werken.
Gevoel geeft het paard een basis, vertrouwen.
Rust geeft hem de tijd het geleerde in zich op te nemen.
Erkenning laat je toegeven dat je misschien fouten maakte en dat het anders moet, waarbij je durft te leren, durft te veranderen..
Consequente liefdevolle vastberadenheid wanneer het wel werkt wat je doet.
Geduld wanneer je paard je niet begrijpt.

Ik geloof niet meer in tijdstermijnen waarbinnen een paard getraind moet worden.
Veel liever laat ik een deel van de opvoeding, van de ontwikkeling over aan de groep en aan het paard zelf..
Daarnaast toegevoegd leg ik met grondwerk een stabiele basis.

Ik doe eigenlijk niks bijzonders, ik heb het paard gewoon dagelijks in handen tijdens de dagelijkse verzorging.
Ik doe niet echt aan Parelli, ik clicker niet, maar ik leef de hele dag tussen mijn paarden, ik neem uren de tijd om ze te observeren, zie hun karakter en ga puur vanuit mijn gevoel met ze aan de slag.
En dan gaan dingen vanzelf. Wanneer ik de groep de paddock in stuur gaat het jonge (lees onervaren) paard vanzelf mee in de stroom. Wanneer ik ze voer wachten ze allemaal op hun beurt, dat leert hun geduld te hebben, wanneer ik met ze wandel leer ik ze achter me te blijven, me te volgen, te stoppen.
Ik weet nu wie mijn paarden zijn en mijn paarden weten nu wie ik ben.

Hierin ben ik zeer consequent en duidelijk in mijn signalen.
Zelfs paarden die gewend zijn om 'door je heen te lopen' leren van de groep en in de dagelijkse omgang met mij dit geen gewenst gedrag is.

Meer is het niet. Ik heb niet één methode, alhoewel ik mij erg thuis voel in de methode van Bill Dorrance (zoals door Piet omschreven).
Ik heb het geluk gehad 'het vak' te hebben mogen leren van mijn Texaanse ex man, een Horseman pur sang.

Ik zoek lichtheid want ik ben ervan overtuigd dat wanneer je zo licht bent in je hulpen, dat je je paard met een pink, met je zit en zonder bit, kunt besturen, en dat je die lichtheid vanzelf gaat voelen.
Uiteindelijk kun je zelfs met gedachtenkracht communiceren.

Je basis is de oorsprong van alles.
Dit gaat eraan vooraf voordat je uberhaupt aan de verschillende Westerndisciplines gaat beginnen. Dit is je ondergrond.

Maar het begint nog altijd bij het paard, niet bij de trainer.

Groet, Pien

Janet Heidinga schreef op woensdag, 18 mei 2005, 22:51:


op elk normaal botgewricht zit kraakbeen,
dat moet er zitten om het gewricht goed te laten funktioneren.
Een gewricht is omkapseld met een soort vlies
waarin slijmbeurzen uitmonden.
die beurzen produceren een soort olie
die voor de smering van het gewricht zorgt.
Het gewricht scharniert op de beenderkoppen
die met kraakbeen zijn belegd.
Kraakbeen is zacht, relatief elastisch en glad.

Het is dus logischer dat er op het hoefbeen
géén kraakbeen meer zit als je paard mankt,
dan wordt het gewricht stroef en pijnlijk.
Kijk eens op de paginas hier van Hoefkatrolonsteking]">HKO
hoefkatrolontsteking dus
daar hebben we hier de laatste dagen
ook al weer flink wat spanning over !

maar .... EERST LEZEN !
én goed kijken naar de plaatjes

groetjes, Peter

Spirithorses schreef op woensdag, 18 mei 2005, 23:01:


Pien,

Mag ik in een volgend leven je paard zijn

Martien.