Tineke Nolet-Verdel schreef op vrijdag 13 december 2013, 22:33:


Ik vraag me altijd af waar die paarden die geadopteerd worden naar toe gaan en of ze wel goed terecht komen. Misschien komen ze gewoon weer in de handel / slachthuis terecht of komen weer terug bij de opvang.
http://www.equusuniversalisfoundation.eu/index.php/doelstelling/bemiddeling-van-opvangpaarden
Er zijn er vast een heleboel bij met allerlei kwetsuren, lichamelijk en geestelijk en zijn vast niet erg makkelijk qua gezondheid en in de omgang. Ook zijn er natuurlijk altijd mensen die een slaatje slaan uit de situatie. Zelf heb ik alleen nog maar geadopteerde dieren (behalve mijn kippen, die zijn er niet ter adoptie, gaan gelijk de pan in) maar heb er bij verschillende een harde dobber aan ze weer een beetje normaal gedrag te laten vertonen. Ik ben natuurlijk geen expert, maar ik neem aan dat de meeste mensen dat ook niet zijn. Maar dat betekent voor mij niet dat we moeten ophouden dieren te adopteren / redden. Ook om het fokken te stoppen, als er geen vraag is gaat het aanbod ook minderen. En geadopteerde dieren zijn zich wel vaak bewust van het geluk dat ze hebben in hun nieuwe thuis, dus je krijgt wel extra tevreden dieren, je krijgt er veel voor terug !

Christel Provaas schreef op zaterdag 14 december 2013, 13:44:


Klopt. Chaser. Het laminietje.
Bolle zolen aan beide voorvoeten.
Röntgenfoto's laten maken toendertijd... en hoefbeen zat keurig op z'n plaats.
Het kan dus wel degelijk, chronisch hoefbevangen, bolle zolen... maar geen rotatie van de capsule. Ook nog prachtige beentjes, zonder enige slijtage.
Advies van de kliniek en de toendertijd toevallig aanwezige hoefsmeden: voor: siliconen/leren zooltjes en ijzers. Achter (vanwege beginnende spat) binnendoor zetten en op ijzers met wiggen, door de té grote korrektie in 1 keer: pijnstillers voor minimaal 1 week.

Haha... ;-(( kan er nog steeds niet om lachen eigenlijk. Dit was wel de ultieme traumadag, voor mij als toeschouwer aan aanhoorder, en voor Chaser als veroordeelde.
Enfin... het laat zich raden. Na een levensgevaarlijke glijpartij en het afvallen van het voorbeslag... zijn we natuurlijk gaan bekappen. )
Chaser is nu 23 en loopt blootvoets over de rotsen in Portugal.

Daarom ben ik nog steeds van mening dat a) ijzers niks oplossen, alleen zieke voeten verhullen... b) ieder paard zonder ijzers kan even en c) goed bekappen zieke voeten kan genezen!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

joop schreef op zaterdag 14 december 2013, 10:49:

Celgroei = toename van het volume van het cytoplasma en het volume de organellen.
Dat zeg ik toch ook, zie hieronder. Ik beweer ook niet dat er geen cellen worden vervangen, zie hieronder. Ik zeg alleen dat dit op een gestructureerde manier gaat. Inderdaad zijn er ook systemen die cellen met te veel mutaties opruimen. Allemaal uiterst gestructureerd dus. Celdeling en opruiming vindt daar plaatst waar het nodig is. En niet altijd overal. Ook al deel je per uur een miljard cellen. Dan zijn dat nog steeds niet alle cellen altijd overal tegelijk.
Je kan niet concluderen dat omdat er altijd veel cellen worden vernieuwd op plekken X, Y, Z etc etc etc, er dus ook altijd oneindig en zonder stop cellen op plek A worden geproduceerd. Ehhh, dus omdat de huid zich bij uitstek veel vernieuwd, ja, dan moeten neuronen dat ook wel, want die worden ook veel gebruikt en verslijten snel... niet dus. Zou wel een makkelijke bewijsvoering zijn zo.
Precies, en die gespecialiseerde cellen moeten weten welk DNA ze in de rest van een mensenleven in hun celkern moeten gebruiken voor hun taak op hun bepaalde gespecialiseerde plek. Ik heb het hier over transcription factors die zich aan specifieke regio's in het DNA binden om zo transcriptie van bepaalde genen op gang te brengen:
Precies, elke cel die weg moet gaat weg en komt er een nieuwe voor. Niet alle cellen delen altijd dus. Werkt allemaal heel systematisch.

Deze analogie gaat totaal niet op voor een steunsel. Of wordt een steunsel opeen strak onder een hoef gebonden

Lijkt me duidelijk, zie hierboven, systematisch geregelde celgroei. Niet alles groeit overal maar oneindig door. Cellen delen daar waar nodig. En niet daar waar niet nodig. Op een plek waar er te veel druk ontstaat door groei zou het best wel es handig zijn die groei te stoppen of de groeisnelheid aan te passen.
Bewijs me maar dat er niet zo'n systeem in de hoef bestaat, misschien is er onder druk minder celproductie nodig en is daar een signaalsysteem voor. Dát is nou juist het punt dat ik wil maken.

Sorry, ik heb niet al het bovenstaande over cellen in detail gelezen. Cheryl constateert dat steunsels voor een hoop ellende zorgen, dit in tegenstelling tot stromingen in de barefoot wereld waar men de theorie hanteert dat steunsels zoveel mogelijk met rust gelaten moeten worden.

Persoonlijk denk ik niet dat hoorn precies weet wanneer het moet stoppen met groeien. Dat zou wel handig zijn want dat zou betekenen dat we nooit meer zouden hoeven trimmen . Zowel hoefwand als steunsels 'weten' niet wanneer ze moeten stoppen met groeien. Het systeem weet niet wanneer het aanmaken van hoorn positief is voor het paard en wanneer het tot problemen gaat leiden.

Steunsels kunnen op verschillende manieren in- en overgroeien. Hoeven met van nature rechtopstaande steunsels kunnen als ze te lang worden gelaten diep naar binnen toe gedrukt worden en daar problemen veroorzaken voor het straalkussen en de rest van de structuur van de achterkant van de hoef.

Steunsels van andere typen hoeven hebben de neiging juist voorwaarts over de zool te groeien langs de straal, richting de punt van de straal en/of zijwaarts richting de hoefwand en over de zooldriehoek (seat of corn). De zool kan met dit hoorn vollopen, plat worden en kwartierflare veroorzaken. De overgroeide steunseltubules drukken de hoornzuiltjes van de zool plat en opzij en verstoren de groei en functie van de zool. In veel gevallen zie je, als je het overgroeide hoorn verwijdert, dat de onderliggende zool roze is, een teken dat er kneuzingen hebben plaats gevonden.

Wat er ook kan gebeuren is dat ongepigmenteerde steunsel hoorntubules zich verweven tussen de hoornzuiltjes van de zool zelf. Cheryl doet veel kadaversecties en heeft speciale larven die wel het zool hoorn opeten maar het steunselhoorn niet. Op die manier wordt mooi zichtbaar gemaakt hoe (zeker in witte hoeven) het moeilijk zichtbare, hardere type steunselhoorn, dat in het zoolhoorn heeft gezeten, soms jarenlang het zachtere hoorn van de zool heeft verstikt en geplet en heeft voorkomen dat de zool goed kon groeien, vereelten en de voet beschermen.

Er zijn natuurlijk ook paarden die weinig tot geen last van hebben van overgroeiende en ingroeiende steunsels, en dat is fijn & handig. Maar er zijn ook paarden die steeds weer onverklaarbaar gevoelig zijn en die enorm gebaat zijn bij het geduldig verwijderen van dit verkeerde type, inflexibele hoorn van de zool.

Wat ik tot nu toe van Cheryls werk heb gezien en gelezen denk ik dat haar informatie een interessante aanvulling kan zijn op wat we al doen om paarden te helpen. Het betekent niet dat je nu onder elke hoef die je tegenkomt rigoreus de steunsels eruit moet gaan bikkelen. Het betekent wel een meer diepgaand en gedetailleerd inzicht in de opbouw en de inwerking van de verschillende hoorntypen, welke functie ze hebben en wat er verkeerd kan gaan. Als je dit kunt herkennen en weet wat je eraan kunt doen heb je wellicht weer nieuwe 'pijlen in je koker' om op diverse hoefproblemen af te vuren.

Hi Sjakie, doe haar maar de groeten

Bedankt voor de site Juliette, ik kende hem nog niet.

Ik hoop altijd maar dat de geadopteerde paarden goed terechtkomen. Geen idee of daar wel eens onderzoek naar is geweest.

Ik ken wel een aantal personen met asiel/opvang honden/poezen/paarden (of gewoon aanlopertjes en vervolgens blijvertjes) en daarvan weet ik dat deze dieren een lot in de loterij hebben, maar ja, dat zegt weinig of de rest van de geadopteerde dieren.....In elk geval ken ik deze mensen als mensen met een groot hart en verantwoordelijkheidsgevoel.

oh maar het is niet mijn paard, wil. Ik heb er niets over te vertellen.
Ik zag alleen die voeten en vroeg mij af wat de achtergrond/oorzaak was van die bolle zolen.
Maar het kan dus idd een bevangenheid uit verleden zijn geweest , zonder dat er per definitie een gezonken hoefbeen is...
Heb ik weet wat geleerd.

Want daar vroeg ik het eigenlijk voor. Ik had het nog niet eerder gezien, maar wist wel dat een verzakking van hoefbeen bolle zolen kon opleveren.

In gras of hooi zit ook rond de 10% suikers..... dus die 5% is echt niet veel.

Hoi Allemaal,

Ik ben mij een beetje aan het verdiepen in bitloze optomingen. Nu heb ik een hoofdstel die kingekruist is maar heb het idee dat dat niet altijd duidelijk is voor hem.
daarvoor heb ik een gewoon bitloos hoofdstel gehad (sidepull). Ik wilde weer terug naar de sidepull omdat ik het idee had dat hij dat beter snapte. Nu lees ik hier op de site en kom ik uit op een bosal?? Ik zie door de bomen het bos niet meer

Ben benieuwd wat jullie gebruiken en waarom?

groetjes Aoife

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 15 december 2013, 11:14:


onderzoek is mij ook onbekend maar ik kan wel uit ervaring spreken: het gaat nog al eens fout. Daarom zeg ik: als je zeker wil weten dat je paard een goede oude dag krijgt zorg er dan zelf voor, dan heb je de meeste garantie.

waarom loopt het fout: mensen houden zich niet aan hun woord, onvoorziene omstandigheden, scheidingen, (gedwongen) verhuizing enz enz

Martina schreef op zondag 15 december 2013, 9:00:


aha dat is een opmerkelijke conclusie.


wat je precies met je redenatie wil bereiken ontgaat mij maar neuronen delen ook: idv interessant artikeltje

http://www.ziedaar.nl/article.php?id=303

cellen die niet delen zijn bv de rode bloedcellen (geen DNA) en gameten (1/2 DNA)


er wordt druk uitgeoefend, niet door een armband maar door een steunsel


waar is dat dan niet nodig? Er is altijd celgroei omdat cellen niet lang mee gaan en dus steeds worden vervangen en afgevoerd. (met celgroei wordt iha bedoeld het toenemen van het aantal cellen)


de analogie met de armband


als je een punt wil maken bewijs het dan zelf. Je zegt immers : "nu vraag ik me af hoe deze mevrouw bewezen acht dat er geen signaalsysteem zou zijn dat ervoor zorgt dat er - weet ik veel" Ik weet niet of de schrijfster gelijk heeft maar het zou kunnen, of misschien heb jij gelijk. In ieder geval is het vrij normaal bij studies uit te gaan van een bepaalde hypothese. Ik kan me goed voorstellen dat veel druk de celgroei op die plek afremt. Er is natuurlijk een groot verschil tussen spierweefsel of hoorngroei zoals bij steunsel. Interessant om te onderzoeken.

harry11 schreef op zondag 15 december 2013, 10:58:


Het is niet zo lastig om te zien. Strasser heeft een meting waarin ze de graden van een hoefwand exact beschrijft. Nou doe ik daar om een aantal redenen nooit iets mee, behalve de lijn van de kroonrand t'.o.v de grond.
Als die hoek niet ergens tussen de 25 en 30 graden is én de steunsels meedragen is er een probleem.
Bovendien vertel ik mijn cursisten dat een goede voet te verdelen is in drie delen. Vanaf het achterste stuk van de straalgroeven tot eind steunsels is 1/3, vanaf dat zelfde meetpunt eind straal is 2/3 van de lengte van de hoef, als de teen niet geflared is.
Er zijn weliswaar vele manieren om te meten, de ene is wat preciezer dan de ander, maar op die verhouding komt het vrijwel altijd neer. Klopt dit van geen kant dan is het geraden er iemand bij te halen die de voeten in balans kan brengen. Maar als er geen ziekte aan ten grondslag ligt, besef dan wel dat je niet heel erg geweldig aan het natuurlijk bekappen bent geweest.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Piet schreef op zondag 15 december 2013, 19:29:


Sorry, wat ik bedoelde te zeggen dat in sommige witte hoeven is het verschijnsel 'bar pool' (steunsel tubules verweven met de zool) moeilijk te herkennen/zien is. Het kan paarden veel ongemak bezorgen en lang onopgemerkt blijven.